Borowiczka Karol (1842–1904), pedagog. Ur. 21 X w Drohobyczu jako syn kapitana armji austrjackiej Antoniego B. Nauki średnie, rozpoczęte w Samborze, ukończył w r. 1864 w Drohobyczu. Studja wyższe odbył w l. 1864/5 do 1866/7 nawydz. filozoficznym Uniw. Lwowskiego w zakresie nauk przyrodniczych. W r. 1869 został zamianowany przez Radę Szkolną Krajową zastępcą nauczyciela w Wyższej Szkole Realnej we Lwowie, a w r. 1877, po egzaminach w Wiedniu i we Lwowie z historji naturalnej, oraz matematyki i fizyki dla niższych klas, rzecz. nauczycielem w Szkole Realnej w Stanisławowie. B. był gorliwym i obowiązkowym pedagogiem. Uczył nauk przyrodniczych i matematyki, był »zawiadowcą« gabinetu historji naturalnej, zbiory jego pomnażał, zakupując okazy fauny, modele roślin. Śladami Herbicha, J. Jachny (1871/2), A. Rehmana (1871/2) i E. Turczyńskiego (1872), którzy wytknęli główne szlaki wędrówek, zajął się B. florą Stanisławowa i okolicy. Poszukiwania swoje prowadził przez cztery lata, a wyniki ich zestawił we Florze miasta Stanisławowa i jego okolicy, wydrukowanej w Stanisławowie w r. 1881 w »Sprawozdaniu Dyrekcji Wyższej Szkoły Realnej za r. 1880/1«. Cel tej pracy B-i był skromny: dać uczniom możność uzupełniania nauki szkolnej. Do materjałów, podanych z tego terenu przez poprzedników, B. dodał niewiele, wymienił jednak kilka roślin nie notowanych, dla wielu wskazał nowe stanowiska. Jeszcze praktyczniejszy cel na widoku miał B., kiedy bez żadnych pretensyj naukowych opracowywał Klucz do oznaczania roślin nasiennych dziko rosnących i uprawianych w Stanisławowie i jego okolicy, wydrukowany w r. 1892 w Stanisławowie, w »Sprawozdaniu« tegoż zakładu. Pragnął on swoim polskim kluczem zastąpić będące w szkolnem użyciu klucze niemieckie, »dla uczniów nie bardzo zrozumiałe« i trudniejsze w użyciu jako obejmujące znaczniejsze tereny. W kluczu do flory Stanisławowa B. uwzględnił tylko 275 roślin, a śród nich niektóre zdobnicze, zupełnie obce. Czasem nawet podawał ogólnie ich występowanie w lasach górskich lub w lasach i torfowiskach bez wzmianki o tem, że one u nas nie rosną. Do opisów roślin dodawał porę ich kwitnienia. Z początkiem roku szkolnego 1895/6 musiał spowodu choroby zaniechać nauczania i niebawem został przeniesiony w stan spoczynku. Ostatnie lata spędził we Lwowie, gdzie zmarł 25 XI 1904.
Sprawozdania Dyrekcji Szkoły Realnej w Stanisławowie za r. 1881 i 1892; Turczyński Emeryk, Prof. Karola Borowiczki Flora miasta Stanisławowa i jego okolicy, »Kosmos« 1881, VI 531–536.
Seweryn Krzemieniewski