Chełmiński Karol, h. Nałęcz (1813–1894), uczestnik powstań. Syn Józefa i Marianny z Abramowiczów. Ur. w majątku Chotyłowie pod Białą Podlaską. Nauki pobierał w bialskiej szkole obwodowej i szkole wojewódzkiej w Lublinie. Prosto z ławy szkolnej wraz z kolegami swoimi odbył kampanię r. 1830–31 w szeregach ochotniczych »Dzieci Lubelskich«. Szczęśliwie uniknąwszy prześladowania, zajął się rolnictwem. Wybuch powstania styczniowego zastał go na stanowisku administratora dóbr podlaskich hr. Augustowej Potockiej – Międzyrzeca, Dołhego i in. Pozostawiwszy w domu żonę, Konstancję z Sikorskich (córkę Wincentego S-go, kapit. w. ros., rozstrzelanego w Grodnie za udział w powstaniu), z dziećmi, początkowo walczył z bronią w ręce, następnie był komisarzem obwodowym Rządu Narodowego. Aresztowany w końcu października 1863 r., był więziony w Siedlcach i cytadeli warszawskiej; w r. 1864 został zesłany do kopalni złota w gub. jenisejskiej w »Berezie«, po czym był na osiedleniu w samym Jenisejsku. W r. 1884 wrócił do rodzinnego Chotyłowa na Podlasiu, lecz wkrótce przeniósł się do Wilna, gdzie też zmarł 21 IV 1894. Pogrzebany w grobach rodzinnych Makowskich na wileńskiej »Rossie«.

W rękach jego córki p. Apolonii Makowskiej w Wilnie zachował się niewydany zbiór pięknych listów Ch-go, pisanych do żony z katorgi jenisejskiej; dokumenty rodzinne w posiadaniu p. Apol. Makowskiej.

Michał Brensztejn