Findiński Karol (1833–1897), generalny wikariusz cieszyński, urodził się 5 II we Frydku, dokąd przodkowie jego przybyli z Częstochowy. Po naukach gimnazjalnych we Frydku i Cieszynie studiował teologię w Ołomuńcu (1852–6), był przez 14 lat wikarym w Cieszynie, następnie przez lat 8 sekretarzem Generalnego Wikariatu tamże, w r. 1870 zaś został proboszczem we Frydku. Za jego staraniem odnowiono dwie świątynie frydeckie: kościół parafialny i pątniczy kościół N. P. M. W r. 1879 został mianowany dziekanem, w r. 1882 rzeczywistym radcą gen. wik. i prosynodalnym egzaminatorem, w r. 1891 zaś, po ks. Franciszku Śniegoniu generalnym wikariuszem cieszyńskim. W tym samym roku mianowano go hon. kanonikiem kościoła katedr. w Wrocławiu i prałatem z prawem noszenia oznak biskupich. Za jego urzędowania wybudowano w Cieszynie gmach gen. wikariatu. Zmarł 11 IV 1897. Jako gen. wik. był sprawiedliwym i obiektywnym, życzliwie dla Polaków usposobionym, co podniósł w swym polskim kazaniu pogrzebowym ks. Józef Londzin. F. napisał broszurę Die Kirche Jesu Christi und die rationelle Kirche Dr. Pruteks (1874) oraz historię kościoła parafialnego we Frydku (w jęz. niemieckim i czeskim). Był umiarkowanym Czechem, po polsku mówił dobrze.

Londzin J. ks., Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn 1926, s. 34 i nast.

Ludwik Brożek