Aleksandrowicz Konstanty ps. Kostek (1883–1918), ur. w Warszawie 14 IX 1883. Nauki pobierał w kilku średnich zakładach rządowych, wydalony z nich pokolei spowodu wrogiego stanowiska wobec szkolnych władz rosyjskich. Uczył się kolejno w Warszawie, Chełmie, Marjampolu, Piotrkowie, gdzie brał udział w pracy socjalistycznej w tajnych kółkach młodzieży szkół średnich. Wypędzony z gimnazjum piotrkowskiego, maturę uzyskał w Marjampolu. Nie przyjęty na uniwersytet spowodu swej postawy ideowej, odbył służbę wojskową, poczem po roku wstąpił na Uniwersytet Warszawski, pracując jako sympatyk P. P. S. W r. 1905–1906 wyjechał na politechnikę do Pragi. Aresztowany w roku następnym, wydalony z granic państwa rosyjskiego, studjował dalej w Pradze, poczem przeniósł się na politechnikę do Lwowa, gdzie wstąpił do zorganizowanego w r. 1908 Związku Walki Czynnej. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w Z. W. C. wyrusza na wojnę z pierwszemi oddziałami strzeleckiemi w sierpniu 1914 r. Kampanję legjonową odbywa w stopniu porucznika, jako dowódca kompanji w 5 p. p. legjonów. W dniu 1 X 1915 w przeciwnatarciu 1 bataljonu 5 pułku pod Stowygorozem na Wołyniu ciężko ranny, przebył przez trzy prawie lata w szpitalu krakowskim, gdzie umarł 6 IX 1918. Pozostawił fragmenty pamiętników ogłoszone drukiem w »Niepodległości« z r. 1933.

Ze spuścizny Kostka Aleksandrowicza, »Niepodległość« t. IX.

Wacław Lipiński