Salaburska z Woychtów 2.v. Koraszewska Krystyna Helena (1924–1987), aktorka, pisarka. Ur. 13 II w Kielcach, była córką Feliksa Woychta, buchaltera, i Zofii z Bończa-Tomaszewskich.

Do szkół uczęszczała w Częstochowie; w l. 1936–9 uczyła się w gimnazjum Stowarzyszenia «Nauka i Praca», w czasie okupacji ukończyła szkołę Zrzeszenia Chrześcijańskiego Kupców Polskich (1942) i podjęła pracę w Banku Handlowym, kontynuując równocześnie naukę na tajnych kompletach. Debiutowała powieścią obyczajową Ludzie szczęśliwi w „Kurierze Częstochowskim”, katolickim organie prasowym Generalnego Gubernatorstwa (1943 nr 181–217, jako Krystyna Wajcht). W r. 1944 wyszła za mąż za Zdzisława Salaburskiego, aktora i artystę malarza, i odtąd używała nazwiska Salaburska, a po zawarciu drugiego małżeństwa – także Salaburska-Koraszewska. Od r. 1945 występowała w Teatrze im. A. Mickiewicza w Częstochowie. W r. 1946 zdała eksternistycznie egzamin aktorski w Wyższej Szkole Dramatycznej w Krakowie. W l. n. występowała: w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, w teatrze «Placówka» w Warszawie i w Teatrze Polskim w Poznaniu, współpracując jednocześnie z rozgłośniami Polskiego Radia w Poznaniu i Warszawie. Od r. 1956 pracowała w poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia w redakcji słuchowisk współczesnych. W t. r. przeniosła się do Warszawy.

W r. 1946 opublikowała wiersze Biała flaga oraz Poeta i pastuch w „Arkonie” (nr 9/10). Na początku lat pięćdziesiątych uprawiała publicystykę: pisała felietony oraz artykuły do pisma „Teatr”. Porzuciła scenę, ponieważ zaczęła pasjonować ją praca literacka. W r. 1956 ogłosiła powieść reportażową Konflikt (W.), której akcja rozgrywa się w klinice położniczej. Specjalizowała się w pisaniu słuchowisk radiowych. Niektóre z nich uzyskały formę sztuki teatralnej, np. Krzysztof (W. 1958), Piotr (W. 1961). Zrealizowane w Teatrze Polskiego Radia słuchowiska: Goście o zmierzchu (1956), Krzysztof (1956), Piotr (1957), Monika (1958), stały się zaczynem ożywionej dyskusji wśród słuchaczy. S. poruszała trudne problemy młodego pokolenia: konflikty moralne, powikłania uczuciowe, bezdomność, potrzebę miłości, przedwczesne macierzyństwo. Wyraźnie do młodego odbiorcy adresowane były: tom opowiadań Spotkanie z diabłem (W. 1958), wyróżniona na konkursie „Naszej Księgarni” powieść Szczury błękitnego nieba (W. 1961), powieść dla nastolatków Maski (W. 1964) oraz opowiadania zawarte w tomie Nieprzetarty szlak (współautor: Kazimierz Dębnicki, W. 1965). Dla dorosłych przeznaczony był tom opowiadań Twarz pana Boga (W. 1959), z szeroko rozbudowaną problematyką psychologiczną i moralną. W r. 1967 emitowano w II programie Polskiego Radia powieść radiową S-iej pt. Paweł i Agnieszka o tematyce młodzieżowej.

W latach siedemdziesiątych S. kontynuowała działalność literacką, głównie jednak związała ją z Teatrem Polskiego Radia: wznowiła swoje dawne słuchowiska, tworzyła nowe, np. Anna, Akrobaci, Cyrk, Wielka Niedźwiedzica, opracowała adaptacje radiowe utworów pisarzy polskich (m. in. J. Szaniawskiego, M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Z. Nałkowskiej, J. Iwaszkiewicza i obcych m. in. J. Giraudoux, E. Caldwella). Za słuchowisko Piotr i Klementyna otrzymała w r. 1961 wyróżnienie w konkursie Polskiego Radia, za całokształt twórczości – nagrodę Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (1960). Od r. 1945 S. była członkiem Związku Artystów Scen Polskich (później Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu), od r. 1950 – Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych, a od r. 1956 – Związku Literatów Polskich. Zmarła 18 IV 1987 w Warszawie i została pochowana na cmentarzu Komunalnym Północnym.

Po rozwodzie w r. 1957 ze Zdzisławem Salaburskim S. wyszła ponownie w r. 1960 za mąż za Andrzeja Koraszewskiego; również to małżeństwo zakończyło się rozwodem (1967). Miała syna Jacka (1951–1981).

Nowy Korbut (Słown. Pisarzy), S. 2, II; Pol. Bibliogr. Liter. za l. 1946 i n.; Bartelski L. M., Polscy pisarze współcześni, W. 1977; Kto jest kim w Polsce, W. 1984; Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży, W. 1984; Współcześni pisarze Kielecczyzny, Radom 1973; – Dziecko i młodzież w świetle zainteresowań czytelniczych, W. 1960 (Kubin J., Szokalska-Pielasińska W.); Frycie S., Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1945–1970, W. 1978; Teatr wyobraźni, W. 1969; – „Radio i Świat” 1956 nr 43 (fot.), 1957 nr 51/2, 1966 nr 37 (fot.); „Życie Warszawy” 1987 nr 98, 101; – Mater. Red. PSB: Ankieta Wydawnictwa Interpress (Red. Who’s Who, z 12 III 1980); – Informacje Z. Salaburskiego z W.

Józef Z. Białek