Niklaszewski (Nykłaszewski, Niklaszowski) Krzysztof (1591–1641), lekarz. Ur. w Krakowie, był synem Krzysztofa. Immatrykulowany w Uniw. Krak. w r. 1604, uzyskał w r. 1610 bakalaureat, a w r. 1615 magisterium z filozofii. Przez krótki okres czasu (1615) wykładał jako docent extraneus na Akad. Krak., po czym udał się na studia lekarskie do uniwersytetu padewskiego (wpisany do metryki Uniwersyteckiej 10 XI 1615), tam też uzyskał prawdopodobnie doktorat medycyny w r. 1616 oraz brał czynny udział w życiu studiujących w Padwie Polaków. W drodze powrotnej do Polski zatrzymał się w Wiedniu i wpisał się do metryki uniwersyteckiej 14 IV 1620. Powróciwszy do kraju poświęcił się prywatnej praktyce lekarskiej w Krakowie, zyskując sobie znaczne powodzenie. Wydał nadto kalendarze na r. 1616 i 1619. Przetłumaczył z języka włoskiego „Żywot błogosławionego Jana Bożego”, założyciela zakonu dobrych braci (1627). Wśród współczesnych zdobył wielkie uznanie jako lekarz i prawy człowiek (m. in. wspomina o nim Szymon Starowolski w „Laudatio Almae Universitatis Cracoviensis”). Zmarł w Krakowie 1 VII 1641, pochowany został w nie istniejącym dzisiaj kościele Św. Urszuli w Krakowie, w którym znajdowała się tablica nagrobkowa.

N. był żonaty z Katarzyną, z którą miał dwoje dzieci, Augusta i Marynę.

Estreicher; Enc. Org.; Kośmiński, Słownik lekarzów; – Lachs J., Kronika lekarzy krakowskich XVII w., P. 1929 s. 51; – Album stud. Univ. Crac., III 243; Arch. nacji pol. w uniw. padewskim, I 53, 338; Cerchowie, Pomniki Krakowa, Wyd. F. Kopera, Kr.–W. 1904 III 293; Die Matrikel der Universität Wien, IV Band: 1579/II–1658/59, Hrsg. v. F. Gall u. H. Paulhart, Wien 1974 s. 109; Starowolski, Monumenta Sarmatarum, s. 209; Statuta nec non liber promotionum, s. 270, 276; – B. Jag.: rkp. nr 220.

Andrzej K. Banach