Schimser Leopold (1833–1888), rzeźbiarz, właściciel firmy kamieniarsko-rzeźbiarskiej. Ur. we Lwowie, był synem Jana (zob.) i Julianny z Michalskich, bratankiem Antona (zob.).
W l. 1851–5 S. studiował rzeźbę pod kierunkiem C. Radnitzky’ego w ASP w Wiedniu. Po powrocie do Lwowa i śmierci ojca (1856) objął zakład kamieniarski, który odtąd prowadził wraz ze wspólnikiem Włochem Giovannim Zulianim. S. okazał się sprawnym organizatorem. Firma prosperowała znakomicie i z czasem przekształciła się w fabrykę wyrobów z kamienia, granitu, labradoru i marmuru. Jej kantor i skład mieściły się przy ul. Łyczakowskiej 20, a warsztaty obróbki surowca i atelier rzeźbiarskie przy ul. Piekarskiej, naprzeciw cmentarza Łyczakowskiego. W r. 1877 firma S-a otrzymała dyplom honorowy na Wystawie Krajowej. W r. 1881 u S-a pracowało 8 czeladników kamieniarskich i 10 pomocników szlifierzy. Realizowali oni projekty artystyczne współpracujących z firmą wybitnych rzeźbiarzy, m.in. siostrzeńca S-a, Juliana Markowskiego (zob.), Piotra Kozakiewicza, Antoniego Kurzawy. S. zapewniał dobry surowiec (głównie marmur i piaskowiec polański) oraz wysoki poziom artystyczny proponowanych projektów, których stałą wystawę utrzymywał w Hotelu George’a. Firma S-a wzniosła na cmentarzu wiele monumentalnych nagrobków, m.in. rodziny Lanckorońskich, Adama Heydla (zm. 1887, projektu Leonarda Marconiego), a przede wszystkim w r. 1885 największą kaplicę na cmentarzu: mauzoleum Probusa Samsona Barczewskiego w stylu pseudobizantyńskim, wedle projektu Władysława Halickiego. S. jest autorem tylko dwóch pomników na cmentarzu Łyczakowskim: Leszka Wiśniowskiego, założyciela „Gazety Narodowej” (1866) i Marii Stupnickiej, dwuletniej córeczki doktora medycyny (1862).
S. był postacią bardzo popularną we Lwowie. Przez wiele lat kierował Tow. Strzeleckim, dwukrotnie był też królem kurkowym. Zmarł nagle 28 XII 1888 we Lwowie. Na jego grobie na cmentarzu Łyczakowskim ustawiono piękny empirowy krzyż.
S. był żonaty z Wiktorią (1838–1908, nie jest znane jej nazwisko panieńskie), małżeństwo było bezdzietne.
Po śmierci męża firmę prowadziła Wiktoria Schimserowa. Pod jej zarządem nadal wykonywano liczne pomniki nagrobne, a także (w r. 1902) ze specjalnie sprowadzonego z Włoch granitu kolumnę pod pomnik Adama Mickiewicza we Lwowie wg projektu Antoniego Popiela.
Markowski J., Cmentarz Łyczakowski w opisie pomnikowych rysów, Lw. 1890 s. 17; Nicieja S.S., Cmentarz Łyczakowski we Lwowie 1786–1986, Wr. 1989; tenże, Rzeźbiarze i nagrobki, „Opole” 1984 nr 6 s. 8; – „Kur. Lwow.” 1888 nr 361 (nekrolog); – B. PAN w Kr.: rkp. 2170 t. 2 (Zbiór prac i artykułów Aleksandra Hajdeckiego) cz. 2 (Polacy w Wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych od r. 1726 do 1880); IS PAN: Mater. do Słownika Artystów Pol.; – Materiały ze zbiorów Adama Sas-Łabinowicza z Kr.; – Bibliogr. do Wiktorii Schimserowej: „Kur. Lwow.” 1908 nr 172 (nekrolog); „Kur. Warsz.” 1902 nr 39 (wyd. wieczorne).
Stanisław Sławomir Nicieja