Ordyński Leopold vel Leonard (1799–1852), urzędnik w Petersburgu, tłumacz polskiej literatury naukowej na język rosyjski. Ur. w r. 1799 w Białostockiem; pochodził z rodziny szlacheckiej h. Ostoja, był synem Wincentego. Wykształcenie średnie uzyskał w gimnazjum białostockim, a następnie ukończył Wydział Fizyczno-Matematyczny Uniw. Wil. z tytułem magistra (wg Józefa Bielińskiego w r. 1820, a wg Ludwika Janowskiego w r. 1821). Stwierdzenie przez L. Janowskiego przynależności O-ego do towarzystwa filaretów nie znajduje pokrycia w znanych listach członków tego związku. Wydaje się, że O. pozostawał na uboczu zorganizowanego życia studenckiego, o czym świadczy m. in. brak wzmianek o nim w korespondencji absolwentów Uniw. Wil., przebywających w różnym charakterze w l. 1820–30 w Petersburgu, gdzie O. miał się znaleźć zaraz po ukończeniu studiów. Rodzaj zatrudnienia O-ego w owym czasie nie jest znany; nazwisko jego pojawia się dopiero na kartach wydawanego przez Tadeusza Bułharyna czasopisma w języku rosyjskim „Severnyj Archiv” – rocznik 1826. O. zamieścił tam tłumaczenia rozpraw historycznych Ignacego Daniłowicza o Cyganach (kolejne odcinki w nr 1–6 czasopisma) oraz Wawrzyńca Surowieckiego o początkach ludów słowiańskich (nr 7–18), opatrując je własnymi uwagami. Te, a być może i inne przekłady – nie podpisane jednak – pozyskały mu opinię człowieka wszechstronnie wykształconego o nieprzeciętnej kulturze umysłowej; tak oceniali go współcześni (F. M. Sobieszczański), a następnie i autorzy opracowań historycznych (J. Bieliński, L. Janowski).
W listopadzie 1833 O. został drugim pomocnikiem I. Daniłowicza, wyznaczonego do opracowania jednolitego zbioru praw dla tzw. prowincji zachodnich cesarstwa rosyjskiego, wchodzących przed r. 1772 w skład Rzpltej Polskiej. O. współpracował również z Franciszkiem Malewskim (pierwszym pomocnikiem Daniłowicza), zajmując się m. in. redagowaniem rosyjskiego przekładu niektórych rozdziałów zbioru, zestawianego w pierwszej wersji w języku polskim; O. wypisywał także najnowsze obowiązujące postanowienia prawne od r. 1826. Od r. 1835 uczestniczył również – choć nieoficjalnie – w działalności komitetu powołanego do ostatecznego zredagowania tekstu zbioru praw; prace tego ciała zbiorowego, ukończone do schyłku r. 1837, straciły rychło wszelkie znaczenie praktyczne wobec zniesienia w r. 1840 odrębności praw obowiązujących w prowincjach zachodnich.
Trudno ustalić z całą pewnością, czy O. był już wtedy – bądź nawet wcześniej – etatowym urzędnikiem II Oddziału Własnej Kancelarii Cesarskiej, zajmującego się kwestiami prawodawczymi, czy też zatrudniony tam został dopiero po zakończeniu prac nad zbiorem praw prowincji zachodnich. O. osiągnął wszakże wysoką rangę w służbie cywilnej – rzeczywistego radcy stanu, a w chwili śmierci sprawował funkcję pomocnika starszego urzędnika tego Oddziału. Zmarł 2 VI st. st. 1852 w Petersburgu.
Enc. Org. (artykuł F. M. Sobieszczańskiego); W. Enc. Ilustr. (artykuł L. Janowskiego); Janowski, Słown. bio-bibliogr. Uniw. Wil.; Uruski; – Bieliński, Uniw. Wil., III; Nol’de A. E., Očerki po istorii kodifikacii mestnych graždanskich zakonov pri grafe Speranskom, Pet. 1906 cz. 1 s. 114–16, 131, 141; Wołoszyński R. W., Polsko-rosyjskie związki w naukach społecznych 1801–1830, W. 1974; – „Severnaja pčela” (Pet.) 1852 nr z 4 VI s. 494, 1853 nr z 19 I s. 53; „Severnyj archiv” 1826.
Ryszard W. Wołoszyński