Kadler Ludwik (1838–1899), lekarz warszawski. Ur. 15 IV w Warszawie, syn Chrystiana. Po ukończeniu w r. 1856 gimnazjum realnego w Warszawie udał się do Niemiec na studia rolnicze do Hohenheimu koło Stuttgartu, ale po dwu latach je przerwał i zapisał się w r. 1858 do warszawskiej Medyko-Chirurgicznej Akademii. W r. n. przeniósł się na dalsze studia medyczne do Wiednia; stopień doktora medycyny uzyskał w UJ w Krakowie 8 VII 1865 r. Powróciwszy do Warszawy pracował w l. 1866–7 w szpitalu dla cholerycznych za rogatką Wolską. W r. 1869 założył razem z drem Henrykiem Podowskim prywatny zakład leczniczy dla chorych syfilitycznych i skórnych i przez wiele lat go prowadził. Liczne prace z zakresu kazuistyki lekarskiej publikował w „Gazecie Lekarskiej”, a osobno wydał kilka pism, z których największy rozgłos uzyskała broszurka pt. Lecznice Warszawskie (W. 1886). K. bronił w niej praktyki prywatnej lekarzy i występował przeciw ambulatoriom. Broszura zawiera materiały statystyczne działalności ambulatoriów; są one obecnie jedynym tego typu źródłem informacyjnym. K. ogłosił w r. 1893 większą pracę popularną pt. O środkach ochronnych od chorób wenerycznych. Zmarł 15 XI 1899 r. w Warszawie i tamże został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim.

Kośmiński, Słownik lekarzów; – Giedroyć F., Rada Lekarska…, W. 1913 s. 358, 625; Lubowski E., Pokłosie, „Kłosy” 1870 XI nr 283 s. 347–8; – Ustawa zakładu leczniczego dr Podowskiego i Kadlera, „Klinika” T. 5: 1869 nr 3 s. 46–7; – „Gaz. Warsz.” 1899 nr 305 s. 3; „Kłosy” 1886 XLII nr 1080 s. 154, nr 1086 s. 251, 1889 XLIX nr 1264 s. 187; „Kur. Warsz.” 1899 nr 316 s. 5; – Arch. UJ.

Piotr Szarejko