Fuchs Łukasz Alfred (1840–1916), chemik i pedagog, ur. 18 X w Warszawie, jako syn Wilhelma i Anny z domu Jeanbon. Ukończył ośmioklasowe gimnazjum realne w Warszawie, po czym wstąpił na wydział fizyko-matematyczny Uniwersytetu Petersburskiego. W r. 1865 przeniósł się do warszawskiej Szkoły Głównej, gdzie zapisał się na trzeci kurs sekcji chemicznej wydziału matematycznego, którą ukończył ze stopniem magistra nauk przyrodniczych, zdobywając w r. 1869 złoty medal za pracę chemiczną. W tymże roku, po krótkiej praktyce w cukrowni, został asystentem katedry chemii technicznej i agronomicznej Uniwersytetu Warszawskiego. W r. 1873 przeniesiony na stanowisko laboranta przy katedrze chemii teoretycznej; w r. 1875 uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych tegoż uniwersytetu, w r. 1877 zrezygnował z asystentury uniwersyteckiej. Przez pół roku (1877) był nauczycielem matematyki męskiego progimnazjum w Pińczowie. 1 I 1878 został mianowany nauczycielem Wyższej Szkoły Rzemieślniczej w Łodzi, w której przez 21 lat wykładał nauki przyrodnicze, chemię z zajęciami w laboratorium, chemiczną technologię. Kiedy w Łodzi powstała Szkoła Handlowa Zgromadzenia Kupców (1898), F. został starszym nauczycielem tej szkoły oraz pełnił do r. 1902 obowiązki inspektora szkoły. Tutaj uczył nauk przyrodniczych, chemii, towaroznawstwa, a także był kierownikiem gabinetu przyrodniczego. W r. 1905 przeszedł na emeryturę, jednak do r. 1914 był kustoszem zbiorów przyrodniczych szkoły. W sierpniu 1914 wyjechał do Warszawy, gdzie pracował nad podręcznikiem botaniki dla szkół średnich. Na kilka miesięcy przed śmiercią wrócił do Łodzi, gdzie zmarł 23 VIII 1916; spoczywa na łódzkim starym cmentarzu katolickim. Żoną jego była Bronisława z domu Wolska.

F. cieszył się ogromną popularnością w społeczeństwie łódzkim, jako znakomity pedagog, pracownik na polu naukowym i szermierz polskości w najtrudniejszym okresie rusyfikacji za czasów Apuchtina. Wyrazem jego działalności naukowej, poza licznymi rozprawami, ogłoszonymi drukiem, było założenie w r. 1880 w Łodzi przez niego wespół z magistrem farmacji B. Knichowieckim stacji chemicznej dla prac analitycznych. Z pracowni tej ukazał się drukiem szereg prac badawczych o analizie wody, masła i nawozów. Szczególną uwagę zwróciły na siebie dwie broszury: O źródlanych wodach Inowłodza, oraz napisana wspólnie z Knichowieckim Woda łódzka pod względem sanitarnym i technicznym (1886), w językach polskim i rosyjskim. Do ważniejszych prac F-sa należą m. in.: Okiślenie ketonow; Analiza wód i szlamu ciechocińskiego (napisana wraz z docentem Wredenem), dopełnienie i w części tłumaczenie chemicznej technologii Wagnera. Prowadził wydawnictwo Atlasu historii naturalnej D. G. Schuberta, tłumaczonego już wówczas na wszystkie języki europejskie. Publikował swe prace w czasopismach specjalnych, krajowych i obcych; zamieszczał artykuły oryginalne i tłumaczone w »Przyrodzie i Przemyśle« oraz artykuły popularne w polskich pismach wychodzących w Łodzi.

Księga pamiątkowa Zjazdu b. Wychowańców b. Szkoły Głównej Warszawskiej, W. 1905, s. 106–107; »Świat«, W. 1916, r. VIII, nr 40, s. 8 a (nekrolog) oraz prasa łódzka z 1916 r.; Arch. Miejskie w Łodzi, Akta b. Gimnazjum Męskiego Zgromadzenia Kupców m. Łodzi – teczka personalna Ł. A. Fuchsa.

Roman Kaczmarek