Sługocki Marian (1883–1944), rzeźbiarz. Ur. 10 VII w Krakowie, był synem Józefa i Anny z Razowskich, bratem Antoniego (zob.) i Franciszka (zob.).
S. uczęszczał do Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie (w r. 1899 wymieniony w „Sprawozdaniach” szkoły jako ślusarz artystyczny, praktykant), w r. 1903, dzięki poparciu finansowemu prezydenta Krakowa Juliusza Leo, wyjechał na studia artystyczne do Genewy, do École des Arts Industriels; wg przekazów rodzinnych, pracował przez krótki okres w Muzeum Polskim w Raperswilu, a także uczył się rzeźby w kamieniu w Monachium. Następnie otrzymał stypendium Ignacego Paderewskiego na wyjazd do Paryża, gdzie studiował w École des Beaux Arts, w pracowni rzeźbiarza J. A. Mercié (w Paryżu mieszkał u Marii Goreckiej, córki Adama Mickiewicza). W czasie studiów za granicą wykonał m.in.: popiersie prof. Zygmunta Laskowskiego (płaskorzeźba na zamówienie senatu uniw. w Genewie) i Bratobójstwo (zakupione do Muz. Polskiego w Raperswilu) oraz Portret Paderewskiego (płaskorzeźba, był w zbiorach Paderewskiego w Morges).
W r. 1909 S. wrócił do kraju i rozpoczął pracę jako wykładowca na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie (prowadził pracownię rzeźby w l. 1909–11). W r. 1910 wystawił w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) w Krakowie cyzelowaną w srebrze pracę Powrót do zagrody. Wykonywał prace restauracyjne i konserwatorskie dla kościołów w okolicach Częstochowy. Ok. r. 1913 polecała go Olga Boznańska w swoich listach z Krakowa do Feliksa Rychlinga w Warszawie jako artystę, «który prześlicznie medaliony robi po 200 k.». Bywał częstym gościem w Czarnożyłach koło Wielunia, w majątku Michała Załuskiego. Do Warszawy S. wyjechał ok. r. 1915. W r. 1920 wstąpił jako ochotnik do WP (został wcielony do 201. pp). Za udział w bitwie pod wsią Wola Adamowa nad Wkrą, został odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 kl. Po demobilizacji pracował jako nauczyciel gimnazjalny rysunków w Warszawie. W l. 1925–32 miał pracownię w letnim domku w Sulejówku, w l. 1932–7 w Boernerowie (obecnie Bemowo) pod Warszawą, 1937–9 przy ul. Nowy Świat 27, od grudnia 1939 przy ul. Czackiego 10 w Warszawie.
S. uprawiał głównie rzeźbę portretową. Brał udział w wystawach w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie: w r. 1913 pokazał medaliony portretowe w brązie i w gipsie, w r. 1913/14 – Portret architekta Władysława Jabłońskiego, Portret architekta Jerzego Siennickiego (rzeźba) i rzeźbę w gipsie – Główka dziecięca. Na Wystawie Wiosennej w r. 1918 znalazło się sześć jego studiów portretowych w gipsie, w r. 1919 – Główka dziewczynki (marmur), w r. 1922 – Główka, w r. 1926 pokazał plakiety, a w r. 1927 trzy płaskorzeźby w brązie: Portret min. Augusta Zaleskiego, Portret min. Jędrzeja Moraczewskiego, Portret Karola Stanisława Niezabytowskiego. Wykonywał również medale, np.: medal Legationi nationum (1919) i prof. Z. Laskowskiego z okazji jego śmierci (1928). W czasie okupacji, chory na gruźlicę, od lata 1944 przebywał u swego brata Franciszka w Iwoniczu, gdzie zmarł 10 X 1944; pochowany został na tamtejszym cmentarzu.
Prace S-ego znajdują się w zbiorach: Muz. Narodowego w Warszawie – plakieta z portretem dziewczynki (1926, brąz), Muz. Narodowego we Wrocławiu – Portret Fr. Żaczka (1925, brąz).
S. był żonaty (od r. 1917) z Heleną z Holderów (8 XII 1893 – 24 XII 1978), śpiewaczką operową, występującą pod nazwiskiem Korwin-Sługocka, z którą miał dwóch synów: Ryszarda (ur. 1928), dyplomatę, i Wojciecha (ur. 1932), zamieszkałego w USA.
Grajewski, Bibliogr. ilustracji; Pol. Bibliogr. Sztuki; Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Słownik biograficzny, Koszalin 1991 II cz. 1 (Tomkowiak E.); Słown. Teatru Pol., II (dot. żony; z błędami); Strzałkowski J., Słownik medalierów polskich i z Polską związanych 1508–1965: materiały, W. 1982; Wesołowski Z., The Order of the Virtuti Militari and its Cavaliers 1792–1992, Miami, Florida 1992, W. 1992 s. 333; Wiercińska, Katalog prac TZSP; Salon 1919, TZSP, W. 1919; Salon Doroczny 1922/3, TZSP, W. 1922; Salon 1926 (Przew. nr 18), TZSP, W. 1926; Salon 1927, TZSP, W. 1927, Przew. nr 23 TZSP, W. 1927; – Kras J., Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie 1868–1924, Kr. 1972 s. 126; Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Sługocki L.. Franciszek Sługocki 1885–1964…, „Biul. Muz. Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu”, 1995 Nr 8; Stos, Marjan Sługocki, „Świat” 1909 nr 49; – Jedenaste Sprawozdanie c.k. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, Kr. 1899 s. 78; Spraw. Dyrekcji Tow. Sztuk Pięknych w Krakowie za r. 1910, Kr. 1910 s. 24; – IS PAN: Zbiory Specjalne Bibl., nr inw. 1720/1 k. 56, 57 (Koresp. i dok. F. Rychlinga i jego żony, Janiny z Lewandowskich z l. 1911–25); – Informacje syna, Ryszarda Sługockiego z W. i bratanka S-ego, Leszka Sługockiego z Ł.
Urszula Leszczyńska