Szolc-Wolfowicz Melchior (ok. 1535 – ok. 1605), kupiec, ławnik lwowski.
Ur. we Lwowie, był synem Wolfganga (zob.) i Doroty z Hazów. Miał liczne rodzeństwo, m.in. braci Jana (zob.), Józefa i Stanisława.
W r. 1559 otrzymał S.-W. od ojca pełnomocnictwo do rozporządzania całym majątkiem rodziny. Prawo miejskie Lwowa przyjął 6 IX 1561; handlował głównie suknem i rybami. Jako kupiec wszedł w r. 1579 w skład Kolegium 40 Mężów (Trzeciego Ordynku). Z polecenia Rady Miejskiej kierował w l. 1584–6 budową kamienicy dla lwowskiej szkoły katedralnej. Dn. 18 III 1593 został obrany ławnikiem. Wielokrotnie poręczał za osoby, przyjmujące lwowskie prawo miejskie, m.in. za krawca Augusta (1578), swego zięcia, kuśnierza Mikołaja Barcza (1583) i kupca Stanisława Szolca (1604). Wspólnie z braćmi Janem i Józefem oraz bratankami Wolfgangiem, Baltazarem i Erazmem (synami zmarłego Stanisława) otrzymał 24 X 1595 od cesarza Rudolfa II Habsburga nadanie szlachectwa oraz herb (na tarczy dzielonej w słup czerwono-czarnej trzy żołędzie zielone zaćwieczone na pierścieniu złotym).
S.-W. miał w Rynku kamienicę Wolfowiczowską, położoną między kamienicami Stanclowską i Józefowiczowską. Od brata Józefa kupił winnicę na przedmieściu Halickim; arendował od miasta wieś Zamarstynów, pobierał czynsze od zagrodników we wsiach Porzecze i Wolica, a na przedmieściu Krakowskim dzierżawił plac «za młynem zimnowodzkim», z którego płacił 24 gr rocznie szpitalowi Świętego Ducha. Na działce na lewym brzegu Pełtwi na przedmieściu Krakowskim urządził pod koniec XVI w., być może wspólnie z bratem Janem, kosztem 1600 złp. ogród (późniejszy ogród Jezuicki, obecnie park im. I. Franki). Po śmierci teścia, burmistrza Stanisława Wilczka, S.-W. wszedł w konflikt z Mikołajem Szilingiem, mężem szwagierki Barbary Wilczkówny, o pozostawiony przez zmarłego majątek. Na swych gruntach urządzał S. stawy rybne i zakładał pasieki. Ze względu na podeszły wiek zrezygnował przed 22 II 1604 z urzędu ławnika. Zmarł po 25 VI 1605; w testamencie, spisanym tego dnia przez brata, Jana, został jeszcze wymieniony jako żyjący.
W małżeństwie z Dorotą z Wilczków (zm. przed 25 VIII 1604) miał S.-W. synów: Melchiora (zob.) i Mikołaja oraz córkę Katarzynę, zamężną za M. Barczem (Bartsem, Barszczem); wnuczka S.-W-a, Dorota Barczówna, w małżeństwie z Pawłem Jerzym Boimem (Boymem, zob.) miała m.in. synów Michała Piotra (zob.) i Benedykta Pawła (zob.) Boimów. Syn S.-W-a Mikoła j (zm. przed 22 II 1648) przyjął w r. 1604 prawo miejskie; razem z bratem Melchiorem i szwagrem P. J. Boimem uczestniczył w r. 1617 w ukończeniu budowy kaplicy Boimów przy katedrze łacińskiej. Od r. 1622 zasiadał jako kupiec w Kolegium 40 Mężów (Trzecim Ordynku), w r. 1638 pełnił funkcję jego regenta, a 22 II r.n. został obrany ławnikiem. Ożenił się z Elżbietą, córką Jerzego Boima, siostrą Pawła Jerzego i Marcelli, żony Melchiora Szolc-Wolfowicza młodszego.
Bratankiem S.-W-a, synem Józefa, był Józef Szolc-Wolfowicz (zob.).
Encyklopedija L’vova, L’viv 2010 III 155; Kataloh perhamentnych dokumentiv Central’noho deržavnoho istoryčnoho archivu URSR u L’vovi, 1233–1799, L’viv 1972 s. 398; Urzędnicy miasta Lwowa w XIII–XVIII wieku, Tor. 2008; – Dzieduszycki M., Kościół katedralny lwowski obrządku łacińskiego, Lw. 1872 s. 28; Gębarowicz M., Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Tor. 1962; tenże, Szkice z historii sztuki XVII w., Tor. 1966 s. 43 (poza indeksem); Krypjakevyč I., Materialy do istoriï torchovli L’vova. I. Rachunkova knyžka Šol’ca i Boïma (1600–1604), „Zapysky Naukovoho Tovarystva im. Ševčenka” R. 14: 1905 t. 65; Łoziński W., Patrycjat i mieszczaństwo lwowskie w XVI i XVII wieku, Lw. 1902; Maksymjuk T., Bevz M., Park Vol’f-Šol’coviča (XVI st.) – park im. I. Franka (s’ohodni), „Halyc’ka brama” 1996 nr 15 s. 21; Smirnow J., Smirnowa J., Bazylika metropolitalna obrządku łacińskiego pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i kaplica Boimów we Lwowie, Lw. 2001 s. 57; – Akta grodz. i ziem., X; Album civium Leopoliensium, rejestry przyjęć do prawa miejskiego we Lwowie 1388–1783, P.–W. 2005 I–II; Pomniejsze źródła do dziejów literatury i cywilizacji polskiej w XVI i XVII stuleciu, Wyd. K. J. Heck, Stryj 1891 III 68; Social’na borot’ba v misti L’vovi v XVI–XVIII st., Red. J. P. Kis’, L’viv 1961; Zimorovyč B., Potrijnyj L’viv, L’viv 2002; Zubryc’kyj D., Chronika mista L’vova, L’viv 2002; – Central’nyj deržavnyj istoryčnyj archiv Ukraїny we Lw.: F. 52 (Magistrat m. Lw.) op. 2 spr. 12 s. 1251, spr. 13 s. 305–6, 385–6, spr. 15 s. 1321–2, spr. 17 s. 248, 587–8, spr. 37 s. 450–1, spr. 48 s. 513–30, spr. 648 s. 363, spr. 1148 s. 1–262.
Bohdana Petryshak