Nycz Michał Adam (1909–1939), historyk, kustosz Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy. Ur. 2 VI w Krakowie, był synem Michała Franciszka (zob.) i Władysławy Składziej. Uczęszczał do Gimnazjum IV im. H. Sienkiewicza w Krakowie, w którym zdał egzamin dojrzałości w r. 1927. T. r. zapisał się na Wydział Filozoficzny UJ, na historię; uczęszczał na seminarium prof. Władysława Konopczyńskiego i na podstawie pracy Systemat podatkowy w Polsce na przełomie XVII i XVIII wieku otrzymał stopień magistra filozofii, odbywając ostatni egzamin z końcem grudnia 1932. Równocześnie w l. 1931–2 ukończył Studium Pedagogiczne, a w r. 1933 zapisał się na Wydział Prawa i Administracji, ale po 2 latach przerwał studia ze względów materialnych. Kontynuował jednakże i pogłębiał zagadnienia skarbowe i napisał pod auspicjami W. Konopczyńskiego pracę pt. Geneza reform skarbowych Sejmu Niemego (Studium z dziejów skarbowo-wojskowych z lat 1697–1717), na podstawie której uzyskał 11 IV 1938 stopień doktora filozofii. Rozprawa ta została wydana t. r. w „Pracach Komisji Historycznej Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk”. Oparta na szerokiej podstawie źródeł archiwalnych Krakowa, Lwowa i Warszawy, dziś już przeważnie nie istniejących lub trudno dostępnych, stanowiła pionierskie opracowanie niełatwego tematu. Była to wówczas jedna z najpoważniejszych monografii z zakresu historii ekonomiczno-skarbowej, przewyższająca – wg Konopczyńskiego – «wysiłki heurystyczne i Pawińskiego i Korzona», a nawet Romana Rybarskiego („Odnowa”).
Przygotowując się do doktoratu, N. równocześnie pracował od 31 IX 1935 do 15 I 1938 jako urzędnik Biblioteki i Ekspedycji Wydawnictw PAU. Następnie drogą konkursu otrzymał 15 I 1938 posadę w Bibliotece Miejskiej w Bydgoszczy, początkowo jako archiwariusz i bibliotekarz, następnie jako kustosz, pełniąc równocześnie obowiązki zastępcy dyrektora Biblioteki. N. uporządkował wówczas zespół liczący ok. 2 700 oryginalnych dokumentów i autografów darowanych Bibliotece przez Kazimierza Kierskiego. Zaprojektował także księgę pamiątkową Biblioteki Miejskiej i był współredaktorem „Przeglądu Bydgoskiego”. Nie zrezygnował z dalszej pracy naukowej: miał badać projekty reform skarbowych za Sasów i gospodarkę skarbową w okresie «punktualnej płacy». Opracowywał również artykuły dla PSB. W sierpniu 1939 zorganizował przewiezienie zbioru Kierskiego do Czerska pod Warszawą, co stało się pretekstem aresztowania go przez gestapo 17 X t. r. Wywieziony z Bydgoszczy 1 XI w nieznanym kierunku, wkrótce został rozstrzelany.
Z małżeństwa z Zofią Józefą ze Skornógów (30 VI 1936) miał córkę Monikę, farmaceutkę.
Słown. Pracowników Książki Pol.; – Groby mówią. Księga pamiątkowa ku czci pomordowanych Polaków, Bydgoszcz 1945; Jastrzębski W., Terror i zbrodnia, W. 1974; Konopczyński W., Finanse mociumpanów, „Odnowa” (W.) 1946 nr 5; Podgóreczny J., Niepospolici ludzie Kujaw i Pomorza, Bydgoszcz 1967; Z życia i pracy w Bydgoszczy 1903–1963, Bydgoszcz 1965 (fot.); – „Kwart. Hist.” R. 53: 1946 z. 3–4; – Arch. UJ: rkp. W.F. II 478; – Materiał dostarczony przez rodzinę.
Helena Wereszycka