Czepiński Michał (1798–1886), ogrodnik. Ur. się w Kłodawie, gdzie ukończył szkołę miejską. W 18. roku życia, przy pomocy dra Brandta, dostał się na praktykę do Wilanowa, gdzie przebył 2 lata. Hr. Potoccy wysłali go swoim kosztem do sławnych ogrodów ówczesnych we Francji: Baumanna, F. Jamina, braci Simonów, potem do Anglii, Holandii i Niemiec. Po pięciu latach tej pracy, skorzystawszy wiele praktycznie, powrócił i w r. 1826 kupił kawałek ziemi w Warszawie przy zbiegu Hożej i Marszałkowskiej, postawił tam dom i szklarnie, założył szkółki. W r. 1846 sprzedał go jednak i wziął w dzierżawę ogród Izby Obrachunkowej (obecnie stoi tam Muzeum Narodowe, Al. Jerozolimskie). Miał w nim słynne winogrona, brzoskwinie i truskawki, sprowadzał z Francji róże nowych odmian i inne piękne rośliny, które się od niego rozpowszechniały. W r. 1864 zaprzestał tej pracy, ale długo jeszcze udzielał porad ogrodniczych. Główną jego zasługą jest 3-tomowa książka: Powszechne ogrodnictwo na długim doświadczeniu oparte (W. 1841), którą przypisał nauczycielowi botaniki Leśniowskiemu, bo ten mu dopomagał przy jej pisaniu (Cz. słabo władał piórem). Wydanie drugie wyszło w r. 1851, a trzecie przy pomocy Karola Langego w Krakowie w r. 1868. Przez lat około 40 był to jedyny prawie podręcznik ogrodniczy dla Polski środkowej. Rady praktyczne co do warzyw i drzew owocowych były dobre, ale wszystko, co z wiedzą przyrodniczą ma związek, zawiera dużo błędów, bo Cz. przygotowania naukowego nie miał. Jego książeczka O uprawie wina w ogrodach jest mało warta. Z sadu w Łowiczu, który założył swej siostrze Barczyńskiej, rozeszły się też po okolicy dobre odmiany owoców. Zasługą Cz-go, poza jego książką, są rady udzielane szczodrze potrzebującym ich i rozpowszechnienie cennych odmian warzyw, owoców i kwiatów. Zmarł 19 V 1886.

Jankowski E., Dzieje ogrodnictwa w Polsce; tenże w »Ogrodniku Polskim« 1886.

Edmund Jankowski