Słaboś-Słaboszewski Michał, imiona zakonne: Ignacy Alfons (1896–1964), pierwszy prowincjał Braci Szkolnych w Polsce. Ur. 29 VIII we wsi Letanowce (Létanfalva) na Słowacji, w rodzinie chłopskiej, był synem Jana Szlabasa, i Katarzyny, którzy wyemigrowali do USA.
Z nieznanych powodów S.-S. jeszcze jako dziecko powrócił do rodzinnej miejscowości pod opiekę krewnych. Uczył się tu w szkole początkowej, w której nauka odbywała się w języku węgierskim. Kiedy miał 14 lat, postanowił wstąpić do Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich i wyjechał do miejscowości Favria we Włoszech, gdzie Bracia prowadzili dom formacyjny dla kandydatów do zgromadzenia. Dn. 6 X 1910 rozpoczął przygotowania do życia zakonnego (juwenat). Jednocześnie uczęszczał do średniej szkoły, prowadzonej przez zgromadzenie. Habit zakonny i imiona zakonne Ignès Alphonse otrzymał 6 X 1912. Następnie od 21 VII 1913 odbywał dalsze studia w Betlejem, przygotowując się do pracy nauczycielskiej (scholastykat). W okresie pierwszej wojny światowej i po jej zakończeniu (1916–19) jako obywatel Austro-Węgier, był internowany przez Anglików. Po wyjściu na wolność został skierowany przez władze zakonne do pracy szkolnej w Kairze, gdzie uczył w języku francuskim, tam też 23 VIII 1921 złożył śluby wieczyste w swoim zgromadzeniu zakonnym.
Tymczasem władze zgromadzenia poleciły S-owi-S-emu udać się do Polski, gdzie Bracia Szkół Chrześcijańskich przyjęli nazwę Braci Szkolnych. W Częstochowie był organizowany dom formacyjny dla kandydatów do Zgromadzenia Braci Szkolnych. S.-S. został mianowany w r. 1922 przełożonym juwenatu i do tego celu przygotował zakupiony budynek. Pod jego kierownictwem zostali wychowani pierwsi polscy Bracia Szkolni. W l. 1926–7 S.-S. odbył tzw. drugi nowicjat w domu generalnym w Belgii. Po powrocie do Polski w r. 1927 został mianowany dyrektorem (przełożonym) domu zakonnego w Częstochowie. Rozbudował budynki klasztorne i zorganizował gospodarstwo, które stało się podstawą utrzymania dla zakonników. Wyprowadził dom zakonny z kłopotów finansowych. Podejmował jednocześnie starania o udział zakonników w nauczaniu szkolnym. Sam pracował jako nauczyciel języka francuskiego w Państwowej Szkole Handlowej, w Gimnazjum Społecznym i w Liceum Sióstr Zmartwychwstanek oraz w szkole organistowskiej. Z inspiracji ks. Bolesława Wróblewskiego, znanego działacza społecznego, zorganizował w Częstochowie (ul. Dąbrowskiego 47) bursę dla biednych uczniów częstochowskich szkół średnich. Osiągnięcia S-a-S-ego skłoniły władze zakonne do przeniesienia go w r. 1933 do domu zakonnego we Lwowie, gdzie Bracia Szkolni przeżywali duże trudności ekonomiczne. S. w ciągu jednego roku zdołał je usunąć. W r. 1934 na prośbę ks. Wacława Blizińskiego został mianowany dyrektorem domu zakonnego w Liskowie. Utworzył tu także szkołę mechaniczną, w której sam uczył matematyki, i sierociniec. Placówki te rozwijały się bardzo pomyślnie. W r. 1938 S-a-S-ego ponownie wezwano do Lwowa, gdzie najpierw był zastępcą dyrektora domu zakonnego, a w r. 1939 dyrektorem i przełożonym nowicjatu zakonnego. Miał też za zadanie zorganizowanie we Lwowie gimnazjum przy szkole powszechnej, prowadzonej przez zgromadzenie.
Po wybuchu drugiej wojny światowej S.-S. przedostał się do Budapesztu, a potem do Francji, gdzie znalazł schronienie w domach zakonnych zgromadzenia. W r. 1940 przebywał w Saint-Maurice. Już w r. 1941 był sekretarzem w pensjonacie Braci Szkół Chrześcijańskich w Lyonie. W r. 1945 mianowano go zastępcą dyrektora domu zakonnego w La Saulsaise.
W r. 1946 S. powrócił do Polski. Ponownie przybył do Częstochowy i został tu przełożonym juwenatu. Jego staraniem odbudowywano ze zniszczeń wojennych domy zakonne w Częstochowie, w których podjęto zaraz działalność szkolną. Bracia Szkolni prowadzili gimnazjum i szkołę podstawową. Obie szkoły zostały zamknięte przez władze państwowe w r. 1948, a S-a-S-ego mianowano wówczas dyrektorem Zgromadzenia Braci Szkolnych w Częstochowie. Był p.o. wizytatorem (p.o. prowincjałem) Zgromadzenia w Polsce. Zorganizował bursę dla kandydatów do kapłaństwa, uczących się w szkołach średnich w Częstochowie. Po powstaniu w tym mieście w r. 1951 niższego seminarium duchownego S.-S. uczył w nim języka francuskiego. Kiedy władze miejskie w Częstochowie zabrały dom zakonny, nie opuścił swego mieszkania, w związku z czym został postawiony w stan oskarżenia, ale ze względu na stan zdrowia nie uwięziono go. W r. 1963 otrzymał nominację na wizytatora (prowincjała) Braci Szkolnych w Polsce. Na tym stanowisku podjął decyzję o zmianie profilu działalności Braci Szkolnych. Odtąd jedynie w niższych seminariach duchownych w Częstochowie i Lublinie pracowali oni jako nauczyciele, poza tym mieli prowadzić działalność katechetyczną w nauczaniu parafialnym oraz opiekuńczą w zakładach państwowych dla dzieci upośledzonych. Po długiej chorobie na gruźlicę S.-S. zmarł 25 XII 1964 w Częstochowie. Został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie. Był odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi.
Frère Ignès Alphonse (Michel Szlabas), w: In Memoriam. Notifices Lasalliennes, Romae 1964 I 115–16; Rybicki S., Brat Alfons Michał Słaboś-Słaboszewski, prowincjał Braci Szkół Chrześcijańskich, „Częstochowskie Wiad. Diec.” R. 40: 1966 s. 285–6; tenże, Jan de la Salle, patron nauczycieli, Kr. 1993 s. 245; – Arch. Kurii Metropolitalnej w Częstochowie: Bracia Szkolni; Arch. Prow. Braci Szkolnych w Częstochowie: Brat Michał Alfons Słaboś-Słaboszewski.
Jan Związek