Stadnicki Mikołaj Franciszek, w zakonie Mikołaj od św. Kingi (1717–1765), pijar, rektor warszawskiego Collegium Regium. Ur. 19 XII w Starym Sączu. Kazimierz Stadnicki w „Rodowodach” podał informację, że był synem Jana, burgrabiego sądeckiego (zm. przed 1731), i Agnieszki z Czerkawskich, ale w „Uzupełnieniach…” ją wycofał. Sam S. powoływał się na pokrewieństwo z Załuskimi, którzy byli spowinowaceni z linią podolską Stadnickich.
S. wstąpił do zakonu 2 VII 1733 w Podolińcu, od r. 1741 uczył tam gramatyki, od r. 1742 podjął studia teologiczne w Krakowie. W r.n. kontynuował je w Warszawie, pełniąc zarazem funkcję podprefekta. W l. 1745–6 uczył retoryki w Łowiczu, potem w Warszawie, gdzie był (w r. 1749) prefektem kolegium, prawdopodobnie Collegium Novum na Żoliborzu, uczył też historii i geografii. W l. 1749–51, dzięki poparciu mecenasów, przebywał we Francji i Włoszech. Po powrocie z zagranicy został w r. 1752 podprefektem Collegium Nobilium, w r.n. nauczycielem nowicjatu w Międzyrzeczu, i ponownie w r. 1754 podprefektem Collegium Nobilium. W międzyczasie był nauczycielem domowym u Lubomirskich, w l. 1755–6 sprawował w Lipsku opiekę nad młodszymi synami ministra Henryka Brühla, w zastępstwie ks. Samuela Ożgi, który podróżował z najstarszym synem, Alojzym Fryderykiem. W Saksonii utrzymywał bliskie kontakty towarzyskie z księżną kurlandzką, Joanną Magdaleną, wdową po Ferdynandzie Kettlerze. W l. 1756–9 był doradcą i sekretarzem w Collegium Nobilium, pełnił też funkcję konsultora prowincji. Ceniono go jako dobrego kaznodzieję i mówcę.
Od r. 1760 był rektorem Collegium Regium w Warszawie i pozostał na tym stanowisku do śmierci. Dla kolegium i kościoła zasłużył się, przeznaczając fundusze na odnowienie budynku szkolnego, biblioteki i renowację fasady kościoła św. św. Prima i Felicjana (obecnie katedra polowa WP) przy ul. Długiej. Korespondował z bp. Józefem Jędrzejem Załuskim, sam opracował i przygotował do druku dziełko De methodo tradendarum in scholis disciplinarum, wykorzystywane w nauce w szkołach pijarskich; niespodziewana śmierć przerwała przygotowania i praca pozostała w rękopisie. S. zmarł w Warszawie na «gangrenę» 16 III 1765.
DENES, V; – Bielski, Vita et scripta; Janocki, Lexicon; Vinas, Index bio-bibliographicus; – Stadnicki K., Rodowody domu Stadnickich…, Lw. 1857–61, Linia Stadnickich ze Stadnik, cz. IV i Spis Stadnickich; – Karczewski A., Z działalności budowlanej i artystycznej OO. Pijarów w Polsce, „Nasza Przeszłość” T. 15: 1962; Konopczyński W., Stanisław Konarski, W. 1926; – Historia Domus Varsaviensis scholarom Piarum, Wyd. L. Chmaj, Arch. do dziej. oświaty, Wr. 1959 t. 1; Listy Stanisława Konarskiego 1733–1771, Wyd. W. Konopczyński, W. 1962; – Arch. Prow. Pijarów w Kr.: Matricula, nr 165; B. Narod.: sygn. 3269, 3346, 3354–6.
Maria Czeppe