Medyński Napoleon Władysław (1808–1854), lekarz, literat. Ur. 29 XII w Słupi w Sandomierskiem, był synem ekonoma Macieja i Eleonory Voltaire. W r. 1827 ukończył szkołę wojewódzką w Kielcach i t. r. rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniw. Krak. W rok potem został uczniem Wydziału Lekarskiego. Powstanie listopadowe przerwało studia M-ego. Wraz z grupą starszych studentów i młodych lekarzy udał się do Warszawy i tam od 1 III 1831 pracował w szpitalach wojskowych, za co otrzymał Złoty Krzyż Wojskowy. Po powstaniu już w Krakowie kontynuował studia i pracował przez dwa lata na stanowisku adiunkta w klinice J. Brodowicza, który uważał M-ego za jednego z najzdolniejszych swoich uczniów. W r. 1833 miał M. gotową rozprawę doktorską De scrofula nec non de morbis pulmonum scrofulosis, pozostała ona jednak w rękopisie, a jej autor nie uzyskał w Krakowie stopnia doktora medycyny. W r. 1836, wraz z rzeszą emigrantów, musiał opuścić Kraków i wyjechał przez Triest do Marsylii. T. r. został członkiem Tow. Demokratycznego Polskiego w Montpellier, gdzie osiadł dla kontynuowania studiów. Ukończył je dopiero w r. 1839 publikacją rozprawy De la morphologie des corps hétérogènes. Od 8 V t.r. praktykował w Cassis (dep. Bouches-du-Rhone). Był naczelnym lekarzem miejscowego szpitala. W r. 1839 został skreślony z listy członków Towarzystwa, a w r. 1846 złożył w Cassis swój akces do obozu Czartoryskich. W Cassis pozostał do końca życia.

W okresie młodzieńczym, jeszcze w latach szkolnych i uniwersyteckich, pisał M. ballady, bajki, sonety i in. wiersze zachowane w rękopisie (dziś w B. Jag.). Hołdował w nich tradycjom sentymentalizmu, będąc równocześnie entuzjastą A. Mickiewicza. Z zakresu medycyny napisał kilka rozpraw, dwie z nich wydał drukiem: O błonie tęczowej oka (Kr. 1833) i Opis fizjologiczny karlicy (Kr. 1834). Ta ostatnia wzbudziła burzliwą dyskusję na łamach „Gazety Krakowskiej”. Lekarskie piśmiennictwo M-ego cechuje tendencja do spekulacji w oderwaniu od naukowej obserwacji. Drugi kierunek zainteresowań M-ego dotyczył historii i kultury Słowian. Jeszcze w czasie swego pobytu w Krakowie ukończył M. rozprawkę O literaturze w ogóle i literaturze Słowian (1834), O wpływie dziejów na literaturę polską (1834); kilka artykułów z tej dziedziny opublikował w „Powszechnym Pamiętniku Nauk i Umiejętności” (1835). Na emigracji ogłosił w „Piśmie Towarzystwa Demokratycznego Polskiego” (1837) pracę pt. Przegląd rewolucji w narodach słowiańskich. Czy na emigracji uprawiał twórczość poetycką, nie wiadomo.

Zmarł 23 XI 1854. W małżeństwie z Karoliną z Krajewskich M. miał córkę Wandę i synów: Lecha, Adama i Władysława.

Estreicher; Kołodziejczyk E., Bibliografia słowianoznawstwa polskiego, Kr. 1911; Kośmiński, Słownik lekarzów; Tyrowicz, Tow. Demokr. Pol.; – Gajda Z., Napoleon W. Medyński – de Słupia Polonus, „Arch. Hist. Med.” (w druku); Krawczyński S., Lekarz i poeta, „Przemiany” 1973 nr 5, 6; Misiowa A., Sprawy słowiańskie w czasopismach krakowskich w latach 1834–1838, „Roczniki Bibliot.” R. 16: 1972 z. 1–2; – Kollar J., Wybór pism, Wr. 1954, Bibl. Narod. S. II nr 89; – „Gaz. Krak.” 1834 nr 36, 37, 42, 44, 54, 62; „Powsz. Pam. Nauk i Umiejętności” T. 1: 1835 s. 26, 231, 380, T. 2 s. 55, 163, 340; – Arch. UJ: W. F. I–57; B. Jag.: rkp. 2757, 2799, 2888–2894, 2953, 2959, 2960, 2961, 3533, 5658, 5679, 5684; Zakł. Hist. Med. Akad. Med. w Kr.: fasc. 286, 290, 294; – Informacje Janusza Pezdy z Kr., na podstawie: BCzart., sygn. Ew. 1556.

Zdzisław Gajda