Dąbrowski Onufry h. Ogończyk (w. XVIII), chorąży orłowski, generał-major ziemiański. Ur. w Łęczyckiem. Był sędzią kapturowym województwa łęczyckiego, podpisał elekcję Stanisława Augusta. W r. 1777 był deputatem na trybunał koronny i piastował godność podstolego orłowskiego. W r. 1779 podstoli brzeziński, w r. 1782 podczaszy łęczycki, w r. 1784 stolnik inowłodzki i po raz drugi deputat na trybunał koronny, w r. 1786 chorąży orłowski. Podczas formowania wojska polskiego przez gen. Dąbrowskiego w r. 1806 został mianowany przezeń generałem-majorem pospolitego ruszenia województwa łęczyckiego. Przyprowadził swoje pospolite ruszenie na punkt zborny do Łowicza i na punkt koncentracji grupy bojowej do Bydgoszczy. W działaniach wojennych nie wziął udziału.

Boniecki; Gembarzewski Br., Wojsko polskie 1807–14, W. 1912; Staszewski J., Źródła wojskowe do dziejów Pomorza w czasach Księstwa Warszawskiego, cz. I. Zajęcie Pomorza 1806/7, Toruń 1933.             

Janusz Staszewski