Paweł z Brzegu (zm. ok. 1312), ławnik i rajca krakowski. Pochodził z śląskiego miasta Brzeg. W Krakowie przebywał już w r. 1301; z czasem doszedł tu do dużego znaczenia. W l. 1301/2, 1303/4, 1305/6 i 1307/8 pełnił urząd ławnika, zaś w l. 1311–12 zasiadał w radzie miejskiej. O jego majątku brak bliższych danych. Wiadomo, iż miał kram sukienny, a jego żona (już jako wdowa) posiadała 4 1/2 łanu i pół włodarstwa w Bronowicach (Wielkich) oraz dom w Krakowie przy ul. Floriańskiej (naprzeciw domu Ulryka Tatara). Można uznać za wysoce prawdopodobne, że P. został wybrany do rady nie tylko ze względu na osiągniętą pozycję w mieście, lecz także z uwagi na swój wrogi stosunek do księcia Władysława Łokietka, albowiem wybrana 17 V 1311 rada składała się z zagorzałych przeciwników politycznych tego księcia, a zarazem uczestników rebelii, wznieconej przez wójta krakowskiego Alberta. P. zapewne należał do najbardziej aktywnych buntowników, skoro 5 V 1312 wszedł powtórnie w skład zbuntowanej rady. Wówczas wśród sześciu nowo wybranych rajców tylko jemu i Hermanowi z Raciborza udało się ponownie uzyskać ten urząd. Od tego momentu brak wiadomości o P-le; zapewne po opanowaniu Krakowa przez Łokietka (przed 14 VI 1312) dotknęły go surowe represje, może nawet został ukarany śmiercią.

Z małżeństwa z nie znaną nam bliżej Elżbietą P. miał córki: Krystynę, żonę Jaśka, Małgorzatę, żonę Jana, Katarzynę, żonę Wawrzyńca i Agnieszkę.

Długopolski E., Bunt wójta Alberta, „Roczn. Krak.” T. 7: 1905 s. 144–5, 147; Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim, tamże T. 15: 1913 s. 50; – Kod. m. Kr., I, XXII, XLVI–XLVII; Najst. księgi m. Kr., nr 182, 186, 252, 409, 462, 848, 1030, 1091 oraz s. 5, 7, 9, 10, 25.

Jacek Laberschek