Buchowski Piotr Pankracy, zak. imię o. Benignus († 1742), benedyktyn tyniecki, ur. w woj. pomorskim, śluby zakonne złożył w r. 1703 w Tyńcu. W r. 1710 obrał konwent tyniecki spośród siebie na opata klasztoru w Orłowej na Śląsku cieszyńskim o. Lamberta Klönna, rodem ze Śląska opolskiego, który zarządzał równocześnie w l. 1713–5 jako przeor klasztorem tynieckim. Wówczas to władze czeskie i cesarz poczęli nakłaniać Klönna, aby oderwał opactwo orłowskie od Tyńca, a poddał je władzy opatów z Brzewnowa pod Pragą. W r. 1718 wysłano z Tyńca dwóch pełnomocników: B-go, podówczas sekretarza zgromadzenia, i o. Ambrożego Łamaczka, którzy, zbadawszy stan rzeczy, złożyli z urzędu opata Klönna; wyrokowi temu Klönn się nie poddał, za co popadł w klątwę. Zgromadzenie tynieckie mianowało wtedy B-go administratorem opactwa orłowskiego, z którym to tytułem występował jeszcze w r. 1723. Mimo to wszystko opat Klönn, czując poparcie dworu cesarskiego, doprowadził do tego, że już w r. 1722 Orłowa poddana została czeskim przełożonym, a związek tego klasztoru z Polską, trwający od samego założenia (ok. 1220), został gwałtownie zerwany. W r. 1723 wziął B. udział jako przysięgły notariusz w wyborze na opata komendataryjnego tynieckiego nowomianowanego prymasa Teodora Potockiego. Lata 1730–3 spędził w zależnym od Tyńca klasztorze w Kościelnej wsi pod Kaliszem, spełniając najprzód podrzędne prace, dwa ostatnie zaś lata na urzędzie prepozyta. Wrócił potem do Tyńca i był tam kanclerzem opactwa, tam też umarł w r. 1742. B., jak z całego zakonnego życia jego widać, oddany był duszą całą Tyńcowi. Tak np. gdy w l. 1709–40 klasztor tyniecki nie chciał przystąpić do utworzonej przez Klemensa XI tzw. Kongregacji Polsko-Benedyktyńskiej, tj. związku wszystkich klasztorów benedyktyńskich w Rzpltej, B. ułożył w r. 1714 memoriał w 15 punktach, streszczający przeszkody, wstrzymujące Tyniec od poddania się tej kongregacji. Wydał też drukiem dziełko ku czci tuchowskiego obrazu Matki Bożej, cudami słynącego, będącego wówczas w posiadaniu Tyńca, oraz dwa zbiorki poezji łacińskich.

Enc. kośc. Nowodworskiego; Estr., XII 104; Adamus Al., Z dejin Orlove, Kromerizi 1926, 64–65; Rkpsy B. Jag. nr 5281, pod rokiem 1703; Rkp. nr 47, s. 667, 690; Rkp. B. Benedyktynów w Lubiniu: Acta Congreg. Ben.-Pol. 75. 112–6.

J. Ostrowski O. S. B.