Quest Robert (1874–1942), lekarz, pediatra. Ur. 13 I we Lwowie, w spolonizowanej rodzinie włoskiego pochodzenia. Dziadek Q-a przybył do Czech, gdzie się ożenił z Czeszką i miał większą realność w Rövensdorf pod Opawą, a potem założył we Lwowie dom handlowy, który po nim prowadzili synowie. Q. był synem Rudolfa, urzędnika Banku Krajowego we Lwowie i działacza Tow. Tatrzańskiego.
Q. ukończył gimnazjum we Lwowie, medycynę w Grazu, gdzie doktoryzował się z interny w r. 1900. W l. 1900–2 specjalizował się z pediatrii u T. Eschericha i M. Pfaundlera w Grazu, w l. 1902–5 był asystentem kliniki dziecięcej we Wrocławiu u A. Czernego, w l. 1906–13 ordynariuszem szpitala zakaźnego we Lwowie, od r. 1913 prymariuszem oddziału internistycznego Szpitala Dziecięcego im. Św. Zofii we Lwowie. Od r. 1906 współpracował z zakładem patologii ogólnej i doświadczalnej Uniw. Lwow., ale habilitował się dopiero w r. 1922 z pediatrii na podstawie całości dorobku naukowego. Wybrane działy pediatrii wykładał na Uniw. Lwow. do r. 1941.
Q. znany był jako badacz tężyczki (m. in. Badania nad etiologią tężyczki u dzieci, „Lwow. Tyg. Lek.” 1910 nr 7–10), krzywicy (m. in. O znaczeniu nadnercza w patologii i terapii krzywicy, „Pol. Gaz. Lek.” 1907 nr 44, 45 oraz po niemiecku w „Zeitschr. für Experimentale Pathologie” 1908 z. 1), pionierskie okazały się jego prace nad zawartością wapna w mózgu niemowląt (m. in. Ueber den Kalkgehalt des Sauglingsgehirns und seine Bedeutung, „Jahrbuch für Kinderheilkunde und Physische Erziehung” 1905 t. 61), a przede wszystkim o krańcowych ubytkach wagi ciała u dzieci w pierwszych latach istnienia (Über extreme Körpergewichtsabnahmen bei Kindern der ersten zwei Lebensjahre, „Monatshefte für Kinderheilkunde” 1903 t. 3), w której wykazał, że gdy niemowlę straci 1/3 wagi swego ciała (tzw. liczba Questa), musi nieuchronnie zginąć, co cytują dziś wszystkie światowe podręczniki. Zajmował się też karmieniem niemowląt (m. in. O wpływie karmienia na pobudliwość układu nerwowego osesków, „Przegl. Lek.” 1906 nr 17) i zapaleniem mózgu (m. in. O patogenezie nagminnego zapalenia mózgu, „Pol. Gaz. Lek.” 1922 nr 8), publikował dużo w czasopismach lekarskich polskich i niemieckich (m. in. w „Wiener Klinische Wochenschrift”). W l. 1924–39 organizował różne kolonie dziecięce, głównie w Szczawnicy. W r. 1941 przeniósł się do rodzinnej posiadłości pod Opawą, gdzie 17 IX 1942 zmarł. Pochowany został w Rövensdorf.
Q. rodziny nie założył, ale zaopiekował się wcześnie owdowiałą siostrą Emilią Mannową i wychowywał jej synów: Kazimierza, malarza zakopiańskiego, Romana (zob.) i Tadeusza, profesora biochemii i fizjologii w Cambridge.
Biogr. Lexikon der hervorr. Ärzte, II; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Peretiatkowicz – Sobeski, Współcz. kultura pol.; Składy i programy wykładów Uniwersytetu Lwowskiego 1922–1939; – Zwoździak W., Wydział lekarski Uniwersytetu Lwowskiego, „Arch. Hist. Med.” 1965 s. 317; – Kronika Uniw. Lwow. za l. 1898–1910, II; – „Pam. Tow. Tatrzańskiego” T. 37: 1919–20 s. 65; – Informacje Heleny Questowej.
Stanisław M. Brzozowski