Lenkiewicz (właściwe nazwisko Czarnecki) Ryszard, pseud. Rysiek (1925–1943), działacz Związku Walki Młodych (ZWM) i żołnierz Gwardii Ludowej (GL). Ur. 14 IV w Henrykowie pod Warszawą, syn Wincentego Czarneckiego i Zofii z Bemskich. Ojciec był technikiem budowlanym. W r. 1930 cała rodzina osiedliła się w Łodzi. Tam L. ukończył w r. 1938 szkołę podstawową, po czym rozpoczął dalszą naukę w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców. W grudniu 1939 r. przeniósł się wraz z rodzicami do Warszawy. W wieku 17 lat zaczął pracować zarobkowo w introligatorni. Na początku 1943 r. związał się z warszawską organizacją ZWM i został członkiem koła ZWM na Woli. Odtąd ze względu na bezpieczeństwo rodziców występował pod nazwiskiem Lenkiewicz. W maju t. r. powierzono mu funkcję dowódcy grupy bojowej GL-ZWM na Mokotowie. Początkowo zajmował się organizowaniem kolportażu druków konspiracyjnych oraz malowaniem i naklejaniem haseł i napisów na murach. Pierwszą poważniejszą akcją bojową, w której L. wziął udział, był zamach zbrojny 11 VII 1943 r. na niemiecki lokal rozrywkowy «Café Club» w Warszawie. Granaty do lokalu wrzucili: L. Kobyliński, dowódca akcji, i L. Za czyn ten Dowództwo Główne GL udzieliło mu rozkazem z dn. 15 VII t. r. pochwały I stopnia i mianowało kapralem.
W tym czasie L. zaczął uczęszczać na pierwszy kurs oficerski ZWM. Pod koniec 1943 r. skierowano L-a po ukończeniu kursu do powstającego Oddziału Szturmowego GL im. «Czwartaków» (oddział wszedł do Armii Ludowej, rozrósł się w Pluton, a później w Batalion im. «Czwartaków»). Dn. 15 XII 1943 r. Dowództwo Główne GL zatwierdziło rozkaz Dowództwa I GL (Warszawa) o nominacji kaprala Ryśka na plutonowego. W dn. 22 XII 1943 r. L. udał się w grupie 5-osobowej «Czwartaków» do niewielkiej odlewni Gołębiowskiego przy ul. Madalińskiego (róg Alei Niepodległości) celem urządzenia wiecu z robotnikami. Wskutek alarmu podniesionego przez urzędniczkę, która sądziła, że jest to najście bandytów, «Czwartacy» musieli się wycofać, na ulicy natknęli się na policję niemiecką i byli przez nią ścigani. L. oraz dowódca grupy A. Szulc walczyli i zginęli przy ul. Andrzeja Boboli 6 (obecnie ul. Karola Chodkiewicza). Obu poległych ZWM-owców pochowano tymczasowo na cmentarzu Bródnowskim. Po wyzwoleniu, w dn. 9 V 1945 r. zwłoki ich przeniesiono na cmentarz Wojskowy na Powązkach, do kwatery ZWM. Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dn. 29 V 1946 r. L. został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Grunwaldu III kl., a rozkazem Naczelnego Dowódcy W. P. z dn. 1 V 1945 r. awansowany do stopnia porucznika. W miejscu, w którym ponieśli śmierć A. Szulc i L. wmurowano w r. 1963 tablicę pamiątkową.
Fot. w Arch. Zakł. Hist. Partii i w posiadaniu rodziny; – Grabski K., Ostatni nabój, „Sztandar Młodych” 1958 nr 305; Konar J., Kozłowski Cz., ZWM, w walce o niepodległość i demokrację w okresie okupacji hitlerowskiej, W. 1965 (fot.); R. L. bohater ZWM, „Głos Robotn.” 1958 nr 37 dod. specjalny (fot.); Walka młodych pokoleń. Materiały Konferencji Historyków Ruchu Młodzieżowego Warszawa 7–9 grudnia 1962 r., W. 1965; – Czwartacy, Wyd. 2., W. 1964 I–II; Dowództwo Główne GL i AL. Zbiór dokumentów z lat 1942–1944, W. 1967 s. 81, 82, 167; Grabowska A., R. L., Pół godziny z jego rodzicami, „Walka Młodych” 1958 nr 9; Jaworska H., Było nas stu, W. 1948 s. 95, 97–9, 108, 109, 112, 144, 146–50; [Jaworska H.] H. J., Z minionych dni. Wspomnienie o Antku Szulcu i R. L-u, „Walka Młodych” 1944 nr 27; – Arch. Zakł. Hist. Partii: Teczka osobowa R. L-a nr 3503; – Informacje matki Zofii Czarneckiej.
Bogdan Gadomski