Sikorski Saturnin Józef (1862–1922), księgarz, drukarz, wydawca. Ur. w Warszawie, był synem Hipolita, urzędnika Komisji Skarbu, i Emilii z Iwańskich.
S. ukończył Szkołę Handlową Leopolda Kronenberga w Warszawie. W r. 1889 wraz ze swym szwagrem Franciszkiem Granowskim (zob., mylnie określony jako zięć S-ego) uruchomił zakłady drukarskie przy ul. Chmielnej 9, od r. 1892 mieszczące się przy ul. Nowy Świat 47 w Warszawie. W r. 1891 został członkiem Warszawskiego Zgromadzenia Drukarzy. Prowadzona przez niego drukarnia była jedną z największych i najlepiej wyposażonych placówek tego typu w Warszawie; posiadała ok. r. 1892 stereotypię, drzeworytnię i trawiarnię, a w r. 1894 uruchomiono chromotypię; nabyto też od P. Bauera odlewnię czcionek, a w końcu XIX w. sprowadzono z Zachodu drukarską maszynę rotacyjną. W l. 1889–91 S. wydawał pismo „Gospodarz i Przemysłowiec”, w l. 1891–1900 był redaktorem i wydawcą „Wędrowca” (w l. 1898–1900 redagował to pismo wspólnie z F. Granowskim), a w l. 1893–99 redaktorem i wydawcą „Ziarna”. Do najważniejszych przedsięwzięć edytorskich S-ego należała „Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana” (druk prowadzony w l. 1889–99, przerwany został przez S-ego po ukazaniu się 22 tomu, tomy następne – do r. 1914 były już realizowane przez inne oficyny) oraz niedokończony „Wielki Atlas Geograficzny”, wydawany od r. 1895 do 1906 pod redakcją Wacława Nałkowskiego i Andrzeja Świętochowskiego. Największą popularność zyskała wydawana w l. 1897–9 przez S-ego i Granowskiego „Biblioteka Dzieł Wyborowych”. Drukowane w dużych nakładach, co tydzień 12-arkuszowe tomiki, dzięki swojej taniości (w prenumeracie rocznej 10 rb) wywołały przewrót w stosunkach księgarskich. W r. 1898 „Biblioteka” osiągnęła nakład 36 tys. egzemplarzy. W ramach jej ukazywały się dzieła naukowe (np. P. Chmielowskiego „Historia literatury polskiej” czy W. Smoleńskiego „Szkoły historyczne w Polsce”) i popularnonaukowe, pamiętniki, przeważały jednakże utwory klasyków literatury polskiej i obcej oraz beletrystyka współczesna (wydawnictwo to było kontynuowane jeszcze długo po wycofaniu się zeń S-ego). W początku r. 1896 S. i Granowski nabyli od spadkobierców Teodora Paprockiego księgarnię nakładową i prowadzili ją pod niezmienioną firmą. Drukowano własnym nakładem powieści, nowele i wiersze, a także prace popularnonaukowe. S. opublikował kilka katalogów wydawnictw tej firmy.
W końcu 1899 r. S. wycofał się ze spółki z Granowskim w zakładach drukarskich; odlewnię czcionek sprzedano Mieczysławowi i Hipolitowi Orgelbrandom, a księgarnię w maju 1900 Janowi Kotschendoffowi i Helenie Żmigrodzkiej. Kamienica przy ul. Nowy Świat 47 (nr hipoteczny 1255) nabyta wspólnie z Granowskim w r. 1892, przeszła na wyłączną własność S-ego w r. 1901.
S. pracował następnie w zarządach różnych warszawskich instytucji finansowych, m.in. był członkiem zarządu Handlowo-Przemysłowego Tow. Wzajemnego Kredytu w Warszawie, w l. 1910–14 delegatem kurii drugiej Tow. Kredytowego Miejskiego w Warszawie, a od lutego 1914 delegatem pierwszej kurii. W r. 1915 wyjechał do Rosji; przebywał w Penzie, a następnie w Kijowie. Brał udział w pracach polskich komitetów pomocy uchodźcom. W Kijowie przebywał w czasie walk toczonych o to miasto w r. 1917 i 1918. Po powrocie do Warszawy został wiceprezesem Sosnowieckich Zakładów Graficznych; był także członkiem zarządu Warszawskiej Warrantowej Spółki Akcyjnej, zajmującej się ekspedycją, magazynowaniem i cleniem towarów. Ludwik Krzywicki bardzo krytycznie wyrażał się w swych wspomnieniach o działalności S-ego i Granowskiego, nazywając ich spekulantami. S. zmarł w Warszawie 8 X 1922 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
W małżeństwie z Marią z Kamockich (zm. 1942), miał S. córki: Wandę, zamężną Grabiańską, Zofię, zmarłą w dzieciństwie, i Alinę, zamężną Mańkowską.
S. był często mylony z krytykiem muzycznym i właścicielem drukarni Józefem Sikorskim (1813–1896).
Bibliogr. Warszawy (1919–28); „Przew. Bibliogr.” 1889 s. 193–4, 215, 1896 s. 59, 1900 s. 80; – PSB (Granowski Franciszek, mylne informacje); Słown. Pracowników Książki Pol. (Z. Dobrzański, bibliogr.); – Chmielowski P., Metodyka historii literatury polskiej, W. 1899 s. 71–2; Giełżyński W., Prasa warszawska 1661–1914, W. 1962; Herden A., O odlewie liter, W. 1907 s. 24; Mlekicka M., Wydawcy książek w Warszawie w okresie zaborów, W. 1987; Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie, W. 1961 s. 345, 361, 379 (błędy w indeksie); – Dunin S., Wspomnienia dziennikarza, Wr. 1963; Korespondencja Antoniego Sygietyńskiego i Piotra Chmielowskiego. Dwugłos z lat 1880–1904, Oprac. E. Kiernicki, Wr. 1963; Krzywicki L., Wspomnienia, W. 1959 III; Ósmy rocznik Handlowo-Przemysłowego Tow. Wzajemnego Kredytu w Warszawie, W. 1913; Sprawozdanie Starszych Zgromadzenia Drukarzy Warszawskich za czas od 1 I do 31 XII 1891, W. 1892 s. 22; – „Gaz. Poranna” 1922 nr 278; „Gaz. Warsz.” 1922 nr 278, 279; „Kalendarz Księgar.-Liter.” 1892 s. 141, 1894 s. 51, 54; „Kur. Warsz.” 1891 nr 177, 1910 nr 309, dod. poranny, 1914 nr 42 dod. poranny, 1922 nr 277 wyd. wieczorny, nr 279 wyd. wieczorny; „Kwart. Hist.” 1923 s. 275; – USC Warszawa Śródmieście: Akta zgonów parafii św. Krzyża w W. nr I/20/351/1922; – Informacje Hanny Falkowskiej z W.
Stanisław Konarski