Natanson Seelig (Zeelig), (1795–1879), kupiec, współwłaściciel domu bankowego, protoplasta rodziny Natansonów. Ur. w Warszawie, był synem Natana i Franciszki Izraelowicz. Ok. r. 1818 otworzył mały sklep z konfekcją przy Pl. Krasińskich. Prawdopodobnie w r. 1826 założył sklep z towarami bławatnymi przy ul. Nalewki 17 („Przewodnik Warszawski” na r. 1827 wymienia go już wśród kupców bławatnych). W końcu 1838 r. został właścicielem tegoż domu na Nalewkach. Później miał firmę bławatną przy ul. Królewskiej 39. W r. 1853 został członkiem Zgromadzenia Kupców. N. należał również do pionierów przemysłu mydlarskiego w Król. Pol. Założył fabrykę mydła, a potem jego synowie (Józef i Szymon) byli właścicielami «Fabryki Mydeł i Pachnideł braci Natanson», której skład główny znajdował się w domu N-a na Nalewkach, a od r. 1853 drugi skład mieścił się przy ul. Krakowskie Przedmieście 65. N. był także zaangażowany w przemyśle cukrowniczym. Już przed r. 1857 był współwłaścicielem (lub współdzierżawcą) cukrowni w Sannikach w pow. gostyńskim, która w r. 1882 przeszła na własność jego synów jako akcjonariuszy. Ponadto był właścicielem (lub współwłaścicielem) fabryki cukru w Guzowie w pow. błońskim. Należały też do niego cztery składy cukru (wg „Przewodnika Warszawskiego…” W. Dzierżanowskiego na r. 1869): przy ul. Bonifraterskiej 19, Długiej 25, Nalewkach 17 i Lesznie 55. Wg tego źródła miał w tym samym czasie dom zajezdny na Nalewkach 17. W r. 1866 N. założył wraz z synami Henrykiem i Jakubem znany dom bankowy «S. Natanson i Synowie» (istniejący do r. 1932), w którym współpracowali w pewnych okresach wszyscy pozostali synowie. Pod koniec życia kupił dom przy ul. Berga 5 (obecnie ul. Traugutta). Nabył też majątek Sanniki. N. był członkiem Gminy Żydowskiej, wspierał materialnie dawną synagogę na Nalewkach i w dużym stopniu (podobnie jak i jego synowie Henryk i Ludwik) przyczynił się do budowy nowej świątyni postępowej na Tłumackiem. «Za pierwszy obowiązek swój poczytał zjednoczenie się duchem ze społecznością kraju, w którym się urodził» – pisała po jego śmierci „Gazeta Polska”. N. zmarł 14 VII 1879, pochowany został na cmentarzu Żydowskim.
Z małżeństwa z Leokadią z Weinrebów (1794 – 10 VIII 1878) miał dwanaścioro dzieci (z czego czworo zmarło w dzieciństwie lub niemowlęctwie): siedmiu synów: Henryka (zob.), Ludwika (zob.), Józefa (1823–1854), kupca i bankiera, Szymona (1824–1894), bankiera, później zamieszkałego we Francji, Ignacego (1828–1863), bankiera, Adama (ur. 1829), bankiera, później zamieszkałego we Francji, i Jakuba (zob.), oraz córkę Rozalię (ur. 1839).
Ignotus, Finansjera warszawska (1870–1925), W. 1926 s. 78; Mieses M., Polacy-chrześcijanie pochodzenia żydowskiego, W. 1938 II; Reychman K., Szkice genealogiczne, W. 1936 I; Schipper I., Dzieje handlu żydowskiego na ziemiach polskich, W. 1937; Żydzi w Polsce Odrodzonej, W. [1933] II 441, 531; – Dzierżanowski W., Przewodnik warszawski informacyjno-adresowy na rok 1869, W. 1869 dz. II s. 260, dz. III s. 160; Józefa Ungra Kalendarz Warszawski 1852–1879; Kalendarz Handlowy na r. 1870, W. 1869 [cz. 2] s. 63, XXIV; Przewodnik Warszawski, W. 1827 cz. handl. s. 6; toż, na r. 1829, W. 1829 cz. handl. s. 4; Skorowidz miasta Warszawy z przedmieściami na r. 1854, W. 1854 [cz. 1] s. 221, 422, [cz. 2] s. 20; Zaleski A., Towarzystwo warszawskie, Oprac. R. Kołodziejczyk, W. 1971; – „Gaz. Pol.” 1879 nr 159 s. 2; „Izraelita” 1879 nr 28 s. 232; „Kur. Warsz.” 1879 nr 156 s. 4; – Arch. Państw. w W.: Akta notariatu warszawskiego – kancelaria Marcelego Zielińskiego, vol. 50 akt 238 s. 4.
Alina Szklarska-Lohmannowa