Broniewski Stanisław (1859–1908), dyrektor cukrowni. Urodzony 1 II w Warszawie z ojca Aleksego, senatora i radcy tajnego, i Julji z Piotrowskich. Po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie wstąpił do Instytutu Technologicznego w Petersburgu, z której to uczelni wyszedł w r. 1881 ze stopniem inżyniera technologa. Po powrocie do kraju rozpoczął praktykę w cukrowni Krasiniec, gdzie w trzy lata później objął stanowisko dyrektora, które piastował przez lat siedemnaście. Osiadłszy następnie w Warszawie, objął administrację cukrowni Rejowiec, a wkrótce potem zorganizował i zbudował nową cukrownię w Ostrowitem, którą zarządzał do końca swego życia. Administracja Ostrowitem nie była w stanie wypełnić całkowicie czasu tak niezmiernie czynnemu człowiekowi, jakim był B., toteż poza nią brał udział w zarządzie cukrowniami w Krasińcu i w Młodzieszynie, a jednocześnie administrował cukrownią w Rytwianach. Pozatem objął B. reprezentację na Królestwo Polskie Kijowskiego Tow. Wzajemnych Ubezpieczeń Cukrowni i rozwinął pomyślnie działalność tej pożytecznej instytucji, a przez kilka lat kierował również interesami Tow. Ubezpieczeń »Jakor«. Obdarzony niezmiernie bystrym i żywym umysłem, nie poprzestawał jednak na wyliczonych wyżej zajęciach i stale organizował nowe przedsiębiorstwa przemysłowe, biorąc czynny udział w ich dalszym rozwoju, jak też we wszelkich sprawach, mających na celu dobro przemysłu i dobrobyt ogółu. Od r. 1900 był B. czynnym członkiem Zarządu Wszechrosyjskiego Towarzystwa Fabrykantów Cukru i z tego tytułu podejmował częste podróże do Kijowa i Petersburga jako przedstawiciel interesów cukrowników Królestwa Polskiego. W r. 1906, na pierwszem zebraniu organizacyjnem Związku Zawodowego Cukrowni Królestwa Polskiego, został powołany do zarządu tej instytucji. Pisywał artykuły treści technologicznej do »Przeglądu Technicznego«, a następnie do »Gazety Cukrowniczej«, którą od chwili powstania aż do śmierci podpisywał jako redaktor odpowiedzialny, a w pierwszych latach istnienia tego czasopisma pełnił funkcje przewodniczącego jego komitetu redakcyjnego. Na większe prace techniczne nie miał czasu wobec całego szeregu zajęć, oraz szerokiej działalności społecznej i filantropijnej, od której się nigdy nie uchylał. W formie broszury wydał w r. 1891 niewielką pracę O wytrzymałości i bezpieczeństwie wirówek (W. 1891). Wspólnie z Janem Piaseckim opracował i wydał w r. 1882 pierwszy polski »Kalendarz dla cukrowników«, którego wydawnictwo wznowił w r. 1892. Od r. 1899, po śmierci Piaseckiego, wydawał dalej »Kalendarz« wspólnie z Tadeuszem Rutkowskim. B. w dziejach rozwoju polskiego przemysłu cukrowniczego zapisał się dodatnio. Zmarł w Warszawie 20 IV 1908.

»Gazeta Cukrownicza« 1908, XXX nr 30, s. 61; »Przegląd Techniczny« 1908, nr 18, s. 230.

Data urodzenia ustalona została na podstawie korespondencji z p. Witoldem Broniewskim, synem Stanisława.      

Zygmunt Przyrembel