Hłasko Stanisław, pseud. Ignotus, krypt. S., S. H., St. Hł., Stan., Stan H. (1868–1940), prawnik, publicysta, literat. Syn Franciszka i Weroniki z Hatowskich, brat komandora Floriana. Ur. w Hubinie w pow. lepelskim. Do gimnazjum uczęszczał w Witebsku. Studia uniwersyteckie odbywał w Petersburgu na Wydziale Prawnym (w 1892 otrzymał stopień kandydata praw) oraz w Krakowie na Wydziale Filozoficznym. Mieszkając później w Warszawie był współpracownikiem m. in. „Ateneum”, „Kuriera Niedzielnego”, „Ogniwa”, „Słowa”, „Wędrowca”. Posyłał również artykuły do krakowskiego „Przeglądu Polskiego” i petersburskiego „Kraju”; przeniósłszy się z czasem nad Newę, został członkiem redakcji tego ostatniego. Prawdopodobnie praktykował tu także jako adwokat. W r. 1906 wydał w Petersburgu książkę Partie polskie wobec Dumy 1906 r. Ścisła łączność jego z „Krajem” trwała do r. 1909. Okres pierwszej wojny światowej przepędził H. w Warszawie. Należał do aktywistycznego ugrupowania politycznego, Ligi Państwowości Polskiej. Pracował w Biurze Pracy Społecznej (BPS): od stycznia 1916 do lipca 1917 był sekretarzem sekcji prawnej, gdzie przewodniczył (wespół z J. Langem) komisji prawa państwowego; 20 IV 1916 zapisał się do komisji emigracyjno-reemigracyjnej; przez Z. Lubomirskiego powołany został do tzw. «Komisji 17-tu», mającej opracować projekt ordynacji wyborczej dla Warszawy; należał do komisji samorządu gminnego i komisji administracyjnej, bywał referentem w komisji praw kobiet, od 15 IV 1917 r. został kierownikiem biblioteki i archiwum BPS. Prócz tego od 1 XII 1915 r. do 1 IV 1918 r. był głównym referentem prawnym BPS, a od 1 IV 1918 r. jego radcą prawnym. Przetłumaczył jedną z książek wydanych przez BPS: „Kodeks praw i zwyczajów wojny lądowej” (teksty konwencji haskiej 1907 i genewskiej 1906), W. 1915. Pisywał w tym czasie do „Gazety Polskiej”, po wojnie zaś – do „Gazety Warszawskiej”; spotkać można jego nazwisko także m. in. w „Rzeczypospolitej”. W r. 1919 wydał, opracowany wspólnie z J. Polakiem, prawicowy Projekt Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (W.). W okresie międzywojennym (do przejścia na emeryturę) zajmował stanowisko starszego radcy Prokuratorii Generalnej Rzpltej Pol. Bywał wybierany do władz Tow. Literatów i Dziennikarzy, np. w r. 1935 wszedł w skład komisji rewizyjnej. Umarł 24 III 1940 r.
Jako publicysta działalność przejawiał najróżnorodniejszą; znikomą zaledwie część swych artykułów na tematy polityczne i społeczne zebrał w tomie Studia publicystyczne (Pet. 1907). Tylko szkice o Bourgecie i kobietach pióra poświadczają tu jego zainteresowania literaturą; jednak w prasie sprzed pierwszej wojny światowej (głównie w „Kurierze Niedzielnym” i „Kraju”) został wcale spory dorobek literackiego sprawozdawcy: informował H. o bieżącym ruchu wydawniczym polskim i obcym (nawet włoskim, węgierskim, amerykańskim), upominał się o pamięć dla autorów dawniejszych (jak np. Sztyrmer), pisywał także reportaże (np. z Humania, Witebska).
Artystyczną twórczość uprawiał przez lat kilkanaście, nie zrażony recenzjami, które jego debiutowi (Poezje, 1900) wypominały zależności od pierwszo- tudzież drugorzędnych romantyków. Podczas petersburskiego jubileuszu Sienkiewicza (1901) wygłosił H. własny wiersz okolicznościowy. W r. 1906 wydał Geniusz bez skrzydeł. Nowele społeczne, a w r. 1917, jedną jeszcze książkę poetycką (Poematy). Przekładał z łaciny dystychy Leona XIII („Kraj” 1900 nr 46).
Estreicher; Boniecki; W. Enc. Ilustr.; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Bar Słownik pseudonimów; – Chmielowski P., Ze współczesnego Parnasu, „Kur. Codz.” 1900 nr 147–8; Drogoszewski A., Poezje i rymy, „Prawda” 1900 nr 10; Hłasko F., Morzami ku Polsce, W. 1922; „Rocz. Nauk.-Liter.-Artyst.” (Okręta) 1905; Sieliszczański K., „Ateneum” 1899 (sic) IV 388–90; – H. S., Sprawozdanie z działalności Biura Pracy Społecznej ..., W. 1918; – „Kur. Warsz.” 1935 nr z 5 IV s. 3 (wskazany przez A. Dobosza); – IBL PAN: Bar A., Kartoteki; – Informacje: Michała Hłaski (list z Paryża 13 IV 1959), redaktorów: K. Pollacka, W. Giełżyńskiego i M. Sadzewicza, oraz adwokatów: A. Mitraszewskiego i S. Długosza.
Andrzej Biernacki