Kocot Stanisław Ludwik (1893–1959), ekonomista, działacz gospodarczy, nauczyciel średnich szkół handlowych. Ur. 12 V w Siemoni w pow. będzińskim, w rodzinie nauczyciela Antoniego i Bronisławy z Kwiatkowskich. Uczęszczał do Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Będzinie, którą ukończył w r. 1912. W t. r. wstąpił na Wyższe Kursy Handlowe (WKH) im. A. Zielińskiego w Warszawie. Po dwóch latach studiów wyjechał na praktykę handlową do Paryża. Tam zastał go wybuch pierwszej wojny światowej. Aby zdobyć środki do życia, pracował jako maszynista w metro i doker. Równocześnie w latach 1916–8 studiował w École Libre des Sciences Politiques (sekcja finansowa). W r. 1919 powrócił do Warszawy i podjął przerwane studia w Wyższej Szkole Handlowej (WSH), stanowiącej kontynuację Kursów im. Zielińskiego. Egzaminy dyplomowe zdał w r. 1920, ale rozprawę dyplomową pt. Sądy polubowne w stosunkach handlowych (publikowaną w „Przeglądzie Gospodarczym” i w postaci osobnego wydawnictwa, W. 1927) obronił w r. 1926. Na mocy zmienionych przepisów na podstawie tejże rozprawy uzyskał magisterium w r. 1936.
Pracę zawodową K. podjął ponownie w r. 1920. Do r. 1923 był sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Kupców Polskich w Warszawie, a równocześnie sekretarzem Komitetu Narodowego Polskiego w Międzynarodowej Izbie Handlowej w Paryżu. Na tym stanowisku pozostawał do r. 1936, biorąc m. in. udział w 5 kongresach Izby. Na kongres w r. 1927 zgłosił referat pt. L’Arbitrage Commercial en Pologne (Varsovie 1927). Od r. 1936 przeszedł na stanowisko dyrektora Izby Handlowej Polsko-Francuskiej w Warszawie i z związku z tym m. in. redagował (od 1937) dwujęzyczny organ Izby „Polska-Francja”. Działalność K-a w izbach handlowych zmierzała do rozwoju stosunków handlowych Polski z zagranicą i propagandy interesów polskich na arenie międzynarodowej. Zasługi K-a na tym polu były duże.
Równolegle z zajęciami w Izbie K. pracował w szkolnictwie handlowym, m. in. jako kierownik i wykładowca w Średniej Zawodowej Szkole Handlowej Z. Maciejewskiego. Plonem tej pracy były podręczniki dla szkół handlowych (Nauka o handlu. Zasadnicze wiadomości o handlu i jego organizacji, l. wyd., W. 1929, 2. wyd. W. 1934, Uzupełnienie, W. 1935, Stosunki prawne pracowników handlowych, W. 1931) oraz opracowania z zakresu metodyki nauczania przedmiotów handlowych (Uwagi metodyczne do nauki o handlu, W. 1931, Wycieczki uczniowskie do przedsiębiorstw handlowych, W. 1936). Pracę w szkolnictwie K. kontynuował w latach wojny, będąc od r. 1940 do 1942 nauczycielem i dyrektorem gimnazjum i liceum handlowego w Siedlcach. Następnie wrócił do Warszawy i do powstania warszawskiego zatrudniony był jako urzędnik w Przetwórni Odpadków Włókienniczych.
Po wyzwoleniu początkowo (do czerwca 1945) mieszkał i pracował w Rzeszowie, a następnie do r. 1949 w Katowicach. Tu pracował kolejno m. in. jako p. o. naczelnik Wydziału Przemysłu w Urzędzie Wojewódzkim Śląsko-Dąbrowskim, p. o. dyrektor Centrali Zaopatrzenia i Zbytu Przemysłu Miejscowego i dyrektor oddziału wojewódzkiego Spółdzielni Budownictwa Wiejskiego «Samopomoc Chłopska». W tym też okresie prowadził wykłady na temat organizacji jednostek rozdzielczych w Wyższym Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych w Katowicach. (Fragmenty wykładów były publikowane w „Życiu Gospodarczym”). Po przeniesieniu się do Warszawy K. podjął pracę w Zarządzie Głównym Spółdzielni Budownictwa Wiejskiego (do listopada 1949). Następnie był szefem Działu Ekspertów i Powiernictwa w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego (do grudnia 1950). Został zwolniony z zajmowanego stanowiska w wyniku ówczesnej polityki personalnej i miał trudności ze znalezieniem pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom. Kolejno pracował w wielu przedsiębiorstwach na podrzędnych stanowiskach administracyjnych. W l. 1956–9 zatrudniony był w Centralnym Zarządzie Upowszechnienia Prasy i Książki (CZUPiK) «Ruch». Obok pracy zawodowej K. wiele czasu poświęcał działalności społecznej w Kole b. Wychowańców Wyższych Kursów Handlowych, Stowarzyszeniu Wychowańców Szkoły Głównej Handlowej (SGH), Stowarzyszeniu Nauczycieli Szkół Zawodowych, w Polskim Tow. Ekonomicznym itp. K. ożeniony był z Marią Górecką. Posiadał Srebrny Krzyż Zasługi. Zmarł 22 XII 1959 r.
Poza wymienionymi pracami K. opublikował następujące książki: Ważniejsze międzynarodowe terminy handlowe, ich znaczenie i umowne skróty, W. 1925, Regulamin postępowania pojednawczego i sądu polubownego, W. 1928, Ważniejsze międzynarodowe terminy handlowe, W. 1929, V Kongres Międzynarodowej Izby Handlowej w Amsterdamie, W. 1929, Législation Polonaise sur les sociétés commerciales étrangeres et sur les sociétés anonymes polonaises, W. 1939, Drogi zaopatrzenia przemysłu w surowce i systemy rozprowadzania produkcji, Kat. 1945, Miary i wagi. Tablice przeliczeniowe, W. 1952.
 
Fot. w posiadaniu rodziny i w aktach personalnych; – Planowanie gospodarki narodowej w Polsce Ludowej. Materiały do bibliografii. Zeszyt I – okres 1944–49, W. 1960; – Zarys rozwoju Koła b. Wychowańców Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie, W. 1928 s. 12, 17, 33; Zjazd absolwentów WKH, WSH, SGH, MSH, SGPS 2–3 XI 1956, W. 1957 s. 81; – Ivànka A., Wspomnienia skarbowca, W. 1964; – „Roczn. Polit. i Gosp.” (W.) 1938 s. 829, 1939 s. 884; „Życie Warsz.” 1959 nr 307–10; – Arch. CZUPiK «Ruch» akta personalne: Arch. Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (SGPS) akta studenckie; Dokumenty znajdujące się w posiadaniu rodziny i informacje żony Marii.
Zbigniew Landau