Latour Stefan Ludwik (1866–1923), generał brygady W. P. Ur. 2 VIII 1866 r. w Nieborowie w pow. łowickim, syn Juliana i Heleny z Chmielewskich. Szkołę średnią im. Szmurła ukończył w Warszawie w r. 1882, a następnie junkierską szkołę piechoty. Mianowany w r. 1884 podporucznikiem, służył w 59 lubelskim p. piechoty. Od r. 1888 porucznik, w r. 1900 awansowany do stopnia kapitana. Jako dowódca kompanii uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–5, w czasie której otrzymał awans do stopnia majora. Po wojnie został podpułkownikiem i objął dowództwo batalionu w brzeskim p. piechoty. W l. 1911–4 dowódca pułku bachczysarajskiego, 14 III 1911 r. mianowany pułkownikiem. Brał udział w pierwszej wojnie światowej na froncie niemieckim. Mianowany 13 VIII 1915 r. generał-podporucznikiem, objął dowództwo 62, a następnie 69 brygady piechoty. Był kolejno dowódcą 65, 73 i wreszcie 60 dyw. piechoty. W grudniu 1917 r. wstąpił do III Korpusu Polskiego na Ukrainie, uformowanego z oddziałów rozmieszczonych tam głównie dla obrony polskiej własności ziemskiej. Jednostki korpusu, wraz z nacjonalistami ukraińskimi, brały udział w walkach przeciwko Armii Czerwonej. Po rozbrojeniu korpusu przez Austriaków, nie mogąc przedostać się do kraju, pozostał L. na Ukrainie do kwietnia 1920 r.
Dn. 8 V 1920 r. przyjęty do W. P., L. został dowódcą 2, a następnie 19 brygady piechoty. Po odbyciu kursu dla generałów i wyższych oficerów mianowany dowódcą Obozu Warownego Równe, następnie kierownikiem Głównego Centrum Wyszkolenia 2 Armii. Od 25 IX 1921 r. był zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr I Warszawa. W stopniu generała brygady zatwierdzony 29 IX 1922 r., ze starszeństwem od 1 VI 1919 r. Dn. 20 I 1923 r. objął stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII Toruń. Tam też zmarł 9 XI 1923 r. Posiadał odznaczenia: Krzyż Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych oraz liczne medale pamiątkowe krajowe i zagraniczne. Ożeniony był z Hipolitą Zaftyrzec. Miał dwoje dzieci: Marię i Kazimierza.
Enc. Wojsk., IV 757; Dzien. Personalny, 1923 nr 6; Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922 s. 15; Rocznik oficerski, W. 1923; – Cieplewicz M., Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego, „Wojsk. Przegl. Hist.” 1966 nr 1; Księga chwały piechoty, W. 1937–9; – „Głos Pomorski” 1933 nr 260; „Pol. Zbrojna” 1923 nr 309, 311; „Słowo Pomorskie” 1923 nr z listopada; – Centr. Arch. Wojsk.: Akta personalne, t. 4221.
Bolesław Woszczyński