INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Stefan Stanisław Styczyński  

 
 
1905-08-30 - 1960-07-18
Biogram został opublikowany w latach 2007-2008 w XLV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Styczyński Stefan Stanisław (1905–1960), malarz, grafik, konserwator.

Ur. 30 VIII (niekiedy błędnie: lipiec) w Łodzi. Był synem Antoniego, ślusarza, i Franciszki z Wiśniewskich.

Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył S. w Łodzi. Należał do XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy im. Andrzeja Małkowskiego od początku jej istnienia; w l. 1923–4 był drużynowym. W l. 1925–6 odbył służbę wojskową. Studiował na ASP w Warszawie w l. 1927–32. Rozpoczął wówczas, trwającą do wybuchu drugiej wojny światowej, współpracę jako ilustrator z pismami dla dzieci i młodzieży: „Płomykiem”, „Płomyczkiem” i „Słonkiem”. Jego plakat, ilustrację do artykułu Franciszka Siedleckiego „Z pracowni graficznych Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie” zreprodukowało w r. 1931 pismo „Grafika” (z. 5). S. uprawiał grafikę i malarstwo, zajmował się także konserwacją obrazów. Swoje prace eksponował w r. 1933 na wystawie Klubu Propagandy Estetyki i Piękna w salach Stow. Szklane Domy na warszawskim Żoliborzu. Podczas okupacji niemieckiej współpracował z prasą podziemną.

Pod koniec drugiej wojny światowej przebywał S. na Kielecczyźnie (m.in. w pow. pińczowskim przeprowadzał od r. 1944 konserwacje obrazów w kościołach). Po ogłoszeniu dekretu o reformie rolnej (6 IX 1944), najpierw samorzutnie, a od 1 III 1945 jako referent ds. kultury Star. Powiatowego w Pińczowie, zajmował się zabezpieczaniem podworskich dóbr kultury w majątkach ziemskich (m.in. Chroberz, Góra, Morsko, Podolany w pow. pińczowskim, Motkowice, Rzeszówek w pow. jędrzejowskim i Gnojno w pow. sandomierskim); prawdopodobnie działania takie podejmował również w Sancygniowie i Kazimierzy Wielkiej. Dzięki staraniom S-ego duże zespoły zabezpieczonych zabytków oraz zbiory biblioteczne trafiły do Muz. Świętokrzyskiego w Kielcach. S. został dokooptowany do jego Rady Naukowej. Dla Muzeum konserwował też niektóre przejęte obrazy. Wykonał również spisy zabytków powiatów pińczowskiego i jędrzejowskiego oraz malował obrazy do kościołów w Chrobrzu i Kijach.

Od stycznia 1946 (wg niektórych źródeł już od września 1945) był S. delegatem Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków Min. Kultury i Sztuki ds. zabezpieczenia zabytków ruchomych w woj. wrocławskim, początkowo jako zastępca kierującego zabezpieczaniem i rewindykacją Witolda Kieszkowskiego. Prowadzone przez S-ego prace dotyczyły przede wszystkim zabytków, zgromadzonych dla ochrony przed działaniami wojennymi w składnicach niemieckich. W lutym 1946 przeprowadził ewakuację takich składnic z Henrykowa i Kamieńca. Od kwietnia 1946 do maja 1949 pracami w woj. wrocławskim kierował samodzielnie. Prowadził dokumentację, obejmującą protokoły przejęcia ruchomości i przekazania ich do polskich składnic muzealnych (przechowywana najpierw w Arch. Biblioteki Muz. Śląskiego, a obecnie w Muz. Narodowym we Wrocławiu). W r. 1947 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi.

Równocześnie uprawiał S. grafikę książkową. Po powrocie do Warszawy współpracował z wydawnictwami: «Nasza Księgarnia», «Iskry», Państw. Inst. Wydawniczy, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza i Prasa Wojskowa. Zilustrował m.in. „Miasteczko na dłoni” Jana Drdy (W. 1948), „Kubę czy Grzesia” Czesława Janczarskiego (W. 1949), „Narodziny statku” Jadwigi Korczakowskiej (W. 1951), „Opowiadania młodych hutników” Alfreda Liebfelda (W. 1951), „Nową księgę dżungli” Edmunda Jana Osmańczyka (W. 1953), „Na ratunek” Stefanii Sempołowskiej (W. 1953) i „Na Karolewskiej” Hanny Ożogowskiej (W. 1956). Był członkiem ZPAP. Zmarł 18 VII (niekiedy błędnie 17 VII) 1960 w Warszawie, został pochowany na starym cmentarzu Powązkowskim (kw. 248 rząd 3, grób 4).

S. był żonaty, miał córkę i syna.

 

Fot. z ok. r. 1923 w Mater. Red. PSB; – Słownik artystów plastyków okręgu warszawskiego ZPAP, W. 1975 (błędne daty); – Gębczak J., Losy ruchomego mienia kulturalnego i artystycznego na Dolnym Śląsku w czasie drugiej wojny światowej, Wr. 2000; Kieszkowski W., Składnica muzealna Paulinum na Dolnym Śląsku, „Pam. Zw. Historyków Sztuki i Kult.” T. 1: 1948; Piwocki, Hist. ASP; Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Wierzbicka E., Podworskie dobra kultury w zbiorach Muzeum Narodowego w Kielcach, „Roczn. Muz. Narod. w Kielcach” R. 19: 1998; Zaremba J. A., Muzeum Świętokrzyskie, „Tyg. Warsz.” R. 3: 1947 nr 42; – „Robotnik” 1933 nr 171; „Życie Warszawy” 1960 nr 173 (nekrolog S-ego).

Joanna Daranowska-Łukaszewska

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Stanisław Taczak

1874-04-08 - 1960-03-02
senator II RP
 

Ignacy Gogolewski

1931-06-17 - 2022-05-15
aktor teatralny
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 
 

Franciszek Kotas

1886-06-29 - 1961-09-28
stenolog
 

Kazimierz Sowiński

1907-10-30 - 1982-09-08
poeta
 

Kazimierz Chełchowski

1858-02-20 - 1917-01-17
lekarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.