Kotarba Stefan Szczepan, pseud. Jan Szczerba (1901–1964), zecer, działacz robotniczego ruchu sportowego. Ur. 11 VIII w Krakowie, syn Jana, robotnika, i Katarzyny z Woźniaków. Po ukończeniu 2 klas szkoły wydziałowej w Krakowie (1914) dalsze wykształcenie zdobywał, równolegle do pracy zarobkowej i nauki zawodu drukarskiego, na kursach wieczorowych. W r. 1921 rozpoczął pracę jako zecer najpierw w drukarni „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, później kolejno w drukarniach: Przemysłowej, Szkolnicy i Orbis. Był członkiem Związku Zawodowego Drukarzy. W r. 1925 został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
Szczególnie aktywną działalność rozwinął K. w zakresie sportu robotniczego. W r. 1922 był współzałożycielem jednego z najsilniejszych klubów sportowych robotniczych, Robotniczego Klubu Sportowego (RKS) Legia w Krakowie. Przez kilka lat był działaczem tego klubu, prezesem w r. 1933. Z ramienia PPS i RKS Legia brał udział w założeniu w r. 1925 Związku Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych (ZRSS), naczelnej instancji robotniczego sportu w Polsce. W l. 1925–38 był członkiem zarządu ZRSS, w l. 1927–39 współorganizatorem i wieloletnim członkiem zarządu Robotniczego Sportowego Komitetu Okręgowego w Krakowie. W r. 1927 należał do grona inicjatorów pierwszej w Polsce Poradni Sportowo-Lekarskiej. Z ramienia ZRSS brał udział w organizowaniu licznych imprez sportowych w kraju oraz reprezentował polski sport robotniczy na Olimpiadach i Igrzyskach Robotniczych w Pradze (1927), Lipsku (1929) i Wiedniu (1931).
Działalność tę prowadził K. mimo trudności w pracy zawodowej. Zwolniony z pracy w drukarni Orbis w r. 1928 w związku z wzrastającym bezrobociem nie wrócił do drukarstwa pracując w różnych instytucjach, jak np. w Kasie Chorych w Krakowie, w Zakładzie Ubezpieczeń na Wypadek Choroby. Zwalniany był z pracy z powodu zaangażowania w prace społeczno-polityczne. Okupację przebył w Krakowie. Od r. 1940 był kierownikiem magazynu Ubezpieczalni Społecznej i pracę tę kontynuował także po wyzwoleniu do r. 1950. W r. 1951 przeniósł się do Zakładu Lecznictwa Pracowniczego w Krakowie. Od r. 1952 niemal do chwili śmierci pracował w Wydziale Zdrowia Wojewódzkiej Rady Narodowej.
Bezpośrednio po zakończeniu wojny wrócił do działalności w sporcie robotniczym. W l. 1945–8, 1957–63 był prezesem RKS Legii, w l. 1946–8 przewodniczącym Zarządu Robotniczego Sportowego Komitetu Okręgowego w Krakowie.
Zarówno przed, jak i po drugiej wojnie światowej był wieloletnim członkiem zarządu w Polskich Związkach: Piłki Nożnej, Lekkiej Atletyki, Kolarskim i Hokeja na Lodzie. Po drugiej wojnie światowej pracował jako przewodniczący w Międzyzwiązkowej Radzie Kultury Fizycznej i Sportu przy Komitecie Centralnym Związków Zawodowych oraz w wojewódzkiej Radzie Kultury Fizycznej w Krakowie. Od grudnia 1948 r. był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1946), tytułem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej (1963) oraz innymi licznymi odznaczeniami i tytułami honorowymi klubów i związków sportowych. K. zmarł w Krakowie 27 II 1964 r. Z małżeństwa z Michaliną z Zadorów pozostawił synów Jerzego i Józefa.
Młodzianowska H., Działalność ZRSS w l. 1945–1948 w świetle niektórych dokumentów, w: Sport Robotniczy, W. 1962 III 46; – Sprawozdanie Związku Zawodowego Drukarzy, Oddział w Krakowie, za 1934 r., s. 36; – „Dzien. Pol.” 1964 nr 50, 51; „Gaz. Krak.” 1964 nr 50; „Przegl. Sportowy” 1964 nr 34; „Tempo” 1964 nr 11; – Dokumenty osobiste K-y i RKS Legia w Krakowie w posiadaniu J. Kotarby w Kr.; – Wywiad autora z J. Kotarbą z dn. 7 IX 1967 r.
Kazimierz Toporowicz