Reiniger Szymon młodszy (zm. 1712), drukarz gdański. Ur. w Gdańsku, był synem Szymona (zob.).
Podobnie jak ojciec, był R. wyznania rzymskokatolickiego. Zawodu drukarskiego R. wyuczył się w zakładzie ojca i po jego śmierci ok. r. 1662 przejął po nim drukarnię. Wystąpił wtedy do władz miejskich z prośbą o zezwolenie na rozbudowę zakładu, odnowienie sprzętu i rozpoczęcie działalności drukarskiej. Rada Miejska pismem z 1 IX 1662 przychyliła się do jego prośby i zleciła rewizję ordynacji drukarskiej z r. 1660 w celu umożliwienia działalności w Gdańsku drukarzowi wyznania katolickiego. R. otrzymał zgodę pod tym wszakże warunkiem, że nie będzie tłoczył pism antyreformacyjnych. Od tego czasu aż do r. 1712 prowadził R. drukarnię, którą zmodernizował i wyposażył w nowe materiały typograficzne, dzięki czemu mogła rywalizować z urzędową oficyną miejską prowadzoną przez Rhetów i ich dziedziców.
Repertuar wydawniczy drukarni R-a był zróżnicowany. Obok starań o kontynuację linii edytorskiej poprzedników, przede wszystkim Hünefelda i ojca, dążył R. do pozyskiwania nowych klientów zarówno autorów, jak i nakładców, a także podejmował próby publikowania najbardziej dochodowych wtedy gatunków piśmienniczych. Przyjmował zlecenia na tłoczenie książek katolickich, ale drukował też teksty autorów reformacyjnych, w tym i M. Lutra. Władze miejskie jednak doradzały mu, aby nie tłoczył pism polemicznych autorów jezuickich. Znaczny wpływ na repertuar wydawniczy drukarni R-a wywierali nakładcy, m. in. Szymon Beckenstein, Chrystian Mansklap i Samuel Andres, którzy zlecali i finansowali druk wielu książek. Wśród druków R-a sporą i wyróżniającą się grupę stanowiły prace gdańskich uczonych. Na czoło wysuwają się bardzo starannie wykonywane pisma astronomiczne Jana Heweliusza, wymagające wysokich umiejętności drukarskich i dobrego wyposażenia oficyny w specjalne materiały typograficzne i ilustracyjne. Z usług R-a korzystali też inni astronomowie i matematycy gdańscy, Fryderyk Büthner i Johannes Hecker. Częstym klientem był historyk Joachim Pastorius, który zlecał R-owi druk swych najważniejszych dzieł, takich jak „Florus Polonicus” (1679), „Historiae Polonae pars prior” (1680), „De vita et rebus gestis Theodosii Magni” (1680) i „De originibus Sarmaticis dissertatio” (1685). Wyróżnił się R. jako drukarz podręczników do nauki języka polskiego, takich autorów jak Krzysztof Liebruder, Maciej Dobracki, Mikołaj Volckmar i Zygmunt Kontzewitz Kotzer. Dla potrzeb Gimnazjum Akademickiego wydrukował podręcznik retoryki pióra Jana Piotra Titiusa, a dla jezuickiego kolegium opublikował podręczniki matematyki K. A. Rama i A. Dłuskiego. W r. 1707 wydrukował regulamin szkolny. Celom dydaktycznym służyły też polska i niemiecka edycje «małego katechizmu» M. Lutra, przeznaczone dla odbiorców protestanckich, jak również obszerne rozprawy teologiczne Tomasza Młodzianowskiego, Tomasza Szulca Prątnickiego i Anioła Wierzbowica, adresowane do czytelników katolickich.
Dużą grupę druków R-a stanowiły publikacje okolicznościowe, poświęcone zdarzeniom politycznym, wyznaniowym i rodzinnym. Wśród utworów politycznych wyróżniają się teksty z okazji elekcji, koronacji, sukcesów militarnych polskich monarchów, głównie Jana III Sobieskiego, a także Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Augusta II. Często tłoczył R. okolicznościowe utwory weselne i pogrzebowe pióra miejscowych autorów, głównie nauczycieli. Spotyka się wśród nich druki w języku polskim, np. Wojciecha Józefa Korpalewskiego na pogrzeb Franciszka Czapskiego (1678). Do tekstów okolicznościowych należały też powinszowania noworoczne, w tym i pióra samego R-a (1671). Tłoczył też R. kopie zarządzeń Jana III Sobieskiego dotyczących Gdańska i Prus Królewskich (1674, 1675, 1678, 1679) oraz katalogi aukcyjne. W repertuarze drukarni R-a sporo było tekstów kościelnych, takich jak brewiarze, modlitewniki, listy pasterskie, reguły zakonne i kancjonały. Wiele z nich było w języku polskim. Na uwagę zasługują polskie kancjonały Jana Maliny, a zwłaszcza kancjonał z r. 1706, liczący ponad 1 000 stron i zaopatrzony w nuty. Nuty posiadały też arie wielkanocne (1709, 1711), autorstwa J. Falcka i O. F. Zachariasa.
Od r. 1662 tłoczył R. kalendarze, opracowywane przez gdańskich kalendariografów (W. Eichstadta, F. Büthnera, K. Sahma, K. G. Heckera, S. Fuhrmana, S. Waryskiego i A. Conciusa). Starał się też o prawo do drukowania ulotnych pism informacyjnych i czasopism, na co przywilej posiadała urzędowa oficyna Rhetów. Udało mu się otrzymać takie zezwolenie w r. 1671, kiedy te Dawid Fryderyk Rhete popadł w konflikt z władzami miejskimi i został ukarany cofnięciem zgody na druk «awizów». Dzięki temu R. w l. 1671–6 mógł tłoczyć tego rodzaju teksty. Starania o zgodę na druk «awizów» podjął R. ponownie wraz z innym drukarzem gdańskim Janem Fryderykiem Gräffem w r. 1681, ale bez sukcesu. Ponowił te starania w r. 1694, po śmierci D. F. Rhetego, usiłując wejść w posiadanie konkurencyjnej oficyny i jej uprawnień. Rada Miejska nie zgodziła się na to z uwagi na katolickie wyznanie R-a, ale zezwoliła mu pismem z 12 IV 1695 na drukowanie zwykłych tygodniowych czasopism. Publikował je R. pod różnymi nagłówkami, m. in. „Relation”, „Post-Zeitungen”. W r. 1710 wydrukował broszurę M. Stoeckela o zarazie w Gdańsku.
R. był w Gdańsku drukarzem znanym i cenionym. Gdy w r. 1662 J. Heweliusz uruchamiał przy ul. Korzennej 53–55 prywatną oficynę typograficzną, sprowadzoną z Holandii w celu tłoczenia specjalnych prac astronomicznych, na jej kierownika powołał R-a, który zarządzał tą drukarnią do r. 1679, kiedy spłonęła w pożarze. Spod jej pras wychodziły publikacje naukowe Heweliusza, bogato ilustrowane, w wykwintnej szacie typograficznej i graficznej. W r. 1679 uczestniczył wraz z D. F. Rhetem w pertraktacjach z zarządcami oficyny cysterskiej w Oliwie, mających na celu określenie organizacji oraz zakresu działania tej katolickiej drukarni.
Oblicza się, że w l. 1662–1712 wydrukował R. ok. 100 tekstów w językach: niemieckim, łacińskim i polskim. Prezentowały one dobry poziom typograficzny i uwzględniały nowe tendencje i styl w sztuce drukarskiej. R. zmarł w Gdańsku w r. 1712. Drukarnię jego przejął Izrael Müller.
R. był żonaty i miał dwóch synów, Szymona i Gotfryda, którzy we wrześniu 1672 rozpoczęli naukę w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Szymon 18 XI 1688 zapisał się na studia w uniwersytecie w Królewcu, gdzie jednocześnie przygotowywał się do zawodu drukarza.
Estreicher; Słown. Pracowników Książki Pol. (bibliogr.); – Drukarze dawnej Pol., IV (bibliogr.); – Nowak Z., Szafran P., Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, W. 1974 s. 225; – Arch. Państw. w Gd.: sygn. 300, 36/35; sygn. 300, 42/135; B. PAN w Gd.: Kartoteka drukarzy gdańskich.
Zbigniew Nowak