Bukowski Tadeusz od św. Ludwika (1739–1801), pijar, nauczyciel i poeta. Urodzony 16 I w woj. sandomierskim, do szkół uczęszczał w Sandomierzu a następnie w Radomiu. Mając lat 20 wstąpił do zgromadzenia oo. pijarów, po czym wykładał w szkołach zakonnych w Warce i Radomiu retorykę, filozofię i początki teologii. Przeniesiony później na stanowisko prefekta szkoły pijarskiej w Piotrkowie, które dzierżył przez cztery lata, uczył filozofii. Powołany przez Michała Poniatowskiego, bpa płockiego, na kierownika seminarium duchownego w Łomży i egzaminatora kleru świeckiego, przez sześć lat ku zadowoleniu władz i uczniów pełnił swe obowiązki. Gdy w r. 1785 bp. Poniatowski został prymasem, powołał go na podobne stanowisko w swojej archidiecezji w seminarium wieluńskim. W dowód uznania rzetelnej pracy B-go w r. 1786 odbyła się w klasztorze w Górze uroczystość, na której obdarzono go tytułem »emeriti viri«. Po kilku latach został B. przeniesiony do warszawskich szkół pijarskich, gdzie przez pewien czas pełnił obowiązki rektora. Tu, choć już dobrze sterany wiekiem i chorobami, rozpoczął pracę nad pisaniem wielkiego podręcznika teologii dla alumnów, którego plan władze duchowne w całości aprobowały. Pracy tej jednak z powodu śmierci, która go 31 XII 1801 zaskoczyła, ukończyć już nie zdołał. Prócz pracy pedagogicznej znalazł B. czas na pisanie wierszy. Z jego prac literackich zostały ogłoszone drukiem ody łacińskie na cześć Aleksandra Potkańskiego, star. radomskiego (1772), o. Demetrego Reszczyńskiego (1785), o. Waleriana Wąsowskiego (1786) i o. Ildefonsa Zubowskiego (1799), prowincjałów zakonu, Jana Albertrandiego, archidiakona i sufragana warszawskiego (1796), Józefa Bończy Miaskowskiego, bisk. warsz. (1799), dwie ody do cesarza Franciszka II (1796) i jedną do Fryderyka Wilhelma II, króla pruskiego (1798). W r. 1786 ogłosił B. Okaz winnej wdzięczności W. J. P. Piusowi Plesantowi, mężowi niemniej we wszelakich umiejętnościach, jako i w sztukach felczerskich i lekarskich zaszczyconemu… za wyleczenie nóg swoich, po łacinie złożony, po polsku wytlomaczony.
Horanyi, Scrip. Piar. I 322–3; Estr.; Bielski Sz., Vita et scripta quorundam e Congregatione… Scholarum Piarum in Provincia Polona Professorum, W. 1812.
Stanisław Szczotka