Rozdeiczer-Kryszkowski (pierwotnie Rozdejczer) Tadeusz, pseud. Radny i in. (1905–1984), prawnik, ekonomista, oficer Armii Krajowej. Ur. 12 V w rodzinnym majątku Kryszkowice (w pow. nieszawskim), w osiadłej na Kujawach od przełomu XVII/XVIII w. rodzinie o tradycjach prawniczych, był synem Karola Józefa (1871–1931) i Marii Jadwigi z domu Saryusz-Woyciechowskiej.

Do 16 roku życia R. uczył się w domu, w r. 1918 uczęszczał do IV kl. Gimnazjum E. Konopczyńskiego w Warszawie, zaś od kl. V do Gimnazjum im. A. Mickiewicza, gdzie zdał maturę w czerwcu 1923. Jesienią t.r. immatrykulował się na Wydz. Prawa Uniw. Warsz., gdzie uzyskał dyplom magistra praw w r. 1928. Studia te dopełniał następnie przez pół roku na Sorbonie i w Instytucie Prawa Międzynarodowego w Paryżu. W r. 1929/30 był elewem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Po jej ukończeniu przez rok pracował w Państwowym Banku Rolnym, a w l. 1931–6 odbył aplikację sądową i adwokacką. W r. 1933 awansował do stopnia podporucznika rezerwy. W r. 1936 rozpoczął pracę w administracji państwowej początkowo w Biurze Akcji i Planowania Prezydium Rady Ministrów, zaś od r. 1937 w Min. Przemysłu i Handlu, w Wydz. Polityki Handlowej i Traktatowej, gdzie był kierownikiem referatu Bałkany. Był sekretarzem ugrupowania młodzieżowego «Klub 11 Listopada», opublikował swoją wypowiedź Jaki jest mój wewnętrzny stosunek do Siły Zbrojnej? w wydanej przez «Klub» broszurze (W. 1937). Był także członkiem (filistrem) Korporacji «Sarmatia».

We wrześniu 1939 R. jako wyższy urzędnik ministerstwa nie został zmobilizowany. Ewakuowany do Lublina, powrócił po ustaniu działań wojennych do Warszawy, gdzie znalazł zatrudnienie w firmie «Stowinkol» Stow. Kupców Win i Towarów Kolonialnych. Firma ta podlegała Wydz. Gospodarki (Abteilung Wirtschaft) dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa i uznana była za «kriegswichtig», co zapewniało tzw. dobre papiery ułatwiające pracę w konspiracji. W r. 1940 był więziony przez miesiąc na Pawiaku, skąd został wykupiony. Od r. 1942 R. pracował w Kontrwywiadzie Oddziału II Komendy Okręgu Warszawskiego Związku Walki Zbrojnej–Armii Krajowej w referacie o krypt. Monopol, Laboratorium. Zwierzchnikiem R-a był Stanisław Mierzyński pseud. Mazurek. R. (pseud. Malina, Palec, Kryszkowski) zajmował się gromadzeniem i oceną napływających z miasta informacji o wydarzeniach i ludziach. Wiosną 1943 przeszedł R. do Wydz. Informacji Politycznej Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK, gdzie używał pseud. Radny i zajmował się kontaktami z organizacjami politycznymi i wojskowymi centrowymi i prawicowymi. W r. 1943 opracował na polecenie rządu w Londynie rozprawę: Ewentualność unii gospodarczej Polski i Czechosłowacji, wysłaną do Londynu za pośrednictwem agend Delegatury Rządu.

Od początku powstania warszawskiego R. wchodził w skład załogi stacji UKF – «Rafał» przy ul. Żurawiej 4a; cała załoga, oprócz niego, zginęła 16 IX 1944. U schyłku powstania awansowany został do stopnia porucznika, o czym powiadomiono go ustnie, rozkazu pisemnego już nie otrzymał. Po upadku powstania opuścił miasto z ludnością cywilną i do wyzwolenia przebywał w Brwinowie jako pełnomocnik rejonowy miejscowego Biura Kwaterunkowego.

Po przetoczeniu się frontu R. powrócił do pracy w administracji państwowej; pełnił w niej wiele odpowiedzialnych funkcji. Od kwietnia do czerwca 1945 pracował w Dziale Handlu Zagranicznego Biura Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. Od lipca 1945 do 31 VIII 1947 był dyrektorem Dep. Polityki Handlowej i Traktatów Min. Żeglugi i Handlu Zagranicznego. Następnie do sierpnia 1948 pełnił funkcję zastępcy naczelnego dyrektora Centrali Handlu Zagranicznego w «Społem». W r. 1947 zmienił nazwisko na Rozdeiczer-Kryszkowski. Od listopada 1948 do sierpnia 1951 był kierownikiem działu w Banku Gospodarstwa Krajowego, późniejszym Banku Inwestycyjnym, w l. 1951–2 kierownikiem inwestycji w Tow. Osiedli Robotniczych i kierownikiem Działu Projektowania Badań Naukowych w PAN, zaś od września 1952 do sierpnia 1956 kierownikiem Działu Ekonomiczno-Finansowego w Zarządzie Głównym (ZG) Polskiego Tow. Turystyczno-Krajoznawczego.

W l. 1956 do 1966 R. jako dyrektor Centrali Kursów przy ZG Polskiego Tow. Ekonomicznego (PTE), a następnie Dyrekcji Studiów Zaocznych w Warszawie, rozbudował kursy zaoczne i stacjonarne dla instytucji, urzędów i stowarzyszeń, przekształcając praktycznie tę Dyrekcję w przedsiębiorstwo PTE. W ciągu ostatnich dwu lat pracy w PTE był doradcą Dyrekcji Głównej Zakładu Szkolenia Ekonomicznego. W tym też czasie opracował liczne projekty i memoriały z zakresu organizacji szkolenia ekonomicznego, redagował i wydawał wiele skryptów m. in. (wspólnie z M. Klimasem i R. Łukasikiem): „Konferencja w Sopocie na temat zaocznego szkolenia dorosłych i pracujących w dniach 11, 12, 13 października 1962 r. Referaty, dyskusja” (W. 1963). Od 1 VI 1966 do 31 X 1968 był starszym projektantem w Instytucie Planowania przy Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, a od 1 XI 1968 do przejścia na emeryturę z dn. 31 I 1970 zastępcą kierownika Ośrodka Dokumentacji i Studiów Chrześcijańskiego Stow. Społecznego w Warszawie. Zmarł po dłuższej chorobie 3 I 1984 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu w Pyrach (południowa część dzielnicy Mokotów). Odznaczony był m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (23 IX 1944), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

R.-K. był żonaty dwukrotnie: po raz pierwszy z Jadwigą z Korwin-Kossakowskich, po raz drugi z Magdaleną z Korwin-Piotrowskich; z pierwszego małżeństwa miał syna Michała (ur. 1940), inżyniera rolnika, w drugim małżeństwie miał syna Pawła (ur. 1946), prawnika.

Fot. w Mater. Red. PSB; – Mazur G., Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939–1945, W. 1987; – Ludność cywilna w powstaniu warszawskim, W. 1974 III; – „Życie Warszawy” 1984 nr 5, 6; – Arch. Uniw. Warsz.: RP 15907, WP 3331 m. in. pismo prezydenta m. st. Warszawy w sprawie zmiany nazwiska z dn. 12 II 1947 L dz. 014/1591/47; Dyrekcja Szkolenia ZG PTE w W.: Akta osobowe; – Materiały w posiadaniu żony Magdaleny i syna Pawła oraz ich informacje; – Informacje Stanisława Broniewskiego z W.

Marek Getter