Jachimowicz Teodor (1800–1889), malarz, dekorator teatrów wiedeńskich. Ur. 15 III (VII?) w Bełżcu. Był synem proboszcza greckokatolickiego. J. kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Wkrótce po jej ukończeniu objął w r. 1827 posadę w jednym z drugorzędnych teatrów wiedeńskich, pozostającym pod dyrekcją Carla, wykonując dekoracje do wystawianych tam sztuk. W r. 1836 przeniósł się do teatru na Josephstadt (dzielnica Wiednia), gdzie pracował do r. 1851. Chwalono dekorację J-a do sztuki „Der Zauberschleicher”, cieszącej się wielkim powodzeniem, zwłaszcza zaś dwie panoramy pokazywane na końcu przedstawienia: Okolice Renu i Dunaju oraz Szwajcaria. W r. 1851 J. przeniósł się do opery nadwornej (k. k. Hof-Operntheater), dla której pracował do r. 1871, tj. do przejścia na emeryturę. Był także autorem dekoracji w teatrze dziecięcym i teatrze Mignon w Wiedniu. J. malował również dekoracje do przedstawień w operze warszawskiej. Poza pracą w teatrach uprawiał J. malarstwo olejne i akwarelowe. Tworzył obrazy o tematyce rodzajowej, pejzażowej, batalistycznej i religijnej. Sporą ilość obrazów poświęcił wnętrzom architektonicznym. Brał udział w wystawach w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu niemal corocznie począwszy od r. 1834. Znane są tytuły następujących obrazów J-a: Pracownia stolarska, Sprzedawca kiełbas, Dziewczyna przy grobie matki (1834), Krużganek klasztorny (1835), Grobowiec (1836), Wielkoduszność Dawida, Scena z legendy św. Małgorzaty, Rodzina przy łożu chorej matki, Kataryniarz, Inwalida (1841), Wnętrze schodów wieży, Wnętrze kaplicy chrzcielnej, Wnętrze kościoła pijarów w Wiedniu (1842), portret cesarza Ferdynanda (namalowany w r. 1843 dla klasztoru pijarów w Wiedniu), Konfesjonał, Burza morska (1845), Sień zamku myśliwskiego (1846), Wnętrze kaplicy spowiedniej (1847), Pokój myśliwski w staroniemieckim guście (1848), Chrzest Chrystusa (dla kaplicy biskupiej w Przemyślu, 1849), Wnętrze kościoła św. Szczepana w Wiedniu (1850), Atak ułanów (z wojen kościuszkowskich lub napoleońskich), Prefektura i katedra św. Piotra w Beauvais (skąd wniosek, że J. odbył podróż do Francji), Pogrzeb i Widok Niemirowa. W r. 1855 J. namalował ikonostas składający się z 75 obrazów, dla klasztoru greckokatolickiego w Zachle w Libanie. J. zaznaczył się przede wszystkim w malarstwie dekoracji teatralnych. Prace z tego zakresu, o charakterze usługowym raczej niż artystycznym, z natury rzeczy uległy zniszczeniu. W obrazach sztalugowych wypowiadał się J. często w «kompozycjach idealnych», bez opierania się o głębsze studium natury. Podnoszono żywość kolorów i umiejętność zaznaczania ruchu, a także nastrój, które cechowały obrazy J-a. J. zmarł w Wiedniu 14 IV 1889 r.
W. Enc. Ilustr.; Wurzbach, Biogr. Lexikon; Bénézit E., Dictionnaire critique et documentaire des peintres, sculpteurs, dessinateurs et graveurs, 1951 V; Thieme – Becker, Lexikon d. Künstler, XVIII (zob. bibliogr.); Antoniewicz Bołoz J., Katalog Wystawy Sztuki Polskiej od roku 1764–1886, Lw. 1894 s. 144–5; – L’école moderne de la Galerie de tableaux Impériale et Royale au Belvédère à Vienne, Wiedeń 1852 s. 14; Kopera F., Dzieje malarstwa w Polsce, Kr. 1929 III 119; Mycielski J., Sto lat dziejów malarstwa w Polsce 1760–1860, Kr. 1897 s. 313; – „Sztuki Piękne” R. 8: 1932 s. 343.
Ignacy Trybowski