Maresch Teofil Karol (1888–1972), szef sądownictwa wojskowego, generał brygady W. P. Ur. 1 VIII w Brzeżanach, był synem Ferdynanda, porucznika wojsk powstańczych 1863 r. (w oddziale J. Zapałowicza), później dyrektora Tow. Zaliczkowego w Brzeżanach, i Marceli z Wereszczyńskich. W r. 1907 ukończył ośmioklasowe gimnazjum filologiczne w Brzeżanach. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniw. Lwow., który ukończył w r. 1912. Był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w październiku t. r. awansował na podporucznika w I Brygadzie. Po kryzysie przysięgowym przeszedł do sądownictwa cywilnego. Od czerwca 1919 pracował w stopniu kapitana jako sędzia śledczy w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie. Po awansie do stopnia majora objął od stycznia 1921 stanowisko kierownika Wojskowego Sądu Rejonowego w Modlinie. W sierpniu 1926 otrzymał nominację na podprokuratora przy wojskowych sądach okręgowych, a w kwietniu r. n. awansował do stopnia podpułkownika i piastował stanowisko sędziego orzekającego. Po ukończeniu wr. 1928 3-miesięcznego kursu dla oficerów korpusu sprawiedliwości został mianowany zastępcą przewodniczącego Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Min. Spraw Wojskowych (MSWojsk.), a w lutym 1929 objął stanowisko szefa wydziału ogólnego Departamentu Sprawiedliwości MSWojsk. Dalszymi szczeblami kariery wojskowej M-a było szefostwo Wojskowego Sądu Okręgowego nr I Warszawa (1931), awans na pułkownika (1932) i mianowanie w marcu t. r. sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a w maju zastępcą szefa Departamentu Sprawiedliwości MSWojsk. i naczelnym prokuratorem wojskowym. Z dn. 1 I 1933 objął szefostwo Departamentu Sprawiedliwości MSWojsk., a w marcu otrzymał awans na generała brygady. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. był szefem służby sprawiedliwości. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej, po wojnie na emigracji. Zmarł 18 X 1972 w Liverpool, pochowany został na cmentarzu w Alerton.
Posiadał odznaczenia, m. in. Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych – czterokrotnie, Złoty Krzyż Zasługi.
Ożeniony 19 III 1917 z Janiną Wolberg. Miał syna Stefana (ur. 1918) i córkę Marylę, zamężną za Aleksandrem Nietupskim.
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922 s. 302; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; Tajny Dziennik Personalny MSWojsk. nr 2 z dnia 19 III 1939; – Stawecki P., Następcy komendanta, W. 1969 s. 262; – PSZ, I cz. I, tabela I; Romeyko M., Przed i po maju, W. 1967 II 362, 433; – „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” (Londyn) 1972 nr z 24, 26, 27 X; – Centr. Arch. Wojsk.: Akta Personalne, t. 6267; – Kozłowski E., Kartoteka powstańców 1863 r.
Bolesław Woszczyński