Alembek Walerjan (zm. 1676), lekarz. Syn Jana, aptekarza i kronikarza lwowskiego, ur. we Lwowie, kształcił się na Uniwersytecie Krakowskim, gdzie uzyskał stopnie filozoficzne (bak. 1634, mag. 1638). W r. 1638 został profesorem Akademji Zamojskiej, naprzód matematyki a później filozofji. W r. 1646–1648 studjował w Padwie, gdzie otrzymał stopień doktora medycyny. W latach 1650–52 pełnił godność rektora w Zamościu. Zrezygnowawszy z katedry, przeniósł się do miasta rodzinnego, gdzie w r. 1653 został ławnikiem a 1654 rajcą miejskim. Ze względu na uczoność i znakomitą wymowę wchodził w skład delegacji, pertraktującej z Chmielnickim o warunki zaniechania oblężenia (1655). W r. 1659 jako wójt miejski wpłynął na złagodzenie sporów domowych. Posiadał największy w swoim czasie księgozbiór prywatny, na który składały się trzy generacje. Ożenił się (1653) we Lwowie z Katarzyną Habermanówną i tu w r. 1676, 16 II umarł, będąc ostatnio lekarzem dworu królewskiego, mianowanym przez króla Michała. Drukiem ogłosił tylko panegiryki.
Kośmiński St., Słownik lekarzów pol., 7; Barącz S., Wiadomość o Alembekach, Przegl. bibljograf.-archeol., W. 1881, I, 369; Rachwał St., Jan Alnpek i jego »Opis m. Lwowa…«, Lw. »Wschód«, VI, 1930 i odb.; Fritz J., Księgozbiory lekarzy lwowsk. XVII w., »Polska Gazeta lek.«, 1928, 613–15; Wadowski ks. J. A., Wiadomość o profesorach Akademji Zam., W. 1899–1900, 40, 117, 283; Kochanowski J. K., Dzieje Akademji Zamojskiej, Kr. 1899–1900, 86, 110; Estr.; Giedroyć Fr., Źródła bio-bibljogr., W. 1911; Windakiewicz St., Księgi nacji polskiej w Padwie, Kr. 1888; Muczkowski, Statuta…, Kr. 1849, 301, 307; Zubrzycki Dionizy, Kronika miasta Lwowa, Lw. 1844, 335, 345, 364, 366, 382, 391.
Red.