INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
Biogram został opublikowany w latach 2000-2001 w XL tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Solecki Wiktor (1893–1968), włókiennik. Ur. 5 III w Bolesławiu pod Olkuszem, był synem Ignacego, pomocnika maszynisty kolejowego, i Marii z Rzadkowskich.

W l. 1912–17 studiował S. w Ecóle Supérieure des Textiles de Verviers w Belgii; na podstawie uzyskanego tam dyplomu posługiwał się tytułem inżyniera. Do kraju powrócił w r. 1920 i został kontrolerem produkcji dziewiarskiej Komisji Włókienniczej Państw. Urzędu Zakupu Artykułów Pierwszej Potrzeby w Łodzi. W l. 1922–4 pracował w łódzkiej firmie «Trykot» S.A., potem do r. 1929 był kierownikiem technicznym w Tow. Wyrobów Trykotowych i Dzianych «Jakób Hirszberg i Wilczyński» w Łodzi (po drugiej wojnie światowej Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego «Dresso»), W tym okresie odbył praktyki w fabrykach produkujących maszyny dziewiarskie w Niemczech. Dn. 1 IX 1929 objął kierownictwo Wydz. Dziewiarskiego Państw. Szkoły Włókienniczej w Łodzi (od r. 1933 Państw. Szkoły Techniczno-Przemysłowej). W l. 1929–35 kierował też warsztatami szkolnymi, gdzie zorganizował laboratoria i oddział przygotowujący przędzę, wyposażone w nowoczesny sprzęt. Prowadził zajęcia z przedmiotów dziewiarskich, opracowując z tego zakresu kilka skryptów. Opracował polskie nazewnictwo dziewiarskie, które – wprowadzone w szkole – wyparło z czasem dawny żargon używany przez polskich robotników; upowszechnił m.in. terminy: dziewiarstwo, dziewiarz, dziewiarski. Do wybuchu drugiej wojny światowej wykształcił 144 techników dziewiarzy, wśród nich przyszłych nauczycieli tego zawodu. Podczas okupacji niemieckiej 20 XII 1939 został aresztowany i po krótkim pobycie w Radogoszczy wysiedlony do Warszawy, gdzie od marca 1940 do sierpnia 1944 pracował jako kierownik techniczny w Fabryce Trykotaży J. Matuszewskiego.

Po wojnie od 28 II 1945 był S. dyrektorem naczelnym Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego im. W. Głażewskiego w Łodzi (potem Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego «Femina») przy ul. Krzemienieckiej. Dn. 1 X 1947 został pierwszym wykładowcą Politechn. Łódz. w zakresie przedmiotów dziewiarskich (najpierw etatowym, a w l. 1953–6 w ramach godzin zleconych). Równocześnie w l. 1948–53 był starszym projektantem w Biurze Projektów Zakładów Włókienniczych w Łodzi, następnie od 1 I 1954 pracował w Centralnym Laboratorium Przemysłu Dziewiarskiego w Łodzi (potem Inst. Technik i Technologii Dziewiarskich «Tricotextil») jako kierownik Działu Organizacyjnego Procesów Produkcyjnych (do 1 II 1955), następnie jako kierownik techniczny i pierwszy zastępca dyrektora aż do przejścia na emeryturę 1 VII 1959. Był m.in. twórcą projektu technologicznego dziewiarni w Sieradzu (późniejsze Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego «Sira») oraz głównym współtwórcą patentów na urządzenie do samoczynnej zmiany ścisłości dzianiny na ściągarce okrągłej (nr 37507 kl. 25/1954) i sposobu utrwalania węzłów w sieciach rybackich wyprodukowanych z przędzy stylonowej (nr 37334 kl. 25/1954). Jako członek-współzałożyciel należał od r. 1946 do Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Włókienniczego (od r. 1963 Stow. Włókienników Polskich), w którym przez 11 lat był przewodniczącym Sekcji Dziewiarstwa. Zmarł 12 VIII 1968 w Łodzi, pochowany został na cmentarzu przy ul. Ogrodowej. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.

Małżeństwo S-ego z Janiną Hak było bezdzietne.

 

Fot. w: Mater. Red. PSB; – Słownik biograficzny techników polskich, W. 1989 z. 1 (W. Korliński); – Dzieje Łódzkiej Szkoły Włókienniczej w Polsce Niepodległej 1919–1969, Ł. 1969; Dyja M. J., Szkoła w latach 1945–1979, „Technik Włókienniczy” R. 28: 1979 nr 10–11 s. 270; Nowy wydział Państwowej Szkoły Włókienniczej w Łodzi, tamże R. 1: 1929 nr 5 s. 15; Ossowski R., Szkoła w latach 1919–1945, tamże R. 28: 1979 nr 10–11 s. 263–5; Wiśniewska W., Po nitce do kłębka. Opowieść o Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej, Ł. 1995 s. 142 (fot.); – Politechnika Łódzka. Program wykładów i skład osobowy za l. 1947/8–1956/7, Ł. 1947–56; – Nekrologi z r. 1968: „Dzien. Łódz.” nr 192–3, „Głos Robotn.” nr 193; – Inst. Technik i Technologii Dziewiarskich «Tricotextil» w Ł.: Teczka personalna S-ego, nr 1350; – Informacje biogr., oprac. przez Jerzego Soleckiego z Ł., w posiadaniu autora.

Władysław Korliński

 
 

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Ignacy Jan Paderewski

1860-11-06 - 1941-06-29
kompozytor
 

Edward Gierek

1913-01-06 - 2001-07-29
działacz komunistyczny
 

Emil Karewicz

1923-03-13 - 2020-03-18
aktor teatralny
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Józef Smaczniak

1896-10-22 - 1942-06-17
ksiądz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.