Klimkiewicz Witold Marian (1905–1942), historyk, ksiądz. Ur. 1 IV w Bogusławiu w pow. jarocińskim, syn Władysława i Franciszki ze Stankowskich. Po ukończeniu 6 klas gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim został wysłany jako stypendysta rządu francuskiego do gimnazjum w Nancy, które ukończył w r. 1923. Po powrocie do kraju (1924) przez pół roku studiował w seminarium duchownym poznańskim, potem zaś do r. 1926 w Instytucie Katolickim w Paryżu. Po przerwie spowodowanej chorobą ukończył Wydział Teologiczny krakowski (w l. 1927–9), w r. 1930 otrzymał święcenia kapłańskie. Przez rok był wikariuszem w Michorzewie, od r. 1931 mansjonarzem w parafii Św. Wojciecha w Poznaniu. W dn. 16 XII 1933 r. został mianowany sekretarzem generalnym i redaktorem w centrali ogólnopolskiej Katolickiego Związku Młodzieży (KZM) w Poznaniu. W ramach tych funkcji w l. 1934–9 był redaktorem odpowiedzialnym miesięcznika „Przyjaciel Młodzieży” (wydawanego w Poznaniu nakładem Księgarni i Drukarni «Ostoja»). Od r. 1937 pracował nadto w redakcji miesięcznika „Kierownik. Czasopismo Katolickiego Związku Młodzieży Żeńskiej i Katolickiego Związku Młodzieży Męskiej”, którego redaktorem był w l. 1938–9. Ponadto redagował K. wydawnictwo seryjne KZM, pt. Szare Książeczki. Treścią ich były materiały i dyspozycje do dyskusji na tematy związane z katolickim poglądem na świat oraz dotyczące duszpasterstwa. Własne artykuły ogłaszał K. przede wszystkim w „Przyjacielu Młodzieży”, następnie w „Kierowniku…”, „Kurierze Poznańskim” i „Przewodniku Katolickim”.
W r. 1934 zaczął studium historii na Uniw. Pozn., w 1937 otrzymał stopień magistra teologii na Wydziale Teologicznym lwowskim, w 1938 stopień doktora teologii na Wydziale Teologicznym krakowskim (za pracę Wybór nuncjusza Mieczysława Ledóchowskiego na stolicę gnieźnieńską i poznańską w r. 1865). W dn. 25 IV 1939 r. rozpoczął starania o dopuszczenie do habilitacji z historii Kościoła na Wydziale Teologicznym lwowskim. Starania o habilitację przerwała wojna. Głównym przedmiotem zainteresowania K-a była postać kardynała M. Ledóchowskiego, przygotowywał obszerną, 5-tomową na ten temat monografię. Wyszły tylko 2 tomy: w r. 1938 w Krakowie ukazał się jako rozprawa doktorska tom drugi, pt. Kardynał Ledóchowski na tle swej epoki. 1882–1902. II Wybór nuncjusza Mieczysława Ledóchowskiego na stolicę gnieźnieńską i poznańską w r. 1865. Praca ta gromadzi wprawdzie zbyt wiele szczegółów, ale oparta na szerokiej kwerendzie archiwalnej i cenna materiałowo daje obiektywną ocenę działalności Ledóchowskiego w omawianym okresie. W r. 1939 ukazał się tom pierwszy pt. Młodość, kapłaństwo i działalność dyplomatyczna ks. Mieczysława Ledóchowskiego. Przygotowany do druku maszynopis tomu trzeciego zaginął w czasie wojny; K. ogłosił z niego tylko niewielki fragment pt. Bismarck wobec zajęcia Rzymu w r. 1870 („Verbum” R. 4: 1938 s. 585–606). Przygotowana w r. 1939 praca habilitacyjna Nuncjatura paryska arcybiskupa Czackiego w Paryżu 1879–1882 nie ukazała się drukiem. Egzemplarze szczotkowe uległy w czasie wojny zniszczeniu.
W dn. 9 XI 1939 r. K. został aresztowany w Poznaniu przez gestapo i uwięziony w Kazimierzu Biskupim w pow. konińskim. Przebywając tu do 22 V 1940 r., przeprowadzał mimo b. trudnych warunków więziennych korektę swej pracy habilitacyjnej. Od maja 1940 r. był więziony kolejno w obozach koncentracyjnych w Mauthausen-Gusen i w Dachau. Został zamordowany w komorze gazowej 12 X 1942 r.
[Kłoniecki F. ], Straty polskiej nauki teologicznej podczas wojny, „Ateneum Kapł.” T. 48: 1948; – Glemma T., [Wspomnienie o K-u], „Kwart. Hist.” R. 53: 1939–45; Walkowiak L., Wspomnienia o ks. W. K-u, „Mies. Kościelny Archidiec. Pozn.”1951 nr 11–2; – „Tyg. Powsz.” 1945 nr 27; – Rec: „Kwart. Hist.” R. 53: 1939–45 s. 112–5 (S. Kieniewicz), s. 357–8 (J. Umiński), „Niepodległość” T. 19: 1939 s. 478–80 (H. Wereszycki), „Słowo Pomorskie” 1938 nr 158 (A. Gregorowicz); – Arch. Archidiec. w P.: K. A. 9256, personalia ks. dra W. K-a 1924–1939; – Informacje ustne rodziny K-a i ks. Jana Kupczyka.
Zygmunt Zieliński