Baran Władysław (1882–1930), bibljotekarz. Ur. w r. 1882 w Okoninie pow. ropczyckiego z rodziny włościańskiej, ukończył gimnazjum w Tarnowie; studja historyczne odbywał w Uniw. Krak. w l. 1903–1907, w r. 1904 został aplikantem Archiwum Akt. Dawnych m. Krakowa, w 1907–1919 był bibljotekarzem w Muzeum ks. Czartoryskich, 1920–1930 dyrektorem Bibljoteki Pol. Akad. Umiej. Uczestniczył w r. 1913 w ekspedycji Akad. Um. na Węgry w celu poszukiwania poloników; »Sprawozdanie z poszukiwań na Węgrzech«, Kraków 1919, przynosi m. i. opracowany przez B. opis 324 druków nieznanych, względnie mało znanych lub błędnie opisanych w dotychczasowej bibljografji. B. należał do najczynniejszych członków Towarzystwa Miłośników Książki w Krakowie, w którem wygłosił szereg ciekawych odczytów i współpracował w wydawnictwach bibljofilskich. Już jako student był czynny w Towarzystwie Szkoły Ludowej przy zakładaniu bibljotek wiejskich, a w r. 1918 organizował Bibljotekę T. S. L. w Krakowie, którą kierował do r. 1923. Ogłaszał artykuły w czasopismach o bibljotekach, prowadził kursą bibljotekarskie dla pracowników oświatowych oraz wykłady bibljotekarstwa w Szkole Pracy Społecznej im. Baranieckiego w Krakowie.

D’Abancourt Helena, Ś. p. Wł. B., »Przegląd Bibljoteczny», Kr. 1930, rocz. IV, zesz. 3; Seruga Józef, Ś. p. Wł. B., »Silva rerum« Kr. 1930, nr 8/9 i odb.

Józef Seruga