Chlewiński Władysław, h. Radwan (1826–1907), ziemianin i uczestnik powstania styczniowego. Syn Jana, ostatniego podkomorzego rosieńskiego, i Franciszki z Puzynów, ur. w maj. rodzinnym Podgaj w pow. kowieńskim. Kształcił się w wileńskim Instytucie Szlacheckim i Uniwersytecie Petersburskim, gdzie kolegował z Jakubem Gieysztorem. Z pracy na roli w Podgaju wyrwało go powstanie 1863 r. i nominacja Rządu Narod. na naczelnika okręgowego w pow. kowieńskim. Wyrokiem sądu wojennego w Kownie został 29 IX s. s. 1864 r. skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Karę tę wszakże następnie złagodzono na pozbawienie wszystkich praw stanu i zesłanie na Syberię, gdzie przebył lat dziesięć. Z czasem uzyskał pozwolenie na zamieszkanie w Mitawie, gdzie poślubił Wandę Piłsudską, córkę Kazimierza, z którą po kilku latach wrócił na Żmudź. Zmarł 12/25 XI 1907 w maj. Iłgiże w pow. kowieńskim.

Archiwum Murawiewa w Arch. Państw. Wil., Akta Komisji śledczej kowieńskiej nr 1, kk. 18, 294–5, 305–6; Gieysztor J., Pamiętniki, I 15, 258, 413–4; Herbarze.                                         

Michał Brensztejn