Mitkowski Władysław, imię zakonne Paweł (1619–1661), lekarz, kameduła. Ur. w Krakowie 7 VII, był synem Jana (zob.) i Anny z Więckowiczów. W r. 1632 rozpoczął studia w Akad. Krak., zdobywając w r. 1637 bakalaureat, a w r. 1640 stopień magistra filozofii. W l. 1640–3 wykładał na Wydziale Sztuk Wyzwolonych jako docent extraneus. Następnie wyjechał do Włoch i 28 X 1644 został immatrykulowany w Uniwersytecie Artystów w Padwie. Studia zakończył w r. 1645, uzyskując 22 IV doktorat medycyny. W r. 1647 powrócił do Krakowa i objął obowiązki lekarza w Szpitalu Św. Urszuli Zakonu Bł. Jana Bożego. W r. 1649 przeniósł się do Poznania, gdzie został lekarzem nadwornym bpa Andrzeja Szołdrskiego, a w r. 1650 lekarzem kapituły poznańskiej. W trzy lata później wrócił do Krakowa. W okresie najazdu szwedzkiego uszedł na Węgry. W r. 1658 był z powrotem w Krakowie, porzucił karierę lekarską i 11 XI 1658 otrzymał święcenia kapłańskie, a 24 I 1660 wstąpił do klasztoru Kamedułów na Bielanach, przyjmując imię Paweł, i tam zmarł 9 IX 1661. Miał pozostawić rękopis o rozpoznawaniu i leczeniu chorób.
Bibliogr. jak przy biogramie Jana Mitkowskiego oraz: Rosetti L., Dottorati polacchi dal 1600 al 1744 nel Sacro Collegio dei filosofi e medici di Padova, w: Relazioni tra Padova e la Polonia, Padova 1964 s. 159; Zarewicz L., Zakon Kamedułów, jego fundacja i dziejowe wspomnienia w Polsce i Litwie, Kr. 1871 s. 82.
Maria Czaplińska