Sawicki Władysław (1908–1982), hydrogeolog, profesor Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych. Ur. 10 XI w Królewcu w pow. czernihowskim, był synem Andrzeja, agronoma, i Natalii z Sołomskich, nauczycielki.
Po ukończeniu szkoły melioracyjnej w Kijowie S. studiował w l. 1926–30 w Instytucie Hydro-Melioracyjnym tamtejszej politechniki. Po studiach został tam asystentem i równocześnie pracował w Kijowskim Zjednoczeniu Wodociągów i Kanalizacji. Ukończywszy w r. 1936 aspiranturę, uzyskał w r. 1940 stopień kandydata nauk technicznych w Kijowskim Instytucie Przemysłowym. Podczas okupacji niemieckiej przebywał we Lwowie, gdzie uczył w Średniej Szkole Technicznej do r. 1944, a następnie utrzymywał się z pracy fizycznej. Po wojnie pracował w Rejonowym Kierownictwie Robót Wodno-Melioracyjnych w Kaliszu (1945–8), Wojewódzkim Zarządzie Wodnych Melioracji w Poznaniu (1948–54) i w Dep. Wodnych Melioracji Min. Rolnictwa w Warszawie, gdzie od r. 1957 był naczelnikiem Wydz. Technicznego.
Od stycznia 1961 S. przeszedł do pracy naukowej w Instytucie Melioracji i Użytków Zielonych (IMUZ) w Falentach pod Warszawą, został adiunktem i kierownikiem Samodzielnej Pracowni Zaopatrzenia Ośrodków Rolnych w Wodę. W czerwcu 1965 przekształcił ją w Zakład Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich i kierował nim do r. 1974. Na podstawie rozprawy habilitacyjnej Opory hydrauliczne w ciśnieniowych przewodach z rur azbestowo-cementowych (W. 1962) otrzymał 18 XII 1963 stopień docenta w SGGW, a 10 IV 1971 tytuł profesora nadzwycz. W l. 1971–6 kierował problemem resortowym 118, pt: «Zaopatrzenie rolnictwa w wodę i kanalizacja ośrodków wiejskich». Dn. 30 IX 1973 przeszedł na emeryturę na własną prośbę. Prócz działalności naukowej S. prowadził w l. siedemdziesiątych wykłady w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Kadr IMUZ w Falentach, studium podyplomowym Politechn. Warsz. i SGGW – Akad. Rolniczej w Warszawie.
Działalność naukowa S-ego dotyczyła przede wszystkim badań hydro-geologicznych dla zaopatrzenia w wodę ośrodków wiejskich, a zwłaszcza sposobów poszukiwania, bilansowania, ujmowania i eksploatacji wód podziemnych, źródeł naturalnych i wód powierzchniowych oraz opracowań systemów wodociągowych i kanalizacyjnych, a także konstrukcji, technologii i eksploatacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych na wsi. Opublikował ponad 150 prac w czasopismach specjalistycznych i jako samodzielne pozycje, w tym Zaopatrzenie osiedli wiejskich w wodę (W. 1956), wielokrotnie wznawiany podręcznik Wodociągi i kanalizacje (Wyd. 1, W. 1961), skrypt Wodociągi i kanalizacje na wsi (W. 1961) oraz Wykaz norm, przepisów prawnych i materiałów instruktażowych w zakresie wodociągów i kanalizacji (W. 1982). Współpracował z redakcjami czasopism naukowych i technicznych, m.in. był zastępcą przewodniczącego rady programowej pisma „Zaopatrzenie Rolnictwa i Wsi w Wodę. Branżowy Biuletyn Informacyjny” oraz członkiem rad programowych miesięczników „Gospodarka Wodna” i „Gaz, Woda i Technika Sanitarna”.
S. był członkiem rad naukowych IMUZ i Instytutu Gospodarki Komunalnej oraz członkiem Sekcji Zaopatrzenia Osiedli w Wodę przy IV Wydziale PAN. Działał w Stow. Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych (SITWM) jako członek Zarządu Głównego, wiceprzewodniczący Sekcji Zaopatrzenia Rolnictwa w Wodę i przewodniczący Komisji ds. Wydawnictwa Informacji i Propagandy, był też członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT). Zmarł 20 IX 1982 w Warszawie i tam został pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim. Odznaczony był m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotymi Odznakami SITWM i NOT.
W małżeństwie (od r. 1940) z Wierą Zofią Dudenko, położną, miał S. córkę Halinę Sawicką-Siarkiewicz (ur. 1945), magistra inżyniera urządzeń sanitarnych i ochrony środowiska.
Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1964, W. 1965 s. 492; – Wspomnienie pośmiertne i nekrologi z r. 1982: „Zaopatrzenie Rolnictwa i Wsi w Wodę. Branżowy Biul. Inform.” nr 4 s. 51–2 (S. Żyliński, fot.), „Życie Warszawy” nr 213, 215, 217, i z r. 1983: „Gaz, Woda i Technika Sanitarna” nr 1 s. III–IV (S. Żyliński, fot.), „Gospodarka Wodna” nr 6 s. 195 (Z. Sochoń, C. Somorowski, fot.); – Informacje żony Wiery Sawickiej i córki Haliny Sawickiej-Siarkiewicz z W.
Stanisław Sroka