Syczyło Włodzimierz Bronisław, pseud.: Szkwał, Ptyś, Niemstowicz, WKT, Ewi (1908–1991), nauczyciel, żołnierz Armii Krajowej, działacz społeczny.
Ur. 24 VI w Jarosławiu, był synem Józefa, późniejszego sierżanta WP, i Zofii z domu Kacza. Bratem S-y był Rudolf (1915–1960), oficer Marynarki Wojennej, obrońca Helu we wrześniu 1939, jeniec oflagów, po wojnie oficer Marynarki Handlowej.
Po ukończeniu w r. 1927 Państw. Seminarium Nauczycielskiego w Toruniu, S. został 1 IX t.r. nauczycielem w Szkole Powszechnej nr 2 w Tczewie. Potem uczył kolejno w tamtejszych Szkołach Powszechnych nr 5 i 3; równocześnie był nauczycielem w szkole dokształcającej dla młodzieży rzemieślniczej, na kursach dla analfabetów oraz na kursach w zakresie siódmej klasy szkoły powszechnej, organizowanych przez Biały Krzyż w tczewskim batalionie WP. Prowadził też szeroką działalność społeczną, m.in. współorganizował w r. 1928 «Ognisko» i miejscowy Oddz. Powiatowego ZNP. Ponadto był członkiem i prelegentem Związku Zachodniego, komendantem Obwodu Tczewskiego Związku Pracy dla Państwa (później Związku Lewicy Patriotycznej) – Legion Młodych, współredaktorem organu ideowo-wychowawczego „Przebojem”, wydawanego na terenie Tczewa Starogardu, członkiem Organizacji Młodzieży – Tow. Uniw. Robotniczego, oraz członkiem Rady Nadzorczej Spółdzielni «Społem» przy węźle PKP Tczew–Zajączkowo. Równocześnie kontynuował naukę: 10 VI 1933 ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski w grupie humanistycznej w Poznaniu, a w l. 1938–9 studiował na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
Po wybuchu drugiej wojny światowej i zajęciu we wrześniu 1939 Tczewa przez Niemców, S. poszukiwany przez Gestapo, opuścił miasto. Przebywał w Toruniu do 16 X t.r., a następnie w Warszawie, Krakowie, Jarosławiu i Krzeczowicach koło Przeworska; od 12 II 1940 do sierpnia 1941 pracował jako robotnik rolny w majątku ziemskim Wasiutyńskich w Lipniku koło Przeworska. Od lutego 1940 do lipca 1944 był równocześnie czynny w Przeworskiem w tajnym nauczaniu. Zaprzysiężony w sierpniu 1940 do ZWZ, kolportował konspiracyjny tygodnik „Odwet” (wydawany przez Władysława Jasińskiego «Jędrusia», przejęty w marcu 1941 przez Biuro Informacji i Propagandy Okręgu ZWZ Kraków). Na przełomie maja i czerwca 1941 komendant Obwodu ZWZ Łańcucko-Przeworskiego Henryk Puziewicz («Batura») powołał go jako współredaktora, pracownika technicznego i kolportera do lipnickiej mutacji „Odwetu”. S. pracował tam do końca maja 1943, odpowiadając jednocześnie za nasłuch radiowy. Na początku lipca t.r. uczestniczył w organizowaniu w Honiach koło Albigowej (pow. łańcucki) punktu drukarsko-prasowego kontynuacji „Odwetu”, tygodnika „Czyn”, i do końca października był jego współredaktorem. Na początku listopada został kierownikiem referatu Komórki Informacji i Propagandy Obwodu AK Przeworsk oraz kierownikiem akcji «Prom» (Propagandy Mówionej). W tym okresie był też organizatorem, wydawcą i współredaktorem (z Leszkiem Dzierżanowskim, pseud. Lech) tygodnika ideowo-informacyjnego „Prom. Biuletyn Propagandy Mówionej”, wydawanego w różnych okresach w Lipniku, Markowej, Chodakówce i Sieteszy w pow. przeworskim. W lipcu 1944 wziął udział w akcji «Burza», a od listopada t.r. do stycznia 1945 redagował kontynuację „Promu” – pismo „Żołnierz Obywatel” (powielane w Handzlówce w pow. łańcuckim). Został awansowany do stopnia kaprala rezerwy ze starszeństwem z 11 XI 1944.
Po wojnie, latem 1945, zamieszkał S. z rodziną we wsi Cieślin pod Inowrocławiem, gdzie od 1 IX t.r. był nauczycielem i kierownikiem szkoły powszechnej. T.r. współorganizował Gminną Spółdzielnię «Samopomoc Chłopska» Inowrocław-Zachód; był wielokrotnym przewodniczącym jej Rady Nadzorczej. Podjął zaoczne studia historyczne na Wydz. Filozoficzno-Pedagogicznym Uniw. Tor. i uzyskał 31 XII 1951 stopień magistra. Dodatkowo pracował jako instruktor doskonalenia kadr przy inowrocławskim Wydz. Oświaty, pracownik oświaty dorosłych na kursach dla analfabetów i w zakresie siedmiu klas szkoły podstawowej dla pracowników Państw. Gospodarstw Rolnych oraz młodzieży rolniczej; był też kierownikiem uniw. powszechnego i prelegentem Tow. Wiedzy Powszechnej. Wchodził w skład Komitetu Redakcyjnego organu Min. Oświaty „Życie Szkoły”. W l. 1954–73 był radnym Gromadzkiej Rady Narodowej w Cieślinie. Po r. 1956 przez trzy kadencje przewodniczył Oddz. Powiatowemu ZNP w Inowrocławiu. Był członkiem ZBoWiD, w którym pełnił funkcję wiceprezesa Oddz. Powiatowego w Inowrocławiu i przewodniczącego Komisji Młodzieżowej. Dn. 31 VII 1972 przeszedł na emeryturę. W r. 1980 współorganizował koło nauczycieli-emerytów NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty i Wychowania w Inowrocławiu. Zmarł 15 II 1991 w Inowrocławiu, został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym przy ul. Marcinkowskiego. Był odznaczony m.in. Krzyżem Partyzanckim, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Wojska (czterokrotnie), Medalem «Zasłużony na Polu Chwały» i Złotą Odznaką ZNP.
W małżeństwie z Kazimierą z Dzierżanowskich, która w czasie okupacji niemieckiej działała w tajnym nauczaniu, miał S. pięcioro dzieci: Stanisława (ur. 1944), Andrzeja (ur. 1945), Tadeusza (ur. 1949), Magdalenę (ur. 1952) i Marka (ur. 1959).
Inowrocławski słownik biograficzny, Inowrocław 1991 z. 1; Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939–1956, Kr. 1999 IV 166–7 (fot.); – Mazur G., Biuro Informacji i Propagandy ZSP–ZWZ–AK 1939–1945, W. 1987 s. 213 (błędne nazwisko: Syczała); Sokół Z., Rzeszowska prasa konspiracyjna (1939–1945), Rzeszów 1989 s. 73, 77, 81, 241, 259 (błędne nazwisko: Sycyło); – Zbiory Andrzeja Zagórskiego: Rozkaz z 2 V 1945 Komendanta Obwodu AK Przeworsk do Placówek, awanse i odznaczenia. Arch. placówki AK Kańczuga (nr 1 k. 46), Syczyło K., Żołnierz AK „WKT”, „Szkwał”, „Ptyś” Włodzimierz Syczyło (mszp. sygn. I–2797), relacja S–y (sygn. I–256), ankieta S–y (sygn. I–2795), informacja Leszka Dzierżanowskiego z 5 IV 1999.
Elżbieta Jakimek Zapart