Kiedrzyński Wojciech h. Ostoja (ok. 1745–1768), konfederat barski. Wywodził się z Kiedrzyna spod Częstochowy, ale był obywatelem woj. sieradzkiego. Latem 1768 r. przystąpił do konfederacji barskiej woj. krakowskiego. Otrzymał wówczas stopień rotmistrza z prawem werbunku i wybierania podatków. W sierpniu, po upadku Krakowa, przyciągnął z trzynastu ludźmi do Wielkopolski, gdzie «niedługo chodząc … zebrał blisko 80 koni». Był jednym z inicjatorów zjazdu w Kole, na którym ok. 5 IX wybrano regimentarzem wielkopolskim Jakuba Ulejskiego. K., któremu wówczas potwierdzono rangę rotmistrza, osłaniał na przełomie sierpnia i września zjazd kolski na linii: Rossoczyca, Warta, Pyzdry, Słupce. Odtąd przez kilka tygodni prowadził wespół z Ulejskim ożywioną akcję w północnej Wielkopolsce. To niewątpliwie K. walczył 8 lub 9 IX z Drewiczem pod Ślesinem. Dn. 14 IX brał udział w rozpędzeniu trybunału bydgoskiego oraz w opanowaniu garnizonu i kasy komory fordońskiej. Dn. 24 IX uczestniczył w zażartej bitwie w Wieleniu, a 26 IX starł się w Sierakowie z oddziałem wojsk kor. i opróżnił tamtejszą komorę celną i kasę solną. Tegoż dnia pod wieczór wziął udział w pomyślnej potyczce z oddziałem rosyjskim pod Lwówkiem. Gdy Ulejski, zapędziwszy się za pokonanymi, nie powracał czas dłuższy, K., przeświadczony o jego śmierci, zebrał konfederatów pod swą komendą i omijając Poznań, zaprowadził ich do Kalisza. Tu 8 X z inicjatywy K-ego (wg relacji Ulejskiego) wybrano na miejsce Ulejskiego regimentarzem Ignacego Malczewskiego.
Stąd z por. Franciszkiem Gliszczyńskim i chorążym Wojciechem Grzybowskim ruszył K. na południe celem wznowienia konfederacji w Sieradzkiem i zorganizowania Łęczycan. Już 15 X wybrał 879 złp. pogłównego z synagogi kępińskiej, 18 X ściągał podatki z podwieluńskich wsi: Mokrska, Słupi i Woli, a wszędzie przeprowadzał rekrutację. Dn. 26 X do grodu sieradzkiego zaniósł uniwersał, w którym wytykał współziomkom oziębłość i zagrzewał ich do walki: posesjonaci mają w ciągu pięciu dni stawić się w jego obozie z pachołkami, szlachta uboższa sama, dobra duchowne i królewskie dostarczą co dziesiątego gospodarza. Tamował bieg Trybunału Piotrkowskiego i wszelkich jurysdykcji, groził karami grasantom «ekstorsje i uciski czyniącym» oraz zapowiadał zwołanie szlachty sieradzkiej do obioru marszałka. Stamtąd K. ruszył na Piotrków z zamiarem rozpędzenia trybunału, a następnie poruszenia Łęczyckiego. Tymczasem Drewicz, tropiący Wielkopolan w Kaliskiem, na wiadomość o ruchach K-ego rzucił się do Piotrkowa. K. wobec tego obrócił szybki marsz na Szadek, Sieradz, Złoczew, Wieruszów, ale dopędzony pod Grabowem został tam rozbity i zmuszony do odwrotu w Wieluńskie. Dn. 5 XI 1768 r., dopędzony po raz drugi pod Krzepicami, poległ z 20 towarzyszami.
Konopczyński, Konfederacja barska I; tenże, Krwawe dni nad górną Wartą, „Roczniki Oddz. Łódz. Pol. Tow. Hist.” (Ł.) 1929–30 s. 11, 13; Schicksale der Polnischen Dissidenten, Hamburg 1769 s. 338–9; – Kitowicz J., Pamiętniki, Wyd. W. Zawadzki, Lw. 1882 I 143–4; – „Thornische Wöchentliche Nachrichten” 1768 s. 310, 320, 344, 384, 392, 393; – AGAD: Rel. Castr. Wieluń, nr 23 k. 16, 167 i in., Inscr. Castr. Ostrzeszów, nr 16 k. 177, B. Tarnowskich z Suchej nr 62/79 k. 72–72v.; Arch. Państw. w P.: Rel. Castr. Pozn. nr 559 k. 122v., 124, 139, 214, 219v.; Arch. Archidiec. w P.: Liber mort. Lwówek 1768; Arch. Państw. w Ł.: Zbiory Bartoszewiczów, Teki Wessla, rkp. 271; B. Czart.: rkp. 944 s. 46; B. Jag.: rkp. 6670 k. 140v., 144v.; B. PAN w Kr.: rkp. 1145; B. Ossol.: rkp. nr 257, nr 1408; B. Krasińskich w W.: rkp. 3259 s. 132 (w odpisach autora).
Wacław Szczygielski