Lenartowicz Wojciech (1669 – po 1713), budowniczy zamojski. Był synem Jakuba, notariusza zamojskiego i cechmistrza bractwa solarzy, i Zofii; posiadał liczne rodzeństwo. Ur. w Zamościu, ochrzczony 14 IV 1669 r. w kolegiacie zamojskiej. L. uczył się zawodu zapewne w mieście rodzinnym. Pod kierunkiem inżyniera Jana Michała Linka czynny był w l. 1687–9, wraz z grupą murarzy, przy przebudowie pałacu ordynackiego w Zamościu. Następnie realizował samodzielnie w r. 1695 inny projekt Linka, kościół parafialny w Uhnowie, gdzie pozostawił napis na fasadzie: «Extruxit Adalbertus Lenartowicz A. D. MDCXCV». W r. 1703 rozpoczął budowę kościoła Pijarów w Międzyrzeczu Koreckim, zapewne już wg własnego projektu. Można go uznać jako architekta za ucznia Linka, od którego przejął i rozwinął system filarów przyściennych wewnątrz kościoła. Dlatego też początkowo badacze wiązali z tym nazwiskiem wiele kościołów, głównie z terenu ordynacji zamojskiej, które okazały się dziełem Linka. L. był człowiekiem przedsiębiorczym; dorobił się w Zamościu kilku nieruchomości, m. in. kamienicy Grabowiczowskiej oraz posesji i ogrodów na przedmieściach. Zmarł po r. 1713. Żonaty był z Katarzyną Wiecłuchówną; ślub odbył się 12 I 1687 r. w kolegiacie zamojskiej. Pozostawił synów: Andrzeja, Jana, Michała, oraz córki: Mariannę, Agnieszkę, Annę i Konstancję.
W dawniejszej literaturze naukowej L. został niesłusznie utożsamiony z Wojciechem Lenartowiczem (vel Lenarcikiem), murarzem z Lublina, starszym o całe pokolenie. O działalności lubelskiego imiennika nic nie wiadomo poza faktem, że w r. 1671 zabiegał wraz z kilkoma innymi członkami o potwierdzenie w kancelarii królewskiej przywilejów cechu murarzy i kamieniarzy lubelskich.
Łoza, Architekci; – Hornung Z., W. L. nieznany architekt polski z końca XVII w., „Biul. Hist. Sztuki” R. 2; 1933/4 nr 3 s. 216–21; Kowalczyk J., Inżynier Jan Michał Link autor tzw. lenartowiczowskiej grupy kościołów z 2. połowy XVII w., „Biul. Hist. Sztuki” R. 23: 1961 nr 2 s. 185–90; Moszyński A., Monografia kollegium i szkoły pijarskiej w Międzyrzeczu Koreckim, Kr. 1876 s. 15; Rewski, Majstersztyki krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy XVI–XIX wieku, Wr. 1954 s. 28; T[yszkiewicz] E., Wiadomości o kollegium i szkole międzyrzeckiej księży pijarów, [b. m. i r.] s. 39; – AGAD: Arch. Zamoyskiego, sygn. 2582 s. 643, 649, 671, 735–739; Arch. paraf. w Zamościu: Libri bapt. (1658–66, 1668–1706), Libri conjug. (1658–1733); B. PAN w Kr.: sygn. 925 k. 85; WAP w L.: Akta m. Zamościa Adv. t. 26 k. 432, t. 27 k. 481–82, 558–59, t. 28 s. 182–4, 1623.
Jerzy Kowalczyk