Podłęski Wojciech (1636–1705), jezuita, złotnik. Ur. 7 IV w Krakowie, być może był synem lub krewnym złotnika Tomasza Podłęskiego vel Podłęzkiego, który w r. 1634 przyjął prawo miejskie w Krakowie, a w r. 1639 figuruje w spisie złotników młodszych. Sztuki złotniczej P. uczył się w Krakowie. W r. 1666 podjął pracę u złotnika wileńskiego Adama Żołądkiewicza jako towarzysz, lecz szybko zrezygnował i powrócił do Krakowa, gdzie w r. 1669 wstąpił do zakonu jezuitów. W Krakowie przebywał początkowo w domu nowicjatu przy kościele Św. Szczepana, a od r. 1676 w domu profesów przy kościele Św. Barbary. Tamże, a także w kościele Św. Macieja i w innych miejscowościach poza Krakowem wykonywał liczne prace złotnicze i dekoratorskie. Żadnych dzieł P-ego nie udało się zidentyfikować: znane są jedynie z przekazów archiwalnych. Były to prace dla kościoła Św. Barbary: naprawy naczyń liturgicznych (głównie w l. 1680–3), różnego rodzaju ozdoby ze srebra i złota do głównego ołtarza (po r. 1681), blachy zdobiące tabernakulum w tymże ołtarzu (1682), wreszcie srebrne sukienki do obrazów, a także srebrne i pozłacane miedziane ozdoby ołtarzy (przed r. 1693). Pracował także samodzielnie jako złotnik (wiadomo, że posługiwał się drogimi kamieniami). Nie ma przekonywających podstaw do wiązania z osobą P-ego (sugestia Andrzeja Ciechanowieckiego) puszki na komunikanty z kościoła Św. Barbary. P. zmarł w Krakowie 4 lub 8 V 1705.
Poplatek J., Paszenda J., Słownik artystów jezuitów, Kr. 1972 s. 177–8 (tamże cytowane archiwalia); – Ciechanowiecki A., Złotnicy czynni w Krakowie w latach 1600–1700, Mater. do biogr., geneal. i herald. pol., VI 99 poz. 302, 303; Lepszy, Przemysł złotniczy, s. 183 poz. 873; Łopaciński E., Materiały do dziejów rzemiosła artystycznego w W. Ks. Litewskim XV–XIX w., W. 1946 s. 28; Tomkowicz S., Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku, Lw. 1912 s. 206.
Jan Samek