Rauch Edmund (1863–1923), poseł do parlamentu austriackiego i do Sejmu Ustawodawczego. Ur. 29 VIII w Jarosławiu w rodzinie żydowskiej.
R. uczył się w wyższej szkole realnej w Jarosławiu, ukończył szkołę handlową. Mieszkał w Stanisławowie, gdzie był właścicielem firmy «Edmund Rauch & Henryk Rauch» prowadzącej handel surowymi skórami, dzierżawcą, potem właścicielem propinacji, miał młyn parowy, został też wspólnikiem firmy młynarskiej i zbożowej «Ozjasz Blumenfeld & Co». Od r. 1888 pełnił R. nieprzerwanie funkcję asesora sądu handlowego w Stanisławowie, od r. 1902 był członkiem sekcji handlowej Izby Handlowej i Przemysłowej we Lwowie. W tym samym czasie został członkiem Rady Powiatowej w Stanisławowie (z grupy najwyżej opodatkowanych kupców i przemysłowców). W r. 1904 otrzymał tytuł radcy cesarskiego. Był też członkiem dyrekcji Kasy Oszczędności w Stanisławowie. W l. 1911–18 zasiadał w parlamencie austriackim, wybrany w okręgu 14 (Stanisławów) z listy Polskiego Stronnictwa Demokratycznego. W Radzie Państwa należał do Koła Polskiego. Bardzo czynny w parlamencie, od r. 1914 do r. 1918 wchodził do stałej komisji do spraw cen w handlu zagranicznym (Permanenz-Kommission für die Handelswerte des Aussenhandelsverkehres) i rady kolei państwa (Staatseisenbahnrat) w Wiedniu. R. był rzecznikiem polityki asymilatorskiej, jedynie w okresie rozpadu Austro-Węgier zbliżył się do Żydowskiej Rady Narodowej, szybko jednak porzucił tę orientację.
W r. 1919 R. wszedł do Sejmu Ustawodawczego jako były poseł do parlamentu austriackiego (z powodu działań wojennych w Galicji Wschodniej wybory nie mogły się tam odbyć). W Sejmie należał do Klubu Pracy Konstytucyjnej i do kilku komisji: Przemysłowo-Handlowej, Konstytucyjnej, później m. in. do Komisji Komunikacyjnej (14 X 1921 występował w jej imieniu w sprawach kolejnictwa), Skarbowo-Budżetowej (26 IX 1922 przedłożył ustne sprawozdanie o ustawie w przedmiocie zmian stawek gminnego podatku gruntowego na ziemiach wschodnich, a wcześniej, 23 III t. r., wystąpił w imieniu połączonych Komisji Odbudowy Kraju i Skarbowo-Budżetowej w sprawie ustawy o Banku Odbudowy). «Należał on» – wedle „Kuriera Polskiego” – «do tych nielicznych posłów, którzy umieli doskonale informować prasę bez popełnienia niedyskrecji». W czasie wyborów do Sejmu RP I kadencji w r. 1922 proponowano mu pierwsze miejsce w kilku okręgach z listy żydowskiej, ale R. zdecydował się kandydować z listy Unii Narodowo-Państwowej (z której kandydowali również inni posłowie Klubu Pracy Konstytucyjnej); lista ta jednak wszędzie przepadła. R. zmarł przed 17 VII 1923 w Stanisławowie (pierwsze nekrologi ukazały się w prasie codziennej z datą 17 VII).
Brak informacji o stosunkach rodzinnych R-a.
Freund F., Das österreichische Abgeordnetenhaus. Ein biographischstatistisches Handbuch 1911–1917. XII. Legislaturperiode, Wien, Leipzig 1911 (fot.); Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–7, s. 514; Rzepecki, Sejm RP 1919, s. 217, 263, 277, 286; – Księga pamiątkowa mieszczaństwa polskiego w Stanisławowie 1868–1934, Pod red. J. Zielińskiego, Stanisławów 1935 s. 29; Orzechowski M., Wojciech Korfanty, Wr. 1975; Rudnicki S., Działalność polityczna polskich konserwatystów 1918–1926, W. 1981; – Daszyński I., Pamiętniki, W. 1957 I; Głąbiński S., Wspomnienia polityczne, Pelplin 1939 I 51, 231, 392; Hof und Staatshandbuch der österrechisch-ungarischen Monarchie für das Jahr 1914, 1916, 1917 Wien; Rataj M., Pamiętniki, W. 1965 (błędne imię); Spraw. stenogr. Sejmu, 1919–22; Szematyzmy Król. Galicji, 1899–1914; III Sprawozdanie Dyrekcji c. k. wyższej szkoły realnej w Jarosławiu za r. szk. 1878, s. 8; – „Gaz. Lwow.” 1911 nr 139 s. 1, nr 154 s. 2, nr 155 s. 1, 1923 nr 159 s. 4; „Kur. Lwow.” 1923 nr 167 s. 5; „Kur. Pol.” 1923 nr 193 s. 2; „Nowy Dzien.” 1923 nr 163 s. 6.
Alina Szklarska-Lohmannowa