Piepes (Piepes-Poratyński) Jakub (1846–1904), aptekarz, ekonomista, poseł do parlamentu austriackiego. Ur. 4 IV we Lwowie, był synem Salomona Piepesa, lwowskiego lekarza. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie, w lutym 1860 rozpoczął pracę w aptece «Pod Srebrnym Orłem» Zygmunta Ruckera, w lutym 1863 złożył egzamin tzw. tyrocynialny. Po dwuletnich studiach farmacji na Uniw. Lwow. uzyskał 24 VII 1866 dyplom magistra farmacji. W l. 1866–73 zarządzał, a później dzierżawił aptekę we Lwowie Adolfa Berlinera «Pod Złotym Lwem». Od r. 1871 (od r. 1874 wg Szematyzmów Król. Galicji) był właścicielem, kupionej od Ludwika Ebenbergera, jednej z najstarszych lwowskich aptek «Pod Węgierską Koroną», zorganizował przy niej laboratorium. P. prowadził ożywioną działalność organizacyjną na polu aptekarstwa. Był autorem statutu i współzałożycielem w r. 1869 Wydziału Wschodniego Galicyjskiego Tow. Aptekarskiego we Lwowie, które w r. 1900 powołało go na członka honorowego. Na pamiątkę 25-lecia tego Towarzystwa P. wybił w r. 1894 srebrny medal. Był prezesem Koła Aptekarzy we Lwowie, a w r. 1894 zorganizował na Wystawie Krajowej we Lwowie pawilon sanitarny. Dużo uwagi P. poświęcał pracy Gremium Aptekarzy Galicji Wschodniej, był autorem ustawy o reformie gremiów aptekarskich w r. 1874, w myśl której Min. Spraw Wewnętrznych utworzyło 26 V 1874 dwa główne Gremia: Aptekarzy Galicji Wschodniej i Zachodniej w miejsce dotychczasowych filialnych. W Gremium Aptekarzy Galicji Wschodniej P. był kolejno wybierany na sekretarza, wiceprzewodniczącego i «seniora» (1892–1904). Sprawując te funkcje, starał się łagodzić konflikty między właścicielami aptek a ich pracownikami.
Jako zwolennik poglądów demokratycznych należał P. do Tow. Narodowo-Demokratycznego, założonego i kierowanego przez Franciszka Smolkę. Od r. 1877 do śmierci zasiadał w Radzie Miejskiej m. Lwowa (z przerwą 1880–2). Był członkiem sekcji IV dla spraw bezpieczeństwa, porządku, zdrowia, spraw policyjnych oraz członkiem komisji administracyjnej dla niestałych dochodów miejskich. W r. 1881 został wybrany do Izby Handlowej i Przemysłowej we Lwowie, od r. 1890 pełnił funkcję wiceprezesa, a od r. 1900 prezesa. Od r. 1897 był członkiem Rady Szkolnej Krajowej, sekcji III dla szkół przemysłowych i handlowych, a w l. 1900–4 Krajowej Rady Zdrowia. Od r. 1900 używał nazwiska Piepes-Poratyński.
W r. 1897 P. wybrany został z kurii Izb Przemysłowo-Handlowych okręgu lwowskiego na posła do Rady Państwa. W ramach Koła Polskiego pracował w wydziale ekonomicznym, przemysłowym i socjalno-politycznym. W parlamencie wiedeńskim był referentem i rzecznikiem spraw ekonomicznych, m.in. był autorem wniosku w sprawie regulacji waluty oraz wystąpił z wnioskiem o reformę aptekarstwa. Od r. 1884 był cenzorem Banku Austro-Węgierskiego, Banku Krajowego, Galicyjskiej Kasy Oszczędności, prezesem Rady Nadzorczej Związku Kredytowego, sześć lat dyrektorem Galicyjskiego Tow. Zaliczkowego, członkiem Rad Nadzorczych Galicyjskiego Tow. Akcyjnego dla Rafinerii Spirytusu, Tow. Akcyjnego dla Przemysłu Naftowego, Tow. Ubezpieczeniowego «Atlas», Krajowej Rady Kolejowej w Wydziale Krajowym we Lwowie (od r. 1898). Przez krótki okres wydawał pismo „Kurier Aptekarski” o charakterze handlowym. Pochodząc ze środowiska żydowskiego, był zwolennikiem asymilacji Żydów i na tym polu rozwinął szeroką działalność, odcinając się od wszelkich akcji wychodzących ze stanowiska wyznaniowego. Zmarł po długiej chorobie 19 X 1904 w Wiedniu, pochowany został we Lwowie na cmentarzu żydowskim. Był odznaczony Orderem Franciszka Józefa. Portret jego umieszczono w sali posiedzeń Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie.
W małżeństwie z Józefą z Munków P. miał syna Jana Poratyńskiego (zob.).
Roeske W., Bibliografia polskiej historiografii farmaceutycznej 1816–1971, W. 1973; – 40-letni jubileusz Seniora Gremium kol. Jakóba Piepesa-Poratyńskiego, „Czas. Tow. Aptekarskiego” R. 30: 1900 nr 4 s. 61–3, nr 5 s. 90–7; Kikta T., Przemysł farmaceutyczny w Polsce 1823–1939, W. 1972 s. 31, 132; Miasto Lwów w okresie samorządu 1870–1895, Lw. 1896 s. 192–3, 198, 214, 248, 252; Reforma zawodu aptekarskiego, „Gaz. Narod.” R. 40: 1900 nr 130 s. 2; Rembieliński R., Kuźnicka B., Historia farmacji, W. 1972 s. 340, 417; Wniosek posła Piepesa-Poratyńskiego i towarzyszy, w sprawie przejrzenia i uregulowania na nowo praw i rozporządzeń dotyczących aptekarstwa, „Czas. Tow. Aptekarskiego” R. 30: 1900 nr 2 s. 27; – Szematyzmy Król. Galicji z l. 1867–1904; – „Czas. Galic. Tow. Aptekarskiego” 1904 nr 20 s. 305 (fot.), 306–17, 345–47; „Czas. Tow. Aptekarskiego” R. 16: 1887 s. 197; „Gaz. Lwow.” 1904 nr 241 s. 3, nr 242 s. 4, nr 246 s. 3; Kalendarz J. Czecha, 1902 s. 29, 1903 s. 5, 1904 s. 148; „Kron. Farmac.” 1905 nr 4; „Kur. Lwow.” 1904 nr 292, 294, 296; „Wiad. Farmac.” R. 31: 1904 nr 21 s. 438; – B. Jag.: rkp. 8077 III k. 5–6; Muz. Farmacji AM w Kr.: Teka arch. nr 139; – Informacje wnuczki dr Heleny Getyńskiej.
Jan W. Chojna