Kubik Jan (1859–1918), działacz ruchu ludowego, poseł do parlamentu wiedeńskiego, publicysta. Ur. 13 VIII w Janowicach w pow. bialskim. Z zawodu był stolarzem. Samouk, posiadał dużą wiedzę historyczną i religioznawczą, zwłaszcza w zakresie Starego i Nowego Testamentu. Początkowo działał na terenie lokalnym, był wójtem wsi Janowice. W latach dziewięćdziesiątych rozpoczął współpracę z pismami ludowymi, a przede wszystkim z „Wieńcem i Pszczółką” i „Przyjacielem Ludu”. Obok fenomenalnej pamięci posiadał uzdolnienia literackie i publicystyczne. Pierwsze jego utwory literackie drukowane były w „Przyjacielu Ludu” w r. 1895. W r. 1897 został wybrany posłem do parlamentu wiedeńskiego, początkowo jako przedstawiciel Stronnictwa Chrześcijańsko-Ludowego, założonego przez księdza S. Stojałowskiego. W r. 1900 był wybrany z okręgu bialskiego na posła do parlamentu także jako stojałowczyk, jednak w czasie tej kadencji 5 VI 1901 r. przeszedł do Stronnictwa Ludowego (SL). Swoją decyzję uzasadnił w broszurze pt. W obronie własnej – list otwarty… do wyborców (Lw. 1901). Uważał on działalność księdza Stojałowskiego za szkodliwą dla interesów ludowych. W r. 1901 K. był członkiem Komitetu Wykonawczego SL, a potem w l. 1903–13 – Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL). W r. 1911 był wybrany raz jeszcze posłem do parlamentu wiedeńskiego z tego samego bialskiego okręgu, tym razem jako kandydat PSL. Mówił dobrze po niemiecku i wielokrotnie zabierał głos w dyskusjach parlamentarnych. W czasie rozłamu w r. 1913 K. opowiedział się po stronie PSL-Lewicy i został wybrany 5 IV 1914 r. na Kongresie w Krakowie wiceprezesem Rady Naczelnej PSL-Lewica W czasie pierwszej wojny światowej stronnictwo to nie przejawiało większej działalności K. jako publicysta specjalizował się przede wszystkim w walce z klerem galicyjskim i papiestwem. Nienawidził także Austrii, miał natomiast wyraźne sympatie słowiańskie. Był człowiekiem powszechnie szanowanym za osobistą uczciwość i ideowość. Zmarł 24 XI 1918 r. w Janowicach, pochowany został w Bestwinie.
Dunin-Wąsowicz K., Czasopiśmiennictwo ludowe w Galicji, Wr. 1952; tenże, Dzieje Stronnictwa Ludowego w Galicji, W. 1956; Giza S., Kalendarz wydarzeń historii ruchu ludowego 1895–1965, W. 1967; tenże, Władze naczelne stronnictw ludowych, w: Programy stronnictw ludowych, W. 1969; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego w Polsce, Kr. 1924; – Witos W., Moje wspomnienia, Paryż 1964 I; – „Kalendarz Piasta na 1919 r.” (fot.); „Piast” 1918 nr 48.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz