Sękowski Stefan (1859–1910), ziemianin, poseł na Sejm Krajowy we Lwowie, działacz polityczny i społeczny. Ur. 11 III we Lwowie, był synem Aleksandra (zob.) i Adeli z Rydlów.
S. studiował na politechnice w Wiedniu, następnie odbył praktykę rolną za granicą. Po powrocie do kraju był pełnomocnikiem (wraz z ojcem) córki Andrzeja Lubomirskiego z Przeworska, księżnej Marii de Ligne. Po śmierci ojca odziedziczył majątki: Wojsław (pow. mielecki) wraz z wsiami: Rzyską, Smoczką i Porębami Wojsławskimi oraz Rzochów. W r. 1882 był współzałożycielem Tow. Ochrony Mniejszej Własności w Mielcu. Zabiegał o utworzenie biblioteki przy kościele w Mielcu.
Karierę polityczną rozpoczął S. jako członek Wydz. Powiatowego w Mielcu, od r. 1890 był zastępcą prezesa. W kwietniu 1893, po śmierci Władysława Koziebrodzkiego, został wybrany na posła do sejmu galicyjskiego z większych posiadłości obwodu tarnowskiego. Wszedł w skład komisji petycyjnej (29 IV 1893), wybrany został jednogłośnie na rewidenta sejmowego (11 I 1894) oraz na sekretarza komisji kolejowej (27 I t. r.). W sejmie występował głównie w sprawach dotyczących Mielca i regionu (10 II 1894 wniósł interpelację w sprawie założenia tam niższej szkoły rolniczej oraz poparł petycję Rady Powiatowej o utworzenie takiej szkoły w Wojsławiu w grudniu 1894). Zabierał także głos w sprawach gospodarczych, w kwestiach majątkowych krakowskich (5 II 1895) oraz statutu dla Kas Oszczędności (6 II 1895). Od r. 1895 stał S. w pow. mieleckim na czele klubu konserwatywnego, który posiadał tu licznych zwolenników wśród ziemian, kleru, bogatych chłopów i mieszczan. Opublikował swoje przemówienie wygłoszone na zebraniu Klubu Konserwatywnego 18 XI 1897 pt. O kredycie włościańskim („Ruch Społ.” 1898 s. 9–11, 53–63 i odb. Kr. 1898). Ponownie został wybrany na posła do Sejmu Krajowego z większych posiadłości obwodu tarnowskiego 22 XII 1899 po Mieczysławie Reyu, który złożył mandat. Odtąd posłował aż do śmierci. W r. 1890 został zastępcą członka Wydz. Krajowego, przemawiał 10 IV 1900 za wykonywaniem przez Wydział patronatu nad spółkami oszczędnościowymi. W sejmie «czynny, zawsze ruchliwy, [zdaniem „Czasu” 1910 nr 369] był nieoceniony». Wybrany został w r. 1890 do komisji administracyjnej, bankowej i włości rentowych, od r. 1901 wchodził w skład komisji gospodarstwa krajowego i reformy agrarnej (przewodniczący), od r. 1904 apelacyjnej oraz dla podatku osobisto-dochodowego, od r. 1908 przemysłowej. Wielokrotnie przemawiał w sejmie w sprawie szkół średnich, domagając się założenia gimnazjum w Mielcu (28 IV 1900, 4 VII 1901), złożył interpelację o utworzeniu tam sądu obwodowego (9 IV 1900) oraz o wydanie ustawy przeciw spekulacji w handlu nawozami sztucznymi (24 VI 1901), jak i o zapomogę dla gmin dotkniętych klęskami elementarnymi (28 VI t. r.). Domagał się dotacji na regulację Wisłoka i Pielnicy oraz założenia szkół rolniczych w Miłocinie pod Rzeszowem (27 X 1903) i w Tarnowie (10 X 1904). Dn. 9 XI 1905 przemawiał w sejmie jako prezes Tow. Wzajemnej Pomocy Obywatelskiej, mającej na celu ratowanie zadłużonych majątków ziemskich drogą korzystnej parcelacji. Dn. 13 XI t. r. podpisał interpelację w sprawie wydarzeń w Król. Pol. i zaopiekowania się obywatelami państwa austriackiego zamieszkałymi w Rosji. Dn. 16 II 1907 złożył mandat zastępcy członka Wydz. Krajowego. W l. 1908–10 zabiegał w sejmie o utworzenie banku dla popierania przemysłu.
S. zdziałał wiele dla rozwoju szkolnictwa w pow. mieleckim. Był inicjatorem założenia szkoły koszykarstwa w Wojsławiu i został jej kuratorem (7 VII 1896). Udało mu się wpłynąć na zmianę negatywnego nastawienia Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie i doprowadzić do uzyskania pozwolenia Min. Wyznań i Oświaty w Wiedniu na otwarcie w r. 1905 gimnazjum w Mielcu. Część błoń miejskich w Mielcu przeznaczono pod budynek dla szkoły, a Rada Powiatowa uchwaliła, że plac przed gimnazjum nazwie placem Sękowskiego. W r. 1907 został członkiem Tow. Bursy Gimnazjalnej.
Od r. 1900 S. był prezesem mieleckiej Rady Powiatowej. W r. 1901 na wniosek S-ego rozwiązano Radę Gminną w Mielcu, której zarzucano nadużycia; Namiestnictwo ustanowiło wówczas komisarza rządowego, dopiero w r. 1903 przywrócono samorząd. S. brał udział w obradach Rady Gminnej, gdy omawiano sprawy gospodarcze. Był także współinicjatorem budowy gmachu dla Rady Powiatowej oraz inicjatorem i prezesem od r. 1900 Banku Akcyjnego dla stowarzyszeń zarobkowych, wspomaganego finansowo przez S-ego. Był od r. 1890 członkiem Wydz. Okręgowego Tow. Rolniczego w Mielcu, Galicyjskiego Tow. Kredytowego i od r. 1902 członkiem Związku Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych we Lwowie. W r. 1907 brał aktywny udział w przygotowywaniu wyborów do Rady Państwa, pozostając w bliskich kontaktach z Michałem Bobrzyńskim, Zdzisławem Tarnowskim i Antonim Górskim. Miał honorowe obywatelstwo Zbaraża i Mielca. S. «z wielkim nakładem pracy i prywatnych funduszów» (Władysław Szafer) wysunął projekt opracowania naukowej monografii ziemi mieleckiej. Utworzono komitet redakcyjny w skład którego weszli m. in. Eugeniusz Romer, Marian Raciborski, Franciszek Bujak, redaktorem został Alfred Wysocki, a już po śmierci S-ego, Szafer. Rękopis monografii oddany do drukarni już w r. 1914, w czasie pierwszej wojny światowej uległ zniszczeniu. S. zmarł 15 VIII 1910 w Wojsławiu, pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu w Rzochowie. Odznaczony był Orderem Żelaznej Korony III kl., Orderem św. Grzegorza, Komandorią Orderu Franciszka Józefa.
Ożeniony (ślub 29 IV 1886) z Karoliną z Szlachtowskich (1866–1926), córką Feliksa, prezydenta m. Krakowa, S. miał sześcioro dzieci: Stefanię (1887–1962), żonę Kazimierza Milińskiego, Aleksandra (1888–1957), Stanisława (1893–1977), Janusza (1895–1983), Jerzego (ur. 1896) i Marię (1902–1982), żonę kompozytora Stanisława Wiechowicza.
Katalog koresp. Działyńskich, Zamoyskich; – Mielec. Dzieje miasta i regionu, Mielec 1984 I; Najdus W., Szkice z historii Galicji, W. 1960 II; Tychanowicz A., Początki i rozwój gimnazjum w Mielcu do 1918 r., w: 80 lat Gimnazjum i Liceum w Mielcu, Mielec 1986 s. 10–11; – Grodziski S., Sejm Krajowy galicyjski 1861–1914, W. 1993 II; Kossak W., Listy do żony i przyjaciół. T. 1: 1883–1907, Kr.–Wr. 1985; Roczne sprawozdanie dyrekcji Tow. Zaliczkowego w Mielcu, Tarnów 1902; Spraw. stenogr. Sejmu Krajowego z l. 1893–5, 1899–1910; Szafer W., Wspomnienia przyrodnika, Wr. 1973; Szematyzmy Król. Galicji z l. 1890–1914; – Kalendarz J. Czecha z l. 1894–1910; – B. Jag.: rkp. 4953 cz. V, 8088 III, 8089 III, 8090 III, 8091 III; – Mater. Red. PSB: Nota biograficzna dostarczona przez Jana Ostaszewskiego.
Irena Homola-Skąpska